พี่พุด สาวบ้านนา

18 มิถุนายน 2551 12:44 น. - comment id 863373

ขอถอดใจไม่ไยดีต่อสายรัก
ไม่พักรอระทมตรมผละหนี
ไม่เสียใจเสียน้ำตาค่าภักดี
ยอมวันนี้เอ่ยคำลา...ดีกว่าเจ็บไม่รู้ลืม

...............
ขอเดินเดียวดายหมายสุขแดนสุขนิรันดร์
ดีกว่าติดบ่วงรักบ่วงกรรมพันธนา

ดาวระดา

18 มิถุนายน 2551 12:56 น. - comment id 863381

ขอบคุณพี่พุดครับ
ที่นำกลอนเพราะมาให้
พี่พุดนี่เก่งนะครับ
เขียนได้เร็วและคำงามๆสื่ออารมณ์ได้ดีตลอดเลย
ถามพี่พุดนิดหนึ่งได้ป่ะครับ
ว่าไปเอามาจากไหนคำ
ถึงพรรณนาได้เยี่ยมเลย

whitelily

18 มิถุนายน 2551 13:42 น. - comment id 863419

เริ่มทีละนิด  แต่มันก็เพิ่มพูนนะค่ะ....

ยาแก้ปวด

18 มิถุนายน 2551 14:08 น. - comment id 863449

ต้องมีร้าวก่อนมีรักนะจริงหรือ
หากรักคือคำตอบที่ค้นหา
ให้ใจสั่งตามใจใฝ่นำพา
แล้วพบว่าตรงหน้ามีรักรอ...

พิมญดา

18 มิถุนายน 2551 14:16 น. - comment id 863458

รักเหลือเมื่อมีใย

ลัลลบาย

18 มิถุนายน 2551 14:22 น. - comment id 863461

อาจเป็นเพราะสองใจใคร่เหนื่อยล้า
อาจเป็นเพราะเวลาพาหวั่นไหว
อาจเป็นเพราะเกิดความไม่เข้าใจ
อาจเป็นเพราะเสียใจเสียน้ำตา

เธอกลับมาตัดพ้อพูดขอโทษ
ไม่คิดโกรธแต่ฉันยังหวั่นหนา
ยังไม่พร้อมให้พบหรือสบตา
ขอเวลาสักครั้งนั่งทำใจ

ขออภัยค่ะ อินไปนิด

ผมชื่อโจ้

18 มิถุนายน 2551 14:31 น. - comment id 863465

"ไม่เกินรอตอรักจักผลิใบ"

พี่ครับ!
เป็นไปได้ เป็นไป ปลาสนัก
ถ้าความรักเป็นตอ ก็ต่างใบ้
จะแตกกอเกี่ยวกันเป็นกิ่งใบ
แบบพิการก้านใจก็เพลี้ยกิน

แต่สภาพความรักคือได้รัก
คือแบบว่าจมปลักแบบบ้าบิ่น
แบบประโลมแป้งทาพอประทิน
ประมาณว่าอย่าได้วิ่น เดี๋ยวใจวาย

**ก็แต่งแบบความรักไม่เป็นนะคับพี่
แค่อยากมีส่วนร่วมกับกลอนของพี่
อย่าว่ากัน
แหะ ๆ

ว่าที่กวี

18 มิถุนายน 2551 14:41 น. - comment id 863471

อืม...ขอให้ยังมีกำลังใจดี-ดี

สิ่งิดี-ดีก็เกิดขึ้นได้เสมอล่ะคับ

พิมญดา

18 มิถุนายน 2551 14:50 น. - comment id 863479

รักเหลือเมื่อมีใยให้ถักทอ
เติมรอยต่อที่ห่างหายคล้ายเหมือนฝัน
มาเริ่มต้นก่อร่างสร้างสัมพันธิ์
สิ่งใดผันผ่านเลยไปอย่าใยดี

มีรักรอรอรักจักสุขสม
รักภิรมย์ชมชื่นปลื้มสุขขี
กลิ่นไอรักย้อนคืนกลับรับชีวี
น้ำตาปรี่ตื้นตันใจหาใดเทียม

ฝากฝัน

18 มิถุนายน 2551 14:54 น. - comment id 863481

หากตัดเยื่อเหลือใยในใจบ้าง
อย่าลบล้างกางกันวันเก่าหลัง
เพราะความคิดผิดพลาดขาดพลัง
จึงพลาดพลั้งตัดเยื่อไม่เหลือใย

เริ่มพลิ้วแล้วครับ..พยายามอีก..นิดหนึ่งเอาใจช่วยครับ

ดาวระดา

18 มิถุนายน 2551 15:03 น. - comment id 863488

ขอบคุณwhitelilyครับ
ครับแม้จะเหลือเพียงนิดเราไม่ปลิดทิ้งมันมีเวลาจะเติบใหญ่ครับ

ขอบคุณยาแก้ปวดครับ
และขอบคุณสำหรับกลอนที่ร่วมแจมดีมากเลยครับ  

ขอบคุณคุณพิมญดา
คุณคือคนที่น่ารัก  ขอบคุณที่ดูแลกันมาโดยตลอด  คุณพิมไม่แค่สวยที่รูปแต่
มีความฉลาด และ นิสัยดีมากๆเลย
คือคุณได้มาหมดเลยขอชมจากใจ

ขอบคุณคุณลัลลบาย
ชื่อไม่คุ้นแต่แวะเข้ามาอ่านดีใจมากครับ
ขอบคุณในน้ำใจที่มาอ่านกลอนรักแบบ
ติดๆขัดๆ  

ขอบคุณน้องโจ้
อืม  คงจะจริงเหมือนน้งอว่านะครับ
พี่ถือซะว่าตอขอพี่เป็นต้นตอละกัน
ไม่ใช่ตอไม้ที่ตายแล้ว
ขอบคุณที่ร่วมแจม

ขอบคุณน้อง ว่าที่กวี
หวังว่าเราจะมาให้กำลังใจกันอย่างนี้เรื่อยๆนะครับ

และขอบคุณทุกๆท่านที่เข้าร่วมอ่านงานกลอน
กำลังใจมันสำคัญมากสำหรับผม
ดาวระดา

ดาวระดา

18 มิถุนายน 2551 15:08 น. - comment id 863489

ขอบคุณคุณฝากฝันมากครับ
ผมบอกตามตรงว่าชอบวิธีคิดของคุณมาก
คุณได้พบปะผู้คนมากมาย
ซึ่งตรงข้ามกับผมอย่างสิ้นเชิง
ผมอดทึ่งเสียไม่ได้
ขอเรียกพี่ละกันนะครับ
แต่เป็นพี่ที่เป็นครูของผมอีกคนครับ

ขอบคุณมากมายครับ
จากใจดาวระดา

กิ่งโศก

18 มิถุนายน 2551 15:25 น. - comment id 863501

แวะมาอ่านบทกลอน เพราะๆของดาวระดา

แต่กิ่งโศก อยากตัดใยที่เหลืออะ..เพราะใยเส้นนี้มัน..บาดลึกในใจทุกวัน....

โคลอน

18 มิถุนายน 2551 15:40 น. - comment id 863512

แมงกุ๊ดจี่

18 มิถุนายน 2551 16:24 น. - comment id 863539

สวัสดีค่ะ  คุณดาวระดา

เส้นใยแค้นฝั่งแน่นเต็มแผ่นอก
มันสะท้านสะทกขวัญอกเอ๋ย
อยากจะฆ่าให้ตายชายคุ้นเคย
สิ่งลงเอยคือฆ่าอย่าให้ลอนนวน...

ประมาณว่าแค้นจัดค่ะ  ตอนนี้  

ดอกบัว

18 มิถุนายน 2551 16:29 น. - comment id 863545

จะตัดใยตัดได้อย่างไรกัน
ให้ตัดเธอจากฉันคงฝันค้าง
ขอแค่หยุดนึกคิดไว้ริมทาง
พอแสงพร่างค่อยมาต่อเติมใจ

เพราะหัวใจยังพันและผูกติด
ในมิ่งมิตรชิดใกล้ให้หวั่นไหว
อาจมีบ้างพรั้งเผลอละเมอไกล
พอแสงทองรำไรก็หวนคืน

สวัสดีค่ะ พี่ดาวระดา
ดอกบัวมะตัดพี่ดาวระดาหรอกอ่ะ อิ อิ อิ 

ดอกบัวมาสวัสดีพี่ดาวระดาก่อนเด๋วดอกบัวจะไปเล่นแบดแล้วอ่ะ
ขอให้พี่ดาวระดามีสุขทุกวันค่ะ

บุษย์น้ำทอง

18 มิถุนายน 2551 17:12 น. - comment id 863570

รักเหลือหรือ.... เมื่อมีใย
รักหมดใจ....... เหลือใยรัก
หมดใจ.............จะทอถัก...
ทิ้งใยรัก...........หมดหัวใจ..

ครูกระดาษทราย

18 มิถุนายน 2551 17:20 น. - comment id 863573

ทุกชีวีที่ผันผ่านกาลนานเนิ่น
ต้องเผชิญปัญหาพาสับสน
จักสำเร็จเร็จสิ้นต้องดิ้นรน
จึงจะพ้นทุกข์ภัยใจเบิกบาน....

โอเลี้ยง

18 มิถุนายน 2551 18:12 น. - comment id 863582

แวะมาอ่านกลอนเพราะๆและดูภาพสวยๆด้วยคนค่ะคุณดาวระดา

ราชิกา

18 มิถุนายน 2551 19:51 น. - comment id 863600

...แวะมาฝาก..ความระลึกถึง...ให้กันค่ะ..ขอชื่นชมด้วยใจจริงค่ะ....

แก้วประเสริฐ

18 มิถุนายน 2551 21:30 น. - comment id 863619

      เขียนได้ดีแม้น้อยนิดแต่ก็ผลิตไปด้วยนัยแห่ง
ความหมายนะ 

                  แก้วประเสริฐ.

ดาวระดา

19 มิถุนายน 2551 01:24 น. - comment id 863663

ขอบคุณครับ แมงกุ๊ดจี่
ใจเย็นๆนะครับพี่ดาวระดา
ว่าปล่อยให้เขาลอยนวลไปก่อนเถอะ
นะครับ เพราะไม่แน่นะเขาคนนั้นอาจ
จะลอยมาติดกับเราประมาณติดหนึบไปไหนไม่ได้ก็ป็นไปได้นะครับ  คราวนี้มีโอกาสได้เห็นคนถอนตัวไม่ขึ้นแน่ครับ

ขอบคุณน้องดอกบัว
ครับสำหรับน้องดอกบัวก็เหมือนน้องสาวที่น่ารักๆไปแล้วล่ะ อีกอย่างด้วยความที่ดาวระดาเคยมีชื่อในสำเนาทะเบียนบ้านอยู่ที่ดำเนินสะดวกเลยเหมือนคนบ้านเดียวกันคุยกัน
ยังไงไม่รู้  ขอบคุณความรู้สึกดีๆที่มีให้ตลอดครับ น้องดอกบัว

ขอบคุณครับกิ่งโศกครับ
แย่จังนายดาวระดามองผ่านไปตั้งสองคน
ก็แล้วแต่นะครับถ้าใยที่ว่ามันทำให้เราขุ่นมัวตลอดก็ตัดทิ้งคือสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้วครับขอบคุณที่แวะมาครับ

ขอบคุณโคลอนครับ
มารูปอย่างเดียวเลยถูกนายดาวระดา
มองผ่านเลยเห็นมั้ย
ไม่หรอกดาวระดาดีใจที่สาวหน้าใสมาทักทายครับ

ขอบคุณบุษย์น้ำทองอืมชื่อนี้มาจากพลอยรึเปล่าครับ  นายดาวระดาก็ขี้สงสัยแบบนี้แหละครับ  ขอบคุณที่ให้กำลังใจครับ

ขอบคุณครับคุณครูกระดาษทราย
ใช่แล้วครับเราต้องสู้ถึงจะชนะ
เหมือนเจิน เจินร้องไว้
ไม่รู้เกิดทันเปล่าไม่รู้

ขอบคุณครับคุณโอเลี้ยง
อย่างที่บอกนะครับคุณเป็นคนเก่งคนหนึ่งที่นายดาวระดาคนนี้ทึ่งอีกคนเหมือนกันครับ
ขอบคุณสำหรับคำเตือน
แต่ดาวระดาอยู่บ้านไม่ได้ออกไปไหนครับ
ร่มจึงไม่มีผลต่อชีวิตประจำวัน
นายดาวระดาเขาเรียกว่าไม่จำเป็นก็พอ
อิอิอิ

ขอบคุณคุณราชิกามากนะครับ
ถ้าจำไม่ผิดก็ทักทายกันประจำ
ซึ้งใจเสมอนะครับ

ขอบพระคุณครับครูแก้วที่มาดูแลงานของศิษย์
สำหรับดาวระดาปลื้มใจทุกครั้งที่ครูคนนี้
เข้ามาอ่านงาน  ความปลื้มปิติมีทุกเวลาที่มีชื่อครูในกระทู้ความคิดเห็น

Darkness_Hero

19 มิถุนายน 2551 11:56 น. - comment id 863781

ชอบๆ ^ ^

แมวคราว..

19 มิถุนายน 2551 14:05 น. - comment id 863808

รักกันมั่ง.
งอนกันมั่ง..
ง้อกันมั่ง.
ก็อย่างนี้แหละ..คุ่รัก...

แวะมาแจมครับ...

ทะเลใจ

19 มิถุนายน 2551 17:24 น. - comment id 863865

   ....

ถึงจะเยื้อใยเส้นเล็กเล็ก แต่พอรวมกันหลาย ๆ เส้นแล้ว ....

มันก็แน่นเหนียว ......

ยากจะตัดขาดค่ะ





จริง ๆ แล้วเอมอยากแต่งกลอน แต่มันปวดหัวตุ๊บ ๆ ก็เลยคิดอารายไม่ออกอ่ะค่ะ  

รัมณีย์

19 มิถุนายน 2551 23:28 น. - comment id 863956

..ถึงเหลือใยเพียงน้อยค่อยค่อยถัก
ให้รังรักรื่นรมย์เป็นร่มใหญ่
ไม่เกินรอตอรักจักผลิใบ
แตกกิ่งใหม่มั่นคงเป็นดงดอย...

อ่านแล้วชอบจังครับ

พี่ดอกแก้ว

20 มิถุนายน 2551 10:40 น. - comment id 864040

เมื่อรักแท้แผ่ฐานผ่านรากใจ
ร้าวเพียงไหนกลับสมานสะพานขวัญ
ให้อภัยให้โอกาสกันและกัน
รักแท้พลันผลิใบไม่สิ้นกาล

สวัสดีค่ะ ดาวระดา 
..มาช่วยเสริมร่มใบรัก

น.

21 มิถุนายน 2551 16:52 น. - comment id 864444

เพราะมาก โดนใจ.........