รักร้าว(จบ)

โอเลี้ยง

๑๙
เมื่อรักคุดจนคดหมดเหตุผล
ในกมลคนเก่งหมกหึงหวง
หมายช่วงชิงเอาตัวจากสาวควง
ด้วยงกห่วงหวงสิทธิ์คิดจับจอง
๒๐
เธอคนงามเคยรั้นจนแม่ห่วง
เฝ้าทักท้วงหลายหนถึงจองหอง
แต่เธอนิ่งไขสือคลอทำนอง
เหมือนเห็นพ้องพร้องคำของมารดา
๒๐
เมื่อเธอคิดอุบายจนได้เรื่อง
ก็ข่มเคืองมาดักประสบหน้า
ไวพจน์หนุ่มหน้าใสเดินออกมา
ใจกานดาเต้นผวาอยากกอดไว้
จำเสแสร้งร้องชวนแอบอำพราง
ถ้าคุณว่างเชิญหน่อยจะได้ไหม
ฉันมีรักคนใหม่เร็วทันใจ
จะได้หมั้นแล้วแต่งเดือนหน้านี้
คุณเป็นเพื่อนแสนดีของตัวฉัน
ที่สำคัญที่สุดบนวิถี
จึงอยากเลี้ยงอาหารสุราดี
แล้วชาตินี้เลิกพบคบค้ากัน
เขามองหน้าสาวงามคนรักเก่า
ด้วยเหงาเศร้าคลุกเคล้าเกินคาดฝัน
เรื่องเสียดายอยากยื้อเลิกพูดกัน
มีแค่หวั่นแทนชายคนต่อไป
แต่เมื่อเธอได้ดีมีรักใหม่
ควรดีใจใช่หน่ายทำหน้าไหม้
เขาจึงยิ้มนุ่มนวลละมุนละไม
ก่อนนั่งรถไปห้องสาวคนงาม
๒๒
ค่ำคืนนั้นฝนตกเหมือนปีก่อน
เหมือนเมื่อครั้งรักร้อนนอนหวาบหวาม
แต่คืนนี้ใจเธอเต้นตูมตาม
ด้วยรุ่มร่ามลามร้อนกับกลโกง
มาณีวรรณป้อนเหล้าตักกับแกล้ม
พร้อมยิ้มแย้มชวนคุยราวปลอดโปร่ง
การดื่มกินผ่านไปหลายชั่วโมง
จนเขาโงงเงงทรุดล้มก่อนหลับลง
เธอเมียงมองกรงว่างเคยขังหมา
ใหญ่หนาแน่นพอใช้ตามประสงค์
จึงลากร่างคนรักยัดนอนตรง
แล้วบรรจงล็อกแน่นขังเขาไว้
๒๓
เมื่อเสร็จสิ้นตามแผนเธอเริ่มฝัน
จะกักเขาในนั้นจนหวั่นไหว
ยอมสยบมอบรักมาเอาใจ
จึงจะปล่อยให้ไปได้ทำงาน
เธอคิดเพลินเผลอหลับจนรุ่งเช้า.
มาตื่นเอาด้วยเสียงโกรธเผาผลาญ
เขาตะโกนตะเบ็งยากเปรียบปาน
เหมือนประหารเธอนี้ให้ตกตาย
นางคนชั่วใจหยาบต่ำกว่าหมา
รีบปล่อยกูอย่าช้าจะฉิ...หาย
ถ้ามัวช้าอาจเจ็บได้วุ่นวาย
อย่าลวดลายปล่อยกูในเดี๋ยวนี้
๒๔
มาณีวรรณทำนิ่งเหมือนไขสือ
ทั้งใจเจ็บหูอื้อมือสั่นถี่
ชายคนรักด่าดังหมดปรานี
พาฤดีเธอปวดสุดเฉยชา
จึงลุกเดินมาใกล้หน้ากรงหมา
มองจ้องหน้าชายหนุ่มพลางพูดว่า
ถ้าเธอยอมอยู่นิ่งเจรจา
คุยปัญหาเสร็จสิ้นจะปล่อยเธอ
เขาทนฟังก่อนโกรธใจสลาย
ถุยน้ำลายรดหน้าคนเสนอ
พร้อมด่าว่าอย่างเธออย่าหมายเจอ
ฉันจะเพ้อจะรักอีกต่อไป
คนอย่างเธอฉันเพลียใจละเหี่ย
เหมือนเป็นแม่ใช่เมียใครทนได้
จะยอมตายไม่อยู่ดูหน้าใคร
ถ้าต้องใกล้เคียงเธออีกสักครา
๒๕
ใจของหญิงครวญช้ำเหมือนตายจาก
เราแค่เศษซากเน่าที่ไร้ค่า
เขาจึงด่าหมดรักไม่ไขว่คว้า
ให้น้ำตาเป็นเพื่อนแทนใจชาย
เมื่อรอยเศร้าทับถมจนเกินต้าน
มันแผ่ซ่านประชดให้ฉิ...หาย
พธูงามหยิบไม้เยื้องย่างกราย
แทงวุ่นวายพร้อมแช่งแกไปตาย!
๒๖
เพราะกรงแคบพอดีตัวหมดทางหนี
ไม้ทิ่มลงที่ตาไม่ขาดสาย
ชายหนุ่มร้องโอดครวญเจ็บเจียนตาย
คนข้างห้องวุ่นวายรีบวิ่งพรู
สาวเปิดห้องวิ่งหนีออกถนน
แล้วซ่อนตนนานปีด้วยอดสู
ส่วนฝ่ายชายบอดคู่หมดทางดู
ดำรงอยู่ในโลกที่มืดมน
เพราะตาซ้ายหมดทางจะรักษา
ด้วยเชื้อไข้ตาขวาลามสับสน
พาตาซ้ายมืดดับหมดทางยล
เขาจึงหม่นเศร้าหมองทั้งแค้นเคือง
๒๗
อีกหนึ่งปีสาวงามจึงเผยหน้า
เพราะมารดาเจ็บป่วยยากถ่วงเรื่อง
จำออกมาสู้คดีอย่างสิ้นเปลือง
หวังเรื่องเคืองลุล่วงได้จบลง
แต่พ่อแม่ฝ่ายชายไม่หยุดนิ่ง
ทำทุกสิ่งหวังพบสมประสงค์
คือหญิงสาวติดคุกอยู่ในกรง
ไม่อาจทนงเป็นทาสแห่งอารมณ์
..............จบภาค๓..................