ทะเลคลื่นคิดถึงซึ้งห่วงหา ซัดน้ำตาฟูมฟายทรายสะอื้น ลมหวีดหวิวพลิ้วผ่านม่านวันคืน พัดฉ่ำชื้นพรมพร่างลงกลางใจ ปุยเมฆขาวพราวฟ่องท่องผืนฟ้า ต่างมาลาร้อยอักษรวอนหวั่นไหว ตะวันรอนจรจากฟ้ายิ่งอาลัย ราตรีไห้โหยหาเศร้าอาดูร จันทร์อายอวลนวลแสงแฝงหงอยเหงา ดั่งยวนเย้ายั่วขวัญคว้างร้างสิ้นสูญ ให้ใจเจ็บเหน็บช้ำซ้ำเพิ่มพูน ทวีคูณคิดถึงซึ้งผูกพัน ดาวกะพริบระยิบยับวะวับหาว สุกสกาวเกี่ยวก่อถักทอฝัน ดุจจะเสกสรรถ้อยร้อยจำนรรจ์ ไปกำนัลขวัญคนดีที่แดนไกล เสียงหริ่งหรีดเรไรในคืนค่ำ เหมือนจะย้ำคำคิดถึงหนึ่งชิดใกล้ ว่าอย่าลืมลบไมตรีที่แดนใจ ณ แดนใต้ ตรงนี้มีคนรอ คำสัญญาภาษาใจให้ตระหนัก ร้อยรวมรักภักดีมีกอปรก่อ อย่าแบ่งใจไปสนิทชิดเคล้าคลอ หลงคำยอยั่วใจสาวใดนะ.
7 พฤษภาคม 2551 14:27 น. - comment id 847229
ความคิดถึงมันเป็นเช่นนี้แล...นางฟ้า
7 พฤษภาคม 2551 15:57 น. - comment id 847267
แจ่มครับ เวลาผมเหงาผมก็ชอบไปทะเลครับ
7 พฤษภาคม 2551 16:29 น. - comment id 847272
สวัสดีค่ะ คลื่น ทะเล ท้องฟ้า ดวงดาวเวลาเหงาคิดถึง ใครชักคน เราจะคิดถึงสิ่งนี้..... ความเหงามีกันอยู่ทุกคน ทุกคนคงรู้สึก เหงาเท่าๆกัน เวลาพี่เหงาจะอยู่เงียบๆ........ นั่งฟังเพลงหรือนอนฟังเพลงจนหลับ.ค่ะ....
7 พฤษภาคม 2551 16:45 น. - comment id 847282
ไปทะเลแล้วคิดถึงบางคนนะคะ
7 พฤษภาคม 2551 17:08 น. - comment id 847290
ใยทะเล จึงพัด ชัดคลื่นมา ให้ห่วงหา ถึงใคร อยู่ใกล้ฝั่ง พี่อยูไกล ยังมีใจ คิดถึงจัง น้องนั้นยัง อยู่ดี หรืออย่างไร
7 พฤษภาคม 2551 19:18 น. - comment id 847315
เพราะมากมายเลยค่ะ เพราะจริงๆ
7 พฤษภาคม 2551 20:11 น. - comment id 847345
สวัสดีค่ะ อิอิ เพราะจังเลย ชอบมากๆเลยค่ะ เห็นภาพเลย อิอิ ^^ ชอบมากมาย อิอิ
7 พฤษภาคม 2551 20:18 น. - comment id 847348
คำป้อยอ กับคำออดอ้อนของสาวๆเนี่ย เจอะเมื่อไหร่เป็นใจอ่อนทุกทีสิครับ อิอิ กลอนไพเราะครับ
7 พฤษภาคม 2551 22:46 น. - comment id 847383
มาร่วมคิดถึงสาวใต้ด้วยคนสิคะ
8 พฤษภาคม 2551 12:32 น. - comment id 847578
ความคิดถึงมันลบออกจากความรู้สึกยากยิ่งกว่าสิ่งในอีกค่ะ.....
8 พฤษภาคม 2551 12:41 น. - comment id 847591
อยู่ดอยไม่มีคลื่นก็คิดถึงใครบางคนเหมือนกันคะ
8 พฤษภาคม 2551 15:53 น. - comment id 847688
ชอบไปทะเเหมือนกันค่ะ เวลาที่ไม่สบายใจ ไปแล้ว รุ้สึกสบายใจขึ้น
9 พฤษภาคม 2551 23:57 น. - comment id 848152
หรีดหริ่งระงมร้อง ดังกึกก้องทั่วพฤกษ์ไพร เย้ยเยาะหรือย่างไร ปวดหัวใจสุดจะทน ทะเลยังร่ำไห้ เราหวั่นไหวเป็นร้อยหน คลื่นคลั่งลมหมุนวน ช่างอับจนสิ้นหนทาง รู้โดยสัญชาติญาณว่า ทางคงตีบตันไม่สามารถฝ่าไปได้แล้ว เพราะมีแต่ข้อสงสัยอย่างเดียว จริงหรือค๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ
10 พฤษภาคม 2551 19:54 น. - comment id 848385
กลอนเพราะดีครับ...น่ารัก