เรื่องเบิกบานเริงร่าพาเหงียบเหงา หัวใจเราเหนื่อยหนักควักให้เห็น ใจที่เคยเริงร่ากลับชาเย็น กลายไปเป็นเม่นแคระแทะก้อนมัน ขอมุดหลบพักใจในรูลึก กั้นเก็บกักความรู้สึกที่ซ่อนเร้น กินน้ำตาแทนข้าวทุกเช้าเย็น สุดลำเค็ญเรื่องความรักแสนหนักใจ ขอหยุดพักหัวใจในรูนี้ สถานที่ที่ใครไม่อาจเห็น ทิ้งก้อนมันเหยียบเละเตะกระเด็น มองไม่เห็นแลคุณค่าว่าก้อนมัน เมื่อความรักหยุดงานนานน้อยหนึ่ง เม่นเแคระจึงออกเที่ยวเลี้ยวเลาะหา โลกยังคงกว้างใหญ่ในแววตา โอ้หลั่นล้าเก็บกักพักใจเอย
extreme life 11 มี.ค. 2551 23:00 น. - ID 113381 
2406
4
0
12 มีนาคม 2551 03:06 น. - comment id 831202
หากเหนื่อยใจ ให้หยุดพัก สักนิดหนึ่ง ทบทวนถึง ซึ่งความจำ ทำให้เห็น ที่ผ่านมา น่าลำบาก ช่างยากเย็น กลายเป็นเม่น ตัวเกร็นแคระ แทะก้อนมัน พอหายเหนื่อย หายกลุ้มใจ ไม่เงียบเหงา หัวใจเรา เริ่มมีรัก มักสุขสันต์ ไม่เป็นเม่น ไม่เกร็นแคระ ไม่แทะมัน หฤหรรษ์ วันปลดทุกข์ สนุกจริง
12 มีนาคม 2551 07:50 น. - comment id 831236
12 มีนาคม 2551 08:15 น. - comment id 831242
เม่นแคระนี่ตัวเท่าไหนจ๊ะน้องๆ
12 มีนาคม 2551 10:29 น. - comment id 831276
หัวใจคนเราหยุดพักได้ไม่นานหรอกค่ะ....
13 มีนาคม 2551 17:43 น. - comment id 831688
... เฮ้อ .. นี่นะเอง ตัวเม่นแคระ หุหุ ... สรุปว่าจะพาเม่นแคระไปเที่ยวจิงๆ อ่ะดิเนี๊ย อิอิ ... มาช้าไปมิเนี๊ย
พี่กานต์ เฮ่อ ๆ ... อุ๊ กะม่ายรุเหมือนกันค่ะ ว่าตัวเท่าไหน รุแต่ว่า หน้าตายังม่ายเคยเหงเลยอ่า ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
