***ร้อยสาราคราปราชัย***

กุหลาบน้ำตา

   *** ห้วงอารมณ์แห่งข้า ซึ่งเป็นชายหนุ่มอันครองร่างประหนึ่ง
ไร้วิญญาณ  บัดนี้ ตกอยู่ ณ ขุมอเวจี สถานใด  เถิด...บางใคร
โปรดส่งโสตเสียงให้ข้านี้ซึมซับรับรู้  ซึ่งสถานอันร้าวรานจินต์
สร่างสิ้นซึ่งสาราสัตว์ จัตุบาท ทวิบาท  ไร้ซึ่งรอยทางจะย่างเยื้อง
บาทยุรยาตรเดิน  โขดเขินศิลาแลงแหล่งบรรพต  ดั่งต้องมนตร์
สะกดให้สาปสูญ  พนาพฤกษ์โฉดเฉาเปล่าดาย ดั่งอาดูลย์ร่ำไห้
เหี่ยวแห้งแล้งสีสัน  สายวารีที่แหล่งธารละหานห้วยก็พลันแห้งเหือด
เดือดดาล  ประมาณว่าจะวิเวก  เฉกจะเกิดกลีกลบนผืนพิภพ 
เถ้าธุลีแหลกเป็นจุณฝุ่นตรลบกลบเวหน  พระพายพัดย้อนยัง
เบื้องบนพิกลกาลยิ่งนัก  ครั้นหมู่เมฆินทร์ก็คลั่งหนักโน้มน้าว
เข้ากลบบังสุริยะแสง  บัดนี้  ข้าไร้แล้วซึ่งเรี่ยวแรงที่จะแข่งขัน
ประชันฉากแห่งวิบากกรรม  ช้ำแสนช้ำระกำใจ ไร้แล้วซึ่ง
สุรเสียงจะเคียงปลอบมอบจินต์  สิ้นแล้วซึ่งนัยน์ตาอันหวานซึ้ง
ตรึงตรวนชวนชิดพิศวาส  บัดนี้ ครองแต่วิเวกสังวาสว้างเหว่ว้า
อุราราน  ประมาณหมายมุ่งเพียงจะภินท์พัง  สายชลเนตรหลั่งหลาก
มิรู้หยุด รู้ยั้ง กระทั่งกระทุ้งแทบเป็นโลหิต  เรือนร่างอย่างอากัปกิริยา
ดั่งต้องพิษ  พร่างพรมทั้งสรรพางค์ร่าง สรรพางค์กาย  ทุรนทุราย
ดั่งอัคคีครอบกอปรร่าง  สายเนตรเหนื่อยล้า ยากแลทาง
จะย่างจรจรดล  เพียงเพื่อจะผ่านพ้นอเวจีอัปปรีย์สถาน
อันทรมานจินต์ นี้แล้วแล..............