คิดถึงมากอยากจะอยู่เคียงคู่ชิด แต่จนจิตด้วยลำเค็ญเป็นไม่ได้ เพื่อชีวิตที่คิดสร้างจำร้างไกล ถึงคิดถึงเท่าไรก็จำทน รู้กันได้ด้วยอักษรฉันยังชื่น ชะโลมลื่นหล่อจิตล้ำไม่พร่ำบ่น บางถ้อยคำเยือกเย็นเป็นดังมนต์ พาให้ยลทางชีวันอันเรืองรอง การติดต่อพอให้รู้เรื่องความรัก ฉันสู้พักความตั้งใจไม่บกพร่อง รอเวลาที่คอยหวังให้ดังปอง จึงจะลองเผยความในให้เธอฟัง
24 กุมภาพันธ์ 2551 06:43 น. - comment id 826309
อย่าไปหวังอะไรให้มากกับคนที่ไม่ใช่ตัวเรา รักตัวเราให้มากที่สุดครับ
24 กุมภาพันธ์ 2551 06:47 น. - comment id 826315
24 กุมภาพันธ์ 2551 08:15 น. - comment id 826335
สวัสดีค่ะ..กลอนนี้..แด่คนใจร้ายสินะคะ..หุหุ.. หมองอิงไม่ใช่คนใจร้าย...อิอิ..โชคดี.. แวะมาทักทายยามเช้า ๆ ค่ะ..