ปล่อยความมุ่งหมายทลายล้ม ปล่อยใจให้จมกับขมขื่น ปล่อยความหวานไหว ละลายคืน ทุกอย่างจบลงเมื่อตื่น จากฝันร้าย เคว้งคว้าง เปล่าร้าง กลางเมืองใหญ่ ความรักผ่านมาเพื่อผ่านไป กลาย..... เป็นคนแปลกหน้าระหว่างกัน โทษตัวเองที่จริงใจ โทษความเหงาที่ทำให้แอบฝัน โทษฟ้า โทษดาว โทษพระจันทร์ ที่ทำให้ฉัน มาพบเธอ
10 พฤศจิกายน 2550 06:56 น. - comment id 786179
หวัดดียามเช้าครับ คุณเมธิรินธร กลอนมีความหมายดีนะครับ
10 พฤศจิกายน 2550 07:52 น. - comment id 786199
ดีคะ พระจันทร์ฯแวะมาอ่านกลอนเพราะจ้า
10 พฤศจิกายน 2550 09:15 น. - comment id 786239
แวะมาเยี่ยมชมบทกลอนครับ... บางทีเราก้อชม ฟ้า ชมดาว ชมจันทร์ เช่นกันครับ เมื่อยามสุข ..เมื่อยามทุกข์ ก้ออาจ โทษได้บ้าง...
10 พฤศจิกายน 2550 11:02 น. - comment id 786311
อย่าโทษตัวเองเลยนะคะ.. ความรัก..ไม่มีใครถูก..ไม่มีใครผิดหรอกค่ะ.. แวะมาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ..หอบกำลังใจมาให้ด้วยนะ
10 พฤศจิกายน 2550 20:10 น. - comment id 786599
โทษตัวเองที่จริงจัง โทษทุกครั้งความห่วงหา โทษทุกที..โชคชะตา โทษยิ่งกว่า...โทษใครใคร คิดถึงเพลงต้องโทษดาวของพี่เบิร์ด ธงชัย จังเลยค่ะ