แจ้นเอง

13 กรกฎาคม 2551 16:35 น. - comment id 872866

คนเรานะเมื่อมีเวลาให้ตัวเองทีไร เป็นเรื่องต้องมีอารมณ์เหงาทุกทีซีน่า  ว่ามั้ย
           

ช่ออักษราลี

13 กรกฎาคม 2551 16:52 น. - comment id 872875

ใช่ค่ะ คนขี้เหงามาปลอบคนเหงาค่ะ
แล้วจะยิ่งเหงาใหญ่มั้ยเนี่ย
มาเป็นเพื่อนให้หายเหงาดีกว่านะคะ

การัณยภาส

13 กรกฎาคม 2551 22:01 น. - comment id 873023

สายลมแห่งรัก
ฟูมฟักหัวใจ
พัดมาพัดไป
หัวใจหลุดลอย

ลมเพลมพัด
ปัดเป่าเหงาหงอย
ให้ความเศร้าสร้อย
ล่องลอยผ่านไป

ลมเอ๋ยลมเจ้า
ช่วยเราไวไว
พัดผ่านดวงใจ
ทำให้ฉ่ำเย็น

สายลมสุดท้าย
ผ่านไปได้เห็น
พัดพาความเย็น
เหมือนเช่นผ่านมา

ผู้หญิงไร้เงา

13 กรกฎาคม 2551 20:56 น. - comment id 873035

ผ่านไปเหมือนสายลม
ความสุขสมแต่เก่าก่อน
ทำให้ใจร้าวรอน
เพราะทุกตอนยังจดจำ

ผ่านไปเหมือนสายลม
รักชื่นชมที่สุขล้ำ
เหลือไว้ใจระกำ
เพื่อเธอพร่ำเอ่ยอำลา

เหมือนกันเลยค่ะ  เวลาที่เขียนกลอน  คิดออกส่วนใหญ่ก็เป็นกลอนเศร้าทั้งนั้นเหมือนกัน แบบว่าอารมณ์คนเหงานะค่ะ อิอิ

แจ้นเอง

13 กรกฎาคม 2551 20:58 น. - comment id 873037

     หวัดดีค่ะคุณช่อฯ
        เจอคนขี้เหงาด้วยกันจะได้ช่วยแบ่งปันความเหงานะคะ อิอิ
              
          

Thepchandhra

13 กรกฎาคม 2551 23:03 น. - comment id 873082

เพียงความทรงจำรำลึก
รานสายสำนึกซ่านไหว
ร้อยคำพร่ำฝากจากใจ
ฤาใช่เพียงภาพมายา

วารวันผันแล้วแคล้วจาก
ยังยากหากรักนักหนา
เช้าเย็นเพ็ญแรมโรยรา
กลืนกล้ำน้ำตาร่วงริน

เพียงคำเพียงใครไหนอื่น
ยังฝืนฟาดรักหักสิ้น
หัวใจก็โบกโบยบิน
ถวิลสู่ห้วงทรวงตรม.

คนเราก็เป็นเช่นนี้แหละครับ..
อ่อนไหวกับสิ่งรอบข้าง..บางครั้ง
อ่อนไหวมากจนทำให้..มองข้าม
ความทรงจำดีดีไป..สุดท้ายต้อง
เศร้าตรมเพราะความอ่อนไหว
นั้นเอง...

คุณเขียนได้ดีครับ..ลึกซึ้ง...

ฝนทอง

13 กรกฎาคม 2551 23:46 น. - comment id 873112

อารมณ์ของคนเหงาเราก็เป็น
ไม่อยากเห็นก็ยิ่งหวนคำนึงหา
อยากปล่อยให้ผ่านตามกาลเวลา
แต่น้ำตารินร่วงจากดวงใจ

แจ้นเอง

14 กรกฎาคม 2551 07:00 น. - comment id 873118

  หวัดดีตอนเช้าทันรึเปล่าคะ
          คุณผู้หญิงไร้เงา  
              อารมณ์เหงามันมีมากมายเลยต้องระบายมันบ่อยๆให้สายลมช่วยพาไปแต่เอ  ไม่ได้ให้พัดไปสมทบกับคนเหงานะกลัว 2เด้งค่ะ อิอิ  ยิ้มสู้วันใหม่นะคะ
                 

แจ้นเอง

14 กรกฎาคม 2551 07:05 น. - comment id 873119

คุณการัณยภาสคะ
         อยากให้สายลมคุณพัดมาทางนี้จัง  จะได้รู้สึกฉ่ำเย็น  แต่หน้าหนาวอย่ามาซ้ำเติมก็แล้วกันเค้าห..น..า..ว..อ่ะ
             กาแฟซักถ้วยนะคะดื่มเป็นเพื่อนกัน

รัมณีย์

14 กรกฎาคม 2551 07:12 น. - comment id 873123

ผ่านไป..เหมือนสายลม
ไฉนต้องตรมเล่านา...
ลมพัด..ลมผ่าน
ไม่นานก็พัดอีกครา..
รักจาง..ร้างใจ
ไม่ช้าก็มีใหม่มา..
สายลม..ย่อมพัดไป
เจ้าจะทุกใยเพื่อนยา..

แจ้นเอง

14 กรกฎาคม 2551 07:12 น. - comment id 873124

 
         ขอบคุณค่ะ

         คุณthepchandhra เอ๋คุ้นๆแฮะ  คนเหงามักจะซึมซับความรู้สึกได้ดีน่ะค่ะโดยเฉพาะบางครั้งออกจะอ่อนไหวด้วยอิอิ

            

แจ้นเอง

14 กรกฎาคม 2551 07:18 น. - comment id 873130

             คุณฝนทองขา  อย่าเหงาแล้วค่ะ  มีเพื่อนมาปลอบใจแล้วก็เพื่อนคนเหงาคนนี้ไงคะ  สายลมแห่งความสดชื่นพัดมาทางนี้หน่อยเร็ว   แฮ่ๆๆมาแล้วจ้า  ค่อยยังชั่วรึยังจ๊ะอิอิ

                  

กชมนวรรณ

14 กรกฎาคม 2551 08:26 น. - comment id 873209

 มาซึมซับอารมณ์เหงาๆๆ ค่ะ 

แจ้นเอง

14 กรกฎาคม 2551 10:27 น. - comment id 873257

    หวัดดีค่ะคุณรัมณีย์

      กำลังรอสายลมหอบใหม่อยู่เหมือนกันค่ะ  อิอิ  ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะ

แจ้นเอง

14 กรกฎาคม 2551 10:37 น. - comment id 873259

   คุณกชมนวรรณคะ  
        
          ดีจังค่ะมาช่วยกันซึมซับความเหงากันมันจะได้หมดไปจากโลกเราซะที  จะได้ไม่มีคนเหงาอีก
            

แมวคราว..

14 กรกฎาคม 2551 16:02 น. - comment id 873348

โห...นี่ขนาดเพิ่งกินข้าวอิ่มๆ
ก้ยังเขียนได้เศร้าขนาดนี้เลยนะครับ
แสดงว่า..ยิ่งอิ่ม..ยิ่งเศร้า....
งั้นเอาแค่อิ่มแต่พอดี..ดีกว่า...
กลอนจะได้ไม่เศร้าอย่างนี้...
ลดพุงไปในตัวด้วย..อิ..อิ...


แวะมาแซวคุณแจ้นครับ....

แจ้นเอง

14 กรกฎาคม 2551 21:49 น. - comment id 873480

  คุณแมวคราวคะ   ไม่มีพุงจะให้ลด 
  
     หรอกค่ะ   แหมนี่ถ้ามีพุงคงมีเคืองนะนี่


        มาดื่มกาแฟเป็นเพื่อนแก้

      เหงาดีกว่าค่ะ

sirilaa

15 กรกฎาคม 2551 21:57 น. - comment id 874055

แจ้นเอง

16 กรกฎาคม 2551 08:24 น. - comment id 874181

     dear  sirilaa
      
       หายปายไหนมาจ้ะ แอบมาเหล่เหมือน
       กันนะนี่
           
        มาแล้วก็กาแฟซักถ้วยนะ

        อิอิอิ