ดึกดื่นดาวดาษนภ ดั่งจะละมาขมเล่น พรายพริ้วริ้วลมเย็น ไหวโอนเอนกิ่งพฤกษา อกอ่อนระรอนเร้า คิดถึงเจ้าเฝ้าห่วงหา รอรอยคอยเพลา ระวิตื่นให้ชื่นชม โสมส่องสล่างสกล นฤมลเคียงคู่สม จันทร์กระจ่างช่างนิยม ฤา จะสอยให้ลอยมา กริ่งเกรงครึกครั่นคร้าม นภงามดั่งเลขา เกษิณีของพี่ยา จะติดอยู่คู่โพยม ไหนเลยจะโน้มกิ่ง แนบแอบอิงหนอแสงโสม ตรึกตรองแล้วต้องตรม ขมใจพี่มิมีคลาย นึกนักชักอ่อนจิตหากนิรมิตรได้ดังหมาย บันดาลดลสุผลกลาย จากหน่ายหนีให้มีใจ คืนนี้ยังอาวรณ์ ขับคำกลอนสำเนียงใส อิงแอบแนบความนัย ยังมิไขเฉลยขาน เอื้อนเอ่นหทัยสุพจน์ กลัวเจ้ากชกรผลาญ อกพี่สิร้าวราญ ทรมานให้ห้วงใจ เพ็ญเพียงผันผลัดผ่าน ดาวละลานละเลือนไป สกุณาร่าเริงใจ ออกจากรังพรั่งพรูมา เสนาะโสตสำเนียงสัตว์ ริ้วระบัดลั่นพฤกษา ทิวาแล้วหนอแก้วตา มโนนี้สิอ่อนแรง คิดถึงแต่ทรามเชย บ่มิเคยจะหน่ายแหนง แม้นพโยมจะอ่อนแรง สุริย์ตื่นยังชื่นชม
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน 24 ก.พ. 2545 19:40 น. - ID 11192 
993
2
0
24 กุมภาพันธ์ 2545 23:16 น. - comment id 37193
ชอบของสูง ต้องฝึกสอย ^-^
2 มีนาคม 2545 15:22 น. - comment id 38142
แหม๋แต่งแนวหวานแบบจารย์อีกล่ะอิอิเชื้อไม่ทิ้งแถวๆกิ้วๆๆชะอะเอิงเอย
6 มีนาคม 2545 21:12 น. - comment id 39017
hank you
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
