ณ ราตรีที่ระทม.......

คีตากะ

คืนจันทร์แจ่มแอร่มฟ้า
แซมดาราพาเฉิดฉาย
ดอกราตรีผลิกลีบพราย
หอมมิคลายตามสายลม
กลางคืนเหงาเจ้าเบ่งบาน
งามตระการสะคราญสม
หอมปนเศร้าเฝ้าชื่นชม
เงามืดห่มจมเลือนราง
ใจคิดถึงหนึ่งคนไกล
ลาลับไปจนไกลห่าง
รักเคยหวานพานอับปาง
เปลี่ยนเส้นทางแรมร้างไกล
ฟังเพลงเศร้าเคล้าราตรี
ดวงฤดีนี้หมองไหม้
หลงรอคอยจนน้อยใจ
ด้วยคนไกลไม่หวนคืน
ราตรีล่วงกลีบโรยรา
หนึ่งกานดาพาสะอื้น
ใต้แสงจันทร์ทุกวันคืน
จำใจฝืนยืนรอคอย
หอมเพียงกลิ่นสิ้นดอกช่อ
ก่อนลออชนรอสอย
บัดนี้เหลือเพียงร่องรอย
จวบดาวน้อยด้อยแสงลง
เฉกความรักจมปลักเศร้า
ไร้แม้เงาเฝ้าแต่หลง
คร่ำครวญเพ้อเหม่อพะวง
รักล่วงลงดั่งราตรี
โอ้ความหอมย้อมความมืด
จิตเย็นชืดชาหม่นศรี
เจ้าอยู่ไหนในคืนนี้
ท่ามราตรีไม่มีเงา
โดนคำสาปตราบาปรัก
ให้รู้จักแต่ความเศร้า
เหมือนราตรีสีขาวเนา
ยืนเปลือยเปล่าเฝ้าราตรี
กลิ่นหอมจางรักร้างไกล
นางโหยไห้รักหน่ายหนี
สิ้นเดือนดาวพราวโสภี
ดอกราตรีนี้โรยรา
ดอกราตรีลาล่วงแล้ว
ไยดวงแก้วยังคอยหา
ฝืนโศกตรมถมอุรา
มินานช้าอุษาเยือน.......