น้ำตาข้า
ลูกกลิ้ง
ท่ามสายฝนปนหยดน้ำตาข้า
ที่เหว้หว้าอาดูรสูญสิ้นฝัน
รักมาจืดชืดร้างห่างเลยกัน
หรือเหมันต์นั้นพ้นคนเปลี่ยนแปลง
จากชิดใกล้ได้ยินชินเสียงน้อง
ใจที่ปองหมองแยกแตกระแหง
รักร้าวรานย่านฤทัยใกล้หมดแรง
ยังคงแฝงแห่งตรมขมเดียวดาย
ผ่านคิมหันต์นั้นร้อนอ่อนใจรับ
เกินสดับนับห้วงดวงสลาย
ขาดคนเปรยเคยเรียงเคียงข้างกาย
หรือเจ้าหน่ายหายหนีลี้ลำพัง
ฝนเจ้าเอ๋ยเอ่ยถามตามรู้สึก
ว่าเคยนึกถึงใครที่ใจฝัง
เธออยู่ไหนอยู่ใกล้หรือไกลจัง
ข้าเพียงหวังครั้งหนึ่งให้พึงเจอ
หรือเธอจากพรากไปไกลเกินกลับ
น้ำตาข้าเลยรับจับใจเผลอ
ร่วงหลั่งรินสิ้นหยดหมดให้เธอ
เพียงหวังเจอครั้งหนึ่งซึ้งจดจำ