รักใสใสในวัยเรียน (จากพี่ถึงน้อง)

Postman2008

ดั่งแสงดาว เฝ้ามอง แสงอาทิตย์
ดุจฉันคิด ถึงเธอ เสมอเหมือน
เปรียบลมฝน จากฟ้า มาแชเชือน
อยากจะเอื้อน เอ่ยคำ จำนรรจา
จากวันแรก ที่พบเห็น ใจเต้นหนัก
สุดจะหัก ห้ามจิต คิดกังขา
เฝ้ารำพึง ถึงเธอ ทุกเวลา
ทุกเพลา ไม่พบหน้า ฉันเหงาใจ
ครั้นจะปราม ตัวเอง ให้สงบ
มิอาจลบ เสียงเธอ จากไปได้
มิอาจลืม มือน้อย ร้อยละไม
ที่แตะไหล่ ในวันนั้น ฉันอิ่มเอม
ต้องสานต่อ สัมพันธ์ ไมตรีจิต
อย่างที่คิด พี่น้อง ปองเกษม
เรียนรู้จัก สนิทสนม จนเติมเต็ม
ให้ปรีเปรม จนจิต คิดชื่นบาน
อยากให้หวัง ครั้งนี้ เป็นจริงได้
จงเข้าไป ทายทัก สมัครสมาน
อย่าเก้อเขิน เอินเอียงอาย กลายเสียการ
จำจะพาล ให้เสียดาย เสียเวลา
ขอฝากกลอน บทนี้ แด่น้องนาง
มิอำพราง ปกปิด คิดสรรหา
มีแต่ความ จริงใจ ไร้ราคา
แต่มูลค่า เหลือล้น พ้นทวี