ท้อใดใดทนได้แค่ใจท้อ หวังใจก่อกำลังเพื่อสร้างหวัง ลบรอยท้อแทนใจให้พลัง ความชิงชังอยากจะลบจบกับใจ คำโกหกตามหลอนจนอ่อนล้า ให้ผวาขมขื่นสะอื้นไห้ น้ำตารินอาบหน้าครั้งคราใด มองหาใครไหนเล่าก็เปล่าตา ภาพเก่าเก่าซ้อนมาอีกคราหนึ่ง คนเคยซึ้งเขาไปไม่เห็นค่า ระทดท้อสิ้นแรงแห่งศรัทธา น้ำนัยน์ตาเริ่มกลบลบภาพจริง ใจแอบหวังว่าเขาเล่ายังรัก ใจแอบหวังแน่นหนักในรักหญิง ใจแอบหวังว่าเขากลับรับแอบอิง ใจแอบหวังว่าทุกสิ่ง...วิ่งกลับมา.. พบแค่ความว่างเปล่าเท่านั้นหนอ ใจคนรอท้อเกินเดินค้นหา เก็บซากรักเอาไว้ใช้หลอกตา หวังใจว่า...สักวัน....ฝันคงคืน...
ครูพิม 3 ม.ค. 2551 17:34 น. - ID 111193 
1302
8
0
3 มกราคม 2551 18:31 น. - comment id 807297
เอาใจพิมมาเขียนหรอคะครูพิมใจแอบหวังว่าเขาเล่าก็รัก ใจแอบหวังแน่นหนักในรักหญิง ใจแอบหวังว่าเขากลับรับแอบอิง ใจแอบหวังว่าทุกสิ่ง...วิ่งกลับมา.
หนาวมาก..8องศาจาตายแย้ว....
ปากาดให้ด้วย....อิอิ
3 มกราคม 2551 20:01 น. - comment id 807332
ตราบลมหายใจมี ทุกชีวีย่อมมีหวัง เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ดีกว่าฝังให้กลบกลืน อวยพรให้คุณครู รอยยิ้มอยู่ดูสดชื่น ความรักจงกลับคืน รักราบรื่นชื่นสุขใจ...นะครับคุณครู
3 มกราคม 2551 20:27 น. - comment id 807346
เป็นเพราะเราเข้าใจมากไปหน่อย จึงรู้ร้อยเล่ห์กลจนปรุโปร่ง หลากราวเรื่องสรรหามาเชื่อมโยง เหมือนชี้โพลงให้กระรอกเรื่องหลอกลวง ภาพเก่าเก่าย้อนมาอีกคราหนึ่ง คนเคยซึ้งหาใช่ไม่เป็นห่วง ยังรักเธอเที่ยงแท้ทั้งแดดวง เพราะหึงหวงจึงต่างต้องห่างกัน ก็มีบ้างใจยากห้ามยามเผลอไผล คนรู้ใจแสนงามยามโศกศัลย์ เอาความสุขสเน่หามากำนัล จึงทำฉันหลงลู่ไม่รู้ตัว มิต้องแอบหวังหรอก บอกยังรัก และแน่นหนักตลอดไปใช่ชวนหัว ขอจงรับรู้ไว้อย่าได้กลัว แจกรักทั่วแต่ใจภักดิ์ยังรักเธอ คอหอหนึ่งเช่นกันหมั่นออดอ้อน รักยอกย้อนจนเจ้าเศร้าเสมอ กับความหลังมากมีที่พบเจอ เพราะใจเธอโศกสลดจึงจดจำ เถอะจงลืมเรื่องเก่าก่อนที่ย้อนยอก ที่เขาหลอกเพื่อมิให้ใจเธอช้ำ เรื่องขุ่นข้องหาได้ตั้งใจทำ แต่ถลำเพราะหลงผิดเพียงนิดเดียว มาปลอบใจสองพิมให้ยิ้มรับวัยแรกแย้ม.... ท่ามกลางลมหนาวจ้า
3 มกราคม 2551 20:43 น. - comment id 807349
หวังใจ ปริ่มเปี่ยมล้น รักเอย ใจหวัง รักชื่นเชย ไป่ช้ำ ฝันคง มิไกลเลย รักที่ ใฝ่นา เป็นจริง คงสุขล้ำ หวังไว้ในใจ..
3 มกราคม 2551 21:16 น. - comment id 807363
อยู่อย่างมีความหวัง อย่างรักและศรัทธาในตัวเอง ดีกว่าท้อแท้สิ้นหวัง นะจ้ะน้องสาว
3 มกราคม 2551 21:46 น. - comment id 807380
3 มกราคม 2551 22:25 น. - comment id 807390
..........หวังใจว่า สักวัน ฝันคงคืน จะยามหลับ ยามตื่น คืนมาหา จะรันทด จะท้อ จะทรมา ครูพิมจะ รอท่า ทุกนาที......... อิอิ....ขอให้สมหวังนะค๊า........
3 มกราคม 2551 23:18 น. - comment id 807409
4 มกราคม 2551 00:37 น. - comment id 807428
ก่อนที่ฝันจะยั่งยืน ถามนิดนึง มันเริ่มตั้งไข่หรือยัง หรือว่ายังนั่งอยู
4 มกราคม 2551 08:19 น. - comment id 807455
รอต่อไปใจอย่าท้อ สมหวังนะคะพี่ครูพิม
4 มกราคม 2551 08:32 น. - comment id 807464
สวัสดีจ้า...พิมญดา เคยเกี่ยวก้อยร้อยฝันในวันก่อน กลับร้าวรอนถอนใจให้สะอื้น เจ็บฝังจำย้ำใจไร้จุดยืน แม้นจะฝืนอย่างไร....ไม่อาจลืม.... อยากลบภาพเก่าๆๆอะพิม...ช่วยที.. หนาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมากกกกกกกก
4 มกราคม 2551 08:36 น. - comment id 807467
4 มกราคม 2551 10:29 น. - comment id 807481
แวะมาด้วยความคิดถึงค่ะ สบายดีไหมค่ะ
4 มกราคม 2551 12:16 น. - comment id 807495
หวังใจรักจักฟื้นคืนอีกหน หวังใจคนเคยชิดสนิทเหมือน หวังใจรักจักคอยเฝ้าย้ำเตือน หวังใจรักคืนเรือนไม่เคลื่อนลา
4 มกราคม 2551 12:18 น. - comment id 807496
ทุกที่ ทุกแห่งหน ที่ฉันก้าวไป มองไปทางไหนก็รู้สึกได้ถึงความเคว้งคว้าง สิ่งเดียวที่ทำได้คือการฝากน้ำตาไว้ตามรายทาง เผื่อเธอจะเดินผ่านมาบ้างและเห็นมัน ก่อนเปลวแดดจะละลายน้ำตาหยดสุดท้าย อยากให้เธอรู้ไว้ว่าฉันไม่เคยลืมเลือนเธอแม้ในฝัน หวังลึก ๆ ว่าเราจะกลับมารักกันอย่างเดิมในสักวัน เฝ้าหวังได้แต่ฝัน...แม้ไม่มีวันนั้นฉันก็รอ สวัสดีปีใหม่นะคะ...ครูพิม หากการรอคอยมันคุ้มค่า ก็ขอให้หวังนั้นเป็นจริง ถ้ายังไหวเราก็ไม่ยอมแพ้จริงเปล่าคะ รักษาสุขภาพด้วยนะ หนาวเหลือเกินหัวใจ อิอิ
4 มกราคม 2551 12:55 น. - comment id 807506
หวังไว้...สักวัน....ความฝันฉันคงเป็นจริง
4 มกราคม 2551 14:47 น. - comment id 807545
หวังใจว่าสักวันฝันคงคืน เอาใจช่วยครูพิม ให้การรอคอยสมหวังนะค่ะ
4 มกราคม 2551 15:16 น. - comment id 807565
4 มกราคม 2551 16:03 น. - comment id 807600
เจอคนที่รู้สึกเหมือนกันแล้ว.....เข้มแข็งไว้ค่ะ....ครูพิม....อนาคต...ก็คืออนาคต.....เราไม่สามารถกำหนดได้เนาะ....นอกจากทำปัจจุบันให้ดีที่สุดค่ะ
4 มกราคม 2551 17:18 น. - comment id 807619
4 มกราคม 2551 17:23 น. - comment id 807621
4 มกราคม 2551 17:24 น. - comment id 807622
4 มกราคม 2551 17:26 น. - comment id 807623
4 มกราคม 2551 17:28 น. - comment id 807625
4 มกราคม 2551 17:30 น. - comment id 807628
4 มกราคม 2551 17:32 น. - comment id 807629
4 มกราคม 2551 17:36 น. - comment id 807630
4 มกราคม 2551 17:38 น. - comment id 807631
4 มกราคม 2551 17:57 น. - comment id 807636
4 มกราคม 2551 18:04 น. - comment id 807638
4 มกราคม 2551 18:07 น. - comment id 807641
4 มกราคม 2551 18:12 น. - comment id 807644
4 มกราคม 2551 18:16 น. - comment id 807646
ใกล้แล้วค่ะครูพิม รีบๆตื่นแล้วออกมาลุย ในความจริงเลยค่ะ..อิอิ
4 มกราคม 2551 18:22 น. - comment id 807650
4 มกราคม 2551 23:16 น. - comment id 807753
เหงาจังนะคะ กลอนบทนี้ เจทท์เคยเป็นแบบนี้นะคะ แต่มันนานมาก จนเกือบลืมไปแล้วแหล่ะ เป็นความรู้สึกที่ ตื่นก็ทรมาน หลับก็ทรมาน แต่พอผ่านพ้นมันมาได้ โลกข้างหน้าก็สวยงามเหลือเกิน สู้ๆ ค่ะ
5 มกราคม 2551 05:18 น. - comment id 807803
ดีค่ะ แหมแต่งกลอนประเภทนี้ก็เพราะนะคะ
5 มกราคม 2551 07:23 น. - comment id 807810
เช้าๆทานกาฟกันค่ะ..
5 มกราคม 2551 07:25 น. - comment id 807812
5 มกราคม 2551 07:57 น. - comment id 807825
กลอนเพราะดีค่ะ ฝีมือไม่ตก ความฝันมาหายามหลับ....กอดไว้ด้วยหัวใจที่อบอุ่น ความจริงมีอยู่ในยามลืมตา....ในอ้อมแขนที่อบอุ่น...เช่นกัน จึงโชคดีที่ได้โอบไว้ทั้งความฝันแความจริง
5 มกราคม 2551 08:40 น. - comment id 807835
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
