ข่มตานอนในราตรีที่อ้างว้าง มองความว่างเปล่าใจไปทุกที่ มืดทั่วฟ้ามั่วทั่วดินยามราตรี เห็นริบหรี่แสงไฟอยู่ไกลไกล ดึกดื่นแล้วข่มตานอนไม่หลับ กระส่ายกระสับกลับตะแคงขวาเปลี่ยนซ้าย คิดถึงคู่ดูเราไม่มีใคร อยู่ไกลไกลตาใครไม่มีมอง ร้อนอากาศร้อนอารมณ์ใคร่สมหมาย กอดเกลื้อยกายหลับสบายนอนร่วมห้อง พาข้ามฝันราตรีนี้เราครอง เป็นเจ้าของท่องราตรีนี้ทั้งคืน แต่ความจริงไม่เป็นอย่างที่ฝัน ทนมานานฝันเอาให้ใจชื้น ไม่ได้คิดหมายความว่าผมหื่น ของแค่ยื่นหยิบฝันพอสุขใจ
7 เมษายน 2551 02:48 น. - comment id 837303
ทำไมเหมือนกายเราที่เหงาหงอย ต้องนอนรอยอยู่กลางความขมขื่น สุดจะคิดถึงคนอยู่ไกลใจสะอื้น ได้แต่ยืนแล้วล้มตัวนอนทั้งน้ำตา เขาคนนั้น อยู่ด้วยแล้วอบอุ่น ไม่ให้ครุ่นคิดถึงก็ไม่ได้หนา โอ้รักแล้วรักเลยไม่เปลี่ยนหรอกแก้วตา สัญญาว่าจะรักเขาตลอดกาล ไม่มีเปลี่ยนความคิดไปป็นอื่น ทั้งที่ฝืนตอนกลับบ้านคนละบ้านสัญญาว่าจะยิ้มให้เบิกบาน ตอนที่นานเท่าไหร่อยากอยู่กับเขาคนนั้น นานเท่านาน
7 เมษายน 2551 11:15 น. - comment id 837361
โอ้อกเอ๋ยอกเราเหงาวิเวก อยากมีเอกอรอนงค์ร่วมวงศ์สวรรค์ จินตหราบุษบามาด้วยกัน ตุนาหงันอีกห้าไม่ว่าเลย แต่วันนี้ดันมีอุปสรรค มาขวางรักอิเหนาเศร้าจังเหวย เพราะข้างข้างมีนางแก่แย่จังเลย คงต้องเชยของเก่าเศร้าเจงเจง (โลกทัศน์จากตัวละครไทยบางเรื่อง กรุณาใช้วิจารณญาณ 555 ) มาหยอกล้อต่อกลอนวอนส้น.... ใช่จะปีนเกลียวกล้าท้าทายหนา มิตรจิตมิตรใจไร้มารยา อักษราไร้ศัตรู...เจ้าหมู่กัน เด้อ..พี่น้อง 5555555