ขอบคุณรอยร้าวที่ก้าวไม่ถึง อย่างน้อยหนึ่งความหวังยังไม่ศูนย์ ยังมีหนึ่งให้นับจับมาคูณ โอกาสพูนเพิ่มต่อยังพอมี เพียงสองทางห่างกันในความคิด แค่สะกิดใจกันอย่าพลันหนี ยังมีหวังสั่งสมอุดมมี บนเนื้อที่ที่เราเข้าใจกัน ฟ้าประทานเรามาฝ่าลมฝน บนรอยหม่นเปื้อนฝุ่นกรุ่นความฝัน สานก่อร่างสร้างปลูกความผูกพัน แม้สูงชันสันเขาเราจะไป ถึงเหลือใยเพียงน้อยค่อยค่อยถัก ให้รังรักรื่นรมย์เป็นร่มใหญ่ ไม่เกินรอตอรักจักผลิใบ แตกกิ่งใหม่มั่นคงเป็นดงดอย
18 มิถุนายน 2551 12:44 น. - comment id 863373
ขอถอดใจไม่ไยดีต่อสายรัก ไม่พักรอระทมตรมผละหนี ไม่เสียใจเสียน้ำตาค่าภักดี ยอมวันนี้เอ่ยคำลา...ดีกว่าเจ็บไม่รู้ลืม ............... ขอเดินเดียวดายหมายสุขแดนสุขนิรันดร์ ดีกว่าติดบ่วงรักบ่วงกรรมพันธนา
18 มิถุนายน 2551 12:56 น. - comment id 863381
ขอบคุณพี่พุดครับ ที่นำกลอนเพราะมาให้ พี่พุดนี่เก่งนะครับ เขียนได้เร็วและคำงามๆสื่ออารมณ์ได้ดีตลอดเลย ถามพี่พุดนิดหนึ่งได้ป่ะครับ ว่าไปเอามาจากไหนคำ ถึงพรรณนาได้เยี่ยมเลย
18 มิถุนายน 2551 13:42 น. - comment id 863419
เริ่มทีละนิด แต่มันก็เพิ่มพูนนะค่ะ....
18 มิถุนายน 2551 14:08 น. - comment id 863449
ต้องมีร้าวก่อนมีรักนะจริงหรือ หากรักคือคำตอบที่ค้นหา ให้ใจสั่งตามใจใฝ่นำพา แล้วพบว่าตรงหน้ามีรักรอ...
18 มิถุนายน 2551 14:16 น. - comment id 863458
รักเหลือเมื่อมีใย
18 มิถุนายน 2551 14:22 น. - comment id 863461
อาจเป็นเพราะสองใจใคร่เหนื่อยล้า อาจเป็นเพราะเวลาพาหวั่นไหว อาจเป็นเพราะเกิดความไม่เข้าใจ อาจเป็นเพราะเสียใจเสียน้ำตา เธอกลับมาตัดพ้อพูดขอโทษ ไม่คิดโกรธแต่ฉันยังหวั่นหนา ยังไม่พร้อมให้พบหรือสบตา ขอเวลาสักครั้งนั่งทำใจ ขออภัยค่ะ อินไปนิด
18 มิถุนายน 2551 14:31 น. - comment id 863465
"ไม่เกินรอตอรักจักผลิใบ" พี่ครับ! เป็นไปได้ เป็นไป ปลาสนัก ถ้าความรักเป็นตอ ก็ต่างใบ้ จะแตกกอเกี่ยวกันเป็นกิ่งใบ แบบพิการก้านใจก็เพลี้ยกิน แต่สภาพความรักคือได้รัก คือแบบว่าจมปลักแบบบ้าบิ่น แบบประโลมแป้งทาพอประทิน ประมาณว่าอย่าได้วิ่น เดี๋ยวใจวาย **ก็แต่งแบบความรักไม่เป็นนะคับพี่ แค่อยากมีส่วนร่วมกับกลอนของพี่ อย่าว่ากัน แหะ ๆ
18 มิถุนายน 2551 14:41 น. - comment id 863471
อืม...ขอให้ยังมีกำลังใจดี-ดี สิ่งิดี-ดีก็เกิดขึ้นได้เสมอล่ะคับ
18 มิถุนายน 2551 14:50 น. - comment id 863479
รักเหลือเมื่อมีใยให้ถักทอ เติมรอยต่อที่ห่างหายคล้ายเหมือนฝัน มาเริ่มต้นก่อร่างสร้างสัมพันธิ์ สิ่งใดผันผ่านเลยไปอย่าใยดี มีรักรอรอรักจักสุขสม รักภิรมย์ชมชื่นปลื้มสุขขี กลิ่นไอรักย้อนคืนกลับรับชีวี น้ำตาปรี่ตื้นตันใจหาใดเทียม
18 มิถุนายน 2551 14:54 น. - comment id 863481
หากตัดเยื่อเหลือใยในใจบ้าง อย่าลบล้างกางกันวันเก่าหลัง เพราะความคิดผิดพลาดขาดพลัง จึงพลาดพลั้งตัดเยื่อไม่เหลือใย เริ่มพลิ้วแล้วครับ..พยายามอีก..นิดหนึ่งเอาใจช่วยครับ
18 มิถุนายน 2551 15:03 น. - comment id 863488
ขอบคุณwhitelilyครับ ครับแม้จะเหลือเพียงนิดเราไม่ปลิดทิ้งมันมีเวลาจะเติบใหญ่ครับ ขอบคุณยาแก้ปวดครับ และขอบคุณสำหรับกลอนที่ร่วมแจมดีมากเลยครับ ขอบคุณคุณพิมญดา คุณคือคนที่น่ารัก ขอบคุณที่ดูแลกันมาโดยตลอด คุณพิมไม่แค่สวยที่รูปแต่ มีความฉลาด และ นิสัยดีมากๆเลย คือคุณได้มาหมดเลยขอชมจากใจ ขอบคุณคุณลัลลบาย ชื่อไม่คุ้นแต่แวะเข้ามาอ่านดีใจมากครับ ขอบคุณในน้ำใจที่มาอ่านกลอนรักแบบ ติดๆขัดๆ ขอบคุณน้องโจ้ อืม คงจะจริงเหมือนน้งอว่านะครับ พี่ถือซะว่าตอขอพี่เป็นต้นตอละกัน ไม่ใช่ตอไม้ที่ตายแล้ว ขอบคุณที่ร่วมแจม ขอบคุณน้อง ว่าที่กวี หวังว่าเราจะมาให้กำลังใจกันอย่างนี้เรื่อยๆนะครับ และขอบคุณทุกๆท่านที่เข้าร่วมอ่านงานกลอน กำลังใจมันสำคัญมากสำหรับผม ดาวระดา
18 มิถุนายน 2551 15:08 น. - comment id 863489
ขอบคุณคุณฝากฝันมากครับ ผมบอกตามตรงว่าชอบวิธีคิดของคุณมาก คุณได้พบปะผู้คนมากมาย ซึ่งตรงข้ามกับผมอย่างสิ้นเชิง ผมอดทึ่งเสียไม่ได้ ขอเรียกพี่ละกันนะครับ แต่เป็นพี่ที่เป็นครูของผมอีกคนครับ ขอบคุณมากมายครับ จากใจดาวระดา
18 มิถุนายน 2551 15:25 น. - comment id 863501
แวะมาอ่านบทกลอน เพราะๆของดาวระดา แต่กิ่งโศก อยากตัดใยที่เหลืออะ..เพราะใยเส้นนี้มัน..บาดลึกในใจทุกวัน....
18 มิถุนายน 2551 15:40 น. - comment id 863512
18 มิถุนายน 2551 16:24 น. - comment id 863539
สวัสดีค่ะ คุณดาวระดา เส้นใยแค้นฝั่งแน่นเต็มแผ่นอก มันสะท้านสะทกขวัญอกเอ๋ย อยากจะฆ่าให้ตายชายคุ้นเคย สิ่งลงเอยคือฆ่าอย่าให้ลอนนวน... ประมาณว่าแค้นจัดค่ะ ตอนนี้
18 มิถุนายน 2551 16:29 น. - comment id 863545
จะตัดใยตัดได้อย่างไรกัน ให้ตัดเธอจากฉันคงฝันค้าง ขอแค่หยุดนึกคิดไว้ริมทาง พอแสงพร่างค่อยมาต่อเติมใจ เพราะหัวใจยังพันและผูกติด ในมิ่งมิตรชิดใกล้ให้หวั่นไหว อาจมีบ้างพรั้งเผลอละเมอไกล พอแสงทองรำไรก็หวนคืน สวัสดีค่ะ พี่ดาวระดา ดอกบัวมะตัดพี่ดาวระดาหรอกอ่ะ อิ อิ อิ ดอกบัวมาสวัสดีพี่ดาวระดาก่อนเด๋วดอกบัวจะไปเล่นแบดแล้วอ่ะ ขอให้พี่ดาวระดามีสุขทุกวันค่ะ
18 มิถุนายน 2551 17:12 น. - comment id 863570
รักเหลือหรือ.... เมื่อมีใย รักหมดใจ....... เหลือใยรัก หมดใจ.............จะทอถัก... ทิ้งใยรัก...........หมดหัวใจ..
18 มิถุนายน 2551 17:20 น. - comment id 863573
ทุกชีวีที่ผันผ่านกาลนานเนิ่น ต้องเผชิญปัญหาพาสับสน จักสำเร็จเร็จสิ้นต้องดิ้นรน จึงจะพ้นทุกข์ภัยใจเบิกบาน....
18 มิถุนายน 2551 19:51 น. - comment id 863600
...แวะมาฝาก..ความระลึกถึง...ให้กันค่ะ..ขอชื่นชมด้วยใจจริงค่ะ....
18 มิถุนายน 2551 21:30 น. - comment id 863619
เขียนได้ดีแม้น้อยนิดแต่ก็ผลิตไปด้วยนัยแห่ง ความหมายนะ แก้วประเสริฐ.
19 มิถุนายน 2551 01:24 น. - comment id 863663
ขอบคุณครับ แมงกุ๊ดจี่ ใจเย็นๆนะครับพี่ดาวระดา ว่าปล่อยให้เขาลอยนวลไปก่อนเถอะ นะครับ เพราะไม่แน่นะเขาคนนั้นอาจ จะลอยมาติดกับเราประมาณติดหนึบไปไหนไม่ได้ก็ป็นไปได้นะครับ คราวนี้มีโอกาสได้เห็นคนถอนตัวไม่ขึ้นแน่ครับ ขอบคุณน้องดอกบัว ครับสำหรับน้องดอกบัวก็เหมือนน้องสาวที่น่ารักๆไปแล้วล่ะ อีกอย่างด้วยความที่ดาวระดาเคยมีชื่อในสำเนาทะเบียนบ้านอยู่ที่ดำเนินสะดวกเลยเหมือนคนบ้านเดียวกันคุยกัน ยังไงไม่รู้ ขอบคุณความรู้สึกดีๆที่มีให้ตลอดครับ น้องดอกบัว ขอบคุณครับกิ่งโศกครับ แย่จังนายดาวระดามองผ่านไปตั้งสองคน ก็แล้วแต่นะครับถ้าใยที่ว่ามันทำให้เราขุ่นมัวตลอดก็ตัดทิ้งคือสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้วครับขอบคุณที่แวะมาครับ ขอบคุณโคลอนครับ มารูปอย่างเดียวเลยถูกนายดาวระดา มองผ่านเลยเห็นมั้ย ไม่หรอกดาวระดาดีใจที่สาวหน้าใสมาทักทายครับ ขอบคุณบุษย์น้ำทองอืมชื่อนี้มาจากพลอยรึเปล่าครับ นายดาวระดาก็ขี้สงสัยแบบนี้แหละครับ ขอบคุณที่ให้กำลังใจครับ ขอบคุณครับคุณครูกระดาษทราย ใช่แล้วครับเราต้องสู้ถึงจะชนะ เหมือนเจิน เจินร้องไว้ ไม่รู้เกิดทันเปล่าไม่รู้ ขอบคุณครับคุณโอเลี้ยง อย่างที่บอกนะครับคุณเป็นคนเก่งคนหนึ่งที่นายดาวระดาคนนี้ทึ่งอีกคนเหมือนกันครับ ขอบคุณสำหรับคำเตือน แต่ดาวระดาอยู่บ้านไม่ได้ออกไปไหนครับ ร่มจึงไม่มีผลต่อชีวิตประจำวัน นายดาวระดาเขาเรียกว่าไม่จำเป็นก็พอ อิอิอิ ขอบคุณคุณราชิกามากนะครับ ถ้าจำไม่ผิดก็ทักทายกันประจำ ซึ้งใจเสมอนะครับ ขอบพระคุณครับครูแก้วที่มาดูแลงานของศิษย์ สำหรับดาวระดาปลื้มใจทุกครั้งที่ครูคนนี้ เข้ามาอ่านงาน ความปลื้มปิติมีทุกเวลาที่มีชื่อครูในกระทู้ความคิดเห็น
19 มิถุนายน 2551 11:56 น. - comment id 863781
ชอบๆ ^ ^
19 มิถุนายน 2551 14:05 น. - comment id 863808
รักกันมั่ง. งอนกันมั่ง.. ง้อกันมั่ง. ก็อย่างนี้แหละ..คุ่รัก... แวะมาแจมครับ...
19 มิถุนายน 2551 17:24 น. - comment id 863865
.... ถึงจะเยื้อใยเส้นเล็กเล็ก แต่พอรวมกันหลาย ๆ เส้นแล้ว .... มันก็แน่นเหนียว ...... ยากจะตัดขาดค่ะ จริง ๆ แล้วเอมอยากแต่งกลอน แต่มันปวดหัวตุ๊บ ๆ ก็เลยคิดอารายไม่ออกอ่ะค่ะ
19 มิถุนายน 2551 23:28 น. - comment id 863956
..ถึงเหลือใยเพียงน้อยค่อยค่อยถัก ให้รังรักรื่นรมย์เป็นร่มใหญ่ ไม่เกินรอตอรักจักผลิใบ แตกกิ่งใหม่มั่นคงเป็นดงดอย... อ่านแล้วชอบจังครับ
20 มิถุนายน 2551 10:40 น. - comment id 864040
เมื่อรักแท้แผ่ฐานผ่านรากใจ ร้าวเพียงไหนกลับสมานสะพานขวัญ ให้อภัยให้โอกาสกันและกัน รักแท้พลันผลิใบไม่สิ้นกาล สวัสดีค่ะ ดาวระดา ..มาช่วยเสริมร่มใบรัก
21 มิถุนายน 2551 16:52 น. - comment id 864444
เพราะมาก โดนใจ.........