กลอนบทหนึ่ง เรียบเรียบ แต่เฉียบขาด ถ้อยคำบาด ลึกแค่ไหน รู้ไหมหนอ แต่ก็ฝัน อีกแล้ว แววตาทอ "มีรึท้อ..เมื่อสะพาน พาดผ่านมา" เธอกล่าวตัด สัมพันธ์ สะบั้นรัก ฉันตระหนัก ว่าใจ ใช่หินผา แม้นมิอาจ หวานชื่น ฟื้นกลับมา ก็รู้ว่า ตัดเยื่อ ยังเหลือใย บทต่อไป ร่ำร่ำ เหมือนสำนึก หนามรู้สึก ผิดหนัก ปักตรงไหน? ฉันเป็นหมอ ปริญญา รักษาใจ มารักษา ดีไหม ไม่คิดเงิน แต่บทจบ อ่านนัย ใจความแล้ว ไร้ซึ่งแวว ใยดี มิขัดเขิน เป็นกลอนแปด ทุกบาท หาขาดเกิน อ่านแล้วเมิน ความหวัง ช่างเลือนลาง แต่นี้คง ร้อนรน จนสิ้นชาติ เธอปรามาส เหน็บแนม แกมถากถาง ดังปักมีด กดย้ำ ซ้ำตรงกลาง แผลเก่ากว้าง เลือดสดสด หยดลงดิน เจ็บจนมอง ลางเลือน หยุดเคลื่อนไหว เธออยากให้ รักของฉัน นั้นจบสิ้น ลมหายใจ อ่อนล้า น้ำตาริน ก่อนด่าวดิ้น ฮึดสู้ ดูอีกที ยืนยันว่า ฉันเป็น เช่นรักแท้ จะไม่แพ้ กามนิต วาสิฎฐี โปรดพินิจ เรื่องตาม ความภักดี จากคนที่...ทุกชาติ เป็นทาสเธอ ..
..สีน้ำฟ้า.. 17 ก.พ. 2551 15:40 น. - ID 112750 
856
2
0
18 กุมภาพันธ์ 2551 06:49 น. - comment id 824692
18 กุมภาพันธ์ 2551 22:35 น. - comment id 824870
26 กุมภาพันธ์ 2551 13:59 น. - comment id 827040
สิตา มาชื่นชมผลงานสวยๆๆของ พี่สีน้ำฟ้า อ่ะค่ะ.... ไม่คิดอีกทีแล้วอ่ะค่ะ เพราะคิดถึงแล้วววว.... ดูแลรักษาสุขภาพมากมากด้วยนะคะ....
29 กุมภาพันธ์ 2551 16:57 น. - comment id 828002
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
