..... ชลกานต์ .....

เพรง.พเยีย

๏  จ๋อมจ๋อม..เสียงจ้วงรับช่วงแจว 
เบาแผ่ว..อ้อยอิ่งอยู่เบื้องหลัง
เมื่อสองมือค่อยค่อยพาย..ด้วยกำลัง 
ทุกจ้วงจ้ำค่อยค่อยหยั่งอย่างตั้งใจ
๏  มืดสนิทในคืนนี้...
ท่ามนทีสายเล็กเล็ก..พาเรื่อยไหล
กับวาบแวม..แสงเพียงตะเกียงไฟ
ส่งวาบไหว..ระริกริ้วบนผิวน้ำ
๏  สัมผัสกับสายลมอ่อนอ่อน...
ช่วยพัดผ่อนความรู้สึกได้ดื่มด่ำ
ไหลล่อง-ท่องปล่อย-ลอยลำ
พร้อมหัวใจไหวร่ำกับคำนึง
๏  เสียงระรัวของหัวใจ...
เต้นไหวไปด้วยฤทธิ์ความคิดถึง
ท่ามความเงียบรอบตัวที่เหลือจึง-
ราวอื้ออึงกึกก้องทั่วท้องน้ำ
๏  "ล่องลอยเอ๋ย..จากพิมานเมือง"
ปล่อยนองเนืองเพลงรักขึ้นหวานร่ำ
เพลงที่ใครเคยล้อต่อลำนำ
รู้ไหม..ยังจดจำทุกคำความ
๏  ฉันฮัมเพลงรัก..ขึ้นในใจ
ปล่อยภวังค์ล่องไปกับไหวหวาม
ถึงเธอผู้แนบใจในทุกยาม
เฝ้าติดตามเหมือนเงาที่เฝ้าคอย
๏  ดูสิ..แสงระยิบระยับนั่น...
นับร้อยพันร่วมกระพริบของหิ่งห้อย
ในยามนี้..เจ้างามเหนือทุกเนื้อพลอย 
เจ้าตัวน้อย..เจ้าวับวาว..กว่าดาวใด
๏  อยากให้เธอมาเห็น...
อีกแสงเหมือนซ่อนเร้น..อันสดใส
เป็นพรายแสงเล็กเล็กแห่งดวงไฟ
ที่จับใจ..ราวสวรรค์อันตระการ
๏  หัวใจฉัน..ก็เช่นกัน...
เหมือนว่ามัน..ส่งระยับคอยขับขาน
นัยคำนึงถึงเธอ..ชลกานต์
นั้นฉายฉานด้วยรักทุกเวลา

......................................
๏  ถึงเธอ..ผู้แสนไกล...
รู้ไหมในคืนค่ำอันล้ำค่า
ฉันมีเธอร่วมรื่นริน..ในจิตนา
เพราะรู้ว่า..เคียงเงา..ได้เท่านี้..