แสงใสจากฟากฟ้า

ลิขิตใจ

ยามเมื่อดวงดาราปรากฏแสง
ดูเหมือนดั่งหิ่งห้อยลอยลิบฟ้า
ที่เฝ้าแหงนมองดูดวงจันทรา
จะล่วงหล่นจากฟ้ามาเมื่อไร
นั่งเฝ้ามองเฝ้าคอยเมื่อไหร่เล่า
ที่น้องเจ้าดวงดารานำแสงใส
ส่องสว่างพร่างพรายเด่นแต่ไกล
ในดวงใจเจ้าคงเด่นพอๆกัน
แสงจันทราพาเจ้าล้อหยอกราตรี
เป็นสิ่งที่พาเจ้าสนุกแสนสุขสันต์
เจ้าดาวน้อยคงเพลินในราตรีนั้น
ได้หยอกเย้าแสงจันทร์กลางทิวา
เจ้าหิ่งห้อยตัวน้อยคอยจ้องเจ้า
เมื่อไหร่เล่าใครจะเห็นดังเช่นข้า
มันไม่รู้ว่าตัวว่าเป็นเช่นดาวงาม
มันเฝ้าถามอยู่ร่ำว่าเมื่อไหร่
เมื่อถึงคราวเปล่งแสงใสงามเฉิดฉาย
สว่างไสวไม่แพ้ดาราบนฟ้าพราย
ดูพร่างพรายสดใสในดวงตา				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน