อัสดงอาทิตย์เลื่อนจากขอบฟ้า สกุณาโผบินกลับเยื่อนถิ่น ลมพัดไหวพลิ้วพรายให้ได้ยิน แต่ใจเจ้านิ่งแก้วตามาจากจร อยู่แห่งใดใหนเล่าเจ้าไม่กลับ ข้าคอยนับวันเวลาของเราสอง จากกันไปไกลสุดหล้าให้อาวารณ์ โปรดย้อนกลับคืนมาหาข้าที ฝากจันทร์บอกเจ้าข้าคิดถึง ให้สายลมอุ่นพัดถึงเจ้าให้หลับใหล ให้ดวงดาวแทนดวงตาที่ห่วงใย มอบรักไว้ให้เจ้าเพียงผู้เดียว มองนภากว้างไกลในคืนนี้ หวังเพียงพบคนดีที่คิดถึง ได้เคียงชิดใกล้กันทุกค่ำคืน ดั่งวันคืนที่ผูกพันธ์ฉันและเธอ/font>