สายลมเจ้าพัดผ่านสะท้านจิต ให้หวนคืดคำนึงถึงรักฉัน กาลเวลานำพาเราพบกัน พาเธอนั้นมาร่วมเรียงเคียงชีวา วันเวลาผ่านไปไม่หวนย้อน คิดโหยอ่อนสะท้อนทรวงหนักหนา เฝ้าคร่ำครวญด้วยรักหนักอุรา อีกไม่นานคงถึงเวลาจากกัน จะขอใช้เวลาที่เหลืออยู่ อยู่เคียงคู่รวมใจเติมไฟฝัน จับมือกันข้ามผ่านคืนและวัน ความทรงจำมีเพียงฉันและเธอ เพียงวันนี้มีเราเคล้าเคียงข้าง รักไม่จางร้างห่างรักเสมอ ทุกเวลานาทีมีแค่เธอ อุปสรรคต้องพบเจอไม่หวั่นใจ แม้ดินฟ้าสลายมลายสิ้น ทั้งดวงจินต์จะรักเธอไม่ไปไหน แม้รักเราต้องห่างร้างลาไกล อย่าหวั่นไปใจฉันจะมั่นคง
18 พฤษภาคม 2551 09:10 น. - comment id 850983
รักกันมั่นใจ อย่าไหวอ่อนเอน อย่าคิดเพียงเล่น เช่นคนหลอกอำ รักนี้ยิ่งใหญ่ มอบให้งามขำ ขออย่าใจดำ จดจำให้ดี
18 พฤษภาคม 2551 09:11 น. - comment id 850984
ขอให้กำลังใจครับ
18 พฤษภาคม 2551 12:43 น. - comment id 851053
กาลวันผันผ่านโพ้น พาใหล ทานกระแสธารไทย ทวีร้าว ส่องฉายคันฉ่องไข ขลิบส่อง เด่นกลบทเด่นห้าว แห่งแก้วกวีศรี แต่งเพราะนะครับ
18 พฤษภาคม 2551 13:29 น. - comment id 851070
ราชรถสุรีย์พ้น ผ่านไว ห่อนหยุดห่อนชลอไป ไป่สิ้น เดือนดาวพรารวอำไพ พาผ่าน แปลงเปลี่ยนอกาลปิ้น เปรี่ยนไป
18 พฤษภาคม 2551 18:19 น. - comment id 851159
รักมาร้างห่างให้ใจโศกศัลย์ แวะมาชื่นชมครับ
18 พฤษภาคม 2551 20:15 น. - comment id 851203
อย่างน้อย ก็ยังรู้ว่ายังคงมี "ชีวิตที่เหลืออยู่" ก็ยังดีครับ มาเปงกามลางจายยยยย
19 พฤษภาคม 2551 12:23 น. - comment id 851325
ชีวิตที่เหลืออยู่เยี่ยงผู้กล้า พร้อมฟันฝ่าผองภัยแม้ใหญ่หลวง อ้อมกอดรักประจักษ์จิตสถิตทรวง ทุกสิ่งปวงผ่านหายมลายเลือน.... เปนกำลังจัยหั้ยจ้า......อิอิอิ