๏ เหมันต์พรรณราย เริงระบายเมื่อปลายหนาว ฟ้าไกลใสสกาว ระยับยิบกระพริบตา ๏ แสงสรรค์แจ่มจันทร์ส่อง เป็นแสงทองกระจ่างหล้า เด่นดวงห้วงนภา จรัสเลิศเจิดอำไพ ๏ แสงดาวพราวสว่าง ถูกเสกสร้างวิจิตรใจ ราตรีศรีวิไล อัมพรสวยระรวยรื่น ๏ ลมหนาวถึงคราวพัด โบกสะบัดณ.หยัดยืน เหยียบย่ำณ.ค่ำคืน เหม่อมองฟ้าปิดตาลง ๏ หลับใหลใต้เงาฝัน ดาวนับพันพราวบรรจง มั่นหมายอยู่มั่นคง จะไขว่คว้าดาราราย ๏ กรวดหินเศษดินน้อย คงหวังคอยได้เพียงหมาย แค่ฝันอยู่บั้นปลาย จะเก็บดาวลงกับดิน ๏ แหงนมองท้องนภา หมายชะตาหมดราคิน พบพากว่าชีวิต ฤๅชีวาตย์มิอาจปอง ๏ ดาวเอ๋ยประดับฟ้า จะไขว่คว้าฤๅครอบครอง จวบใจใฝ่สนอง คงต้องท้อเพราะรอเธอ ๏ ดินเอ๋ยเจ้าหมายดาว พอถึงคราวเจ้าคงเก้อ หอมหวนชวนละเมอ เจ้าอยู่สูงเกินจูงใจ ๏ ดาวเอ๋ยบนนภา มองลงมาเห็นข้าไหม ดาวเอ๋ยเจ้าห่างไกล ฤๅจะกล้าไปหาเธอ ๏ เศษดินใช่จินดา ฤๅควรค่ามาเสนอ ชาติเกิดใช่เลิศเลอ ใช่กานต์แก้วอันแววไว ๏ ใช่เพชรวิเศษศรี งามรุจีอย่างที่ไหน เธอหรือจะสนใจ กับดินก้อนที่วอนรอ ๏ ดินเก่าเพียงเท่านี้ หรือจะมีสิทธ์ร้องขอ บุญดีไม่มีพอ จะเคียงคู่อยู่ข้างกาย ๏ เด่นดาวสกาวฟ้า น้อมลงมานั้นอย่าหมาย ฟากฝันเกินบรรยาย ไม่เคยแม้จะแลมา ๏ ดินร้างกระด้างหยาบ เจ้าริอาบแสงดารา รู้ดีไม่มีค่า มิอาจเอื้อมแสงสุวรรณ ๏ ดาวจ๋ายินข้าไหม ทุกข์ในใจสารพัน เหลียวแลอยู่แค่นั้น คงเท่านี้ก็ดีใจ ๏ เห็นดาวพราวสว่าง ดินกระด้างก็แจ่มใส คืนหนาวทุกคราวไป ยังพร่ำเพ้อเผลอคำนึง ๏ เพียงนี้แหละดินหนอ ได้เพียงรอพอคิดถึง จดจำและรำพึง แค่แอบหวังก็ยังดี ๏ อื่นใดคงไม่กล้า เพราะเกินค่าที่ดินมี ความฝันพอกันที อย่าหลงใหลให้เกินเลย ๏ เท่านี้เถอะดินหนา เหม่อมองฟ้าเหมือนเช่นเคย เลิกคิดจะชื่นเชย เธอแสงดาวเราเศษดิน... ...ดาวจ๋า เศษดินอย่างข้า ฤๅหวังกำลังใจ...
เวทยา 9 ก.พ. 2551 19:05 น. - ID 112491 
1475
1
0
10 กุมภาพันธ์ 2551 11:58 น. - comment id 820701
เพราะค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2551 07:59 น. - comment id 821795
หนาวๆๆ
10 กุมภาพันธ์ 2551 20:35 น. - comment id 821942
เข้ามาชมแสงดาว ชื่นชมบทกลอนครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
