ความข่มขื่นนั้นหนาข้านกน้อย เฝ้ารอคอยน้องข้าในป่าใหญ่ อันวันคืนเคลื่อนคล้อยเริ่มน้อยใจ เหตุไฉนน้องข้าไม่มาเยือน พี่คอยเจ้านานเท่าไรรู้มั้ยนี่ รอมาสี่สิบปีแล้วเธอจ๋า จะต้องรออีกนานมั้ยกาลดา พี่กลัวว่าวัยชราจะมาเยือน ถึงชีวิตจะหมุนเวียนไปตามวัย แต่จิตใจของพี่ไม่เปลี่ยนผัน ยังคล่ำครวญถึงเจ้าทุกคืนวัน เพราะว่าใจพี่นั้นมีเพียงเธอ