ฤดูหนาวปลายฝนต้นเหงา คนคนเก่ายิ่งหนาวยิ่งร้าวไหว ฝนสั่งลาฟ้าเริ่มเศร้าคนหนาวใจ ฝนจากไปหนาวเข้าแทรกแบกน้ำตา ฤดูหนาวแล้วนะหัวใจเอ๋ย ใจเจ้ากรรมรำเพยเลยเหว่ว้า หลายฤดูผันผ่านกาลเวลา จนลมหนาวเข้ามาน้ำตาริน จะหาอุ่นใดใดในโลกนี้ จะเทียบเท่าอุ่นที่มีไม่เคยสิ้น รักที่เคยแน่นหนักก่อนพังภินทร์ ว่าตราบชั่วฟ้าดินไม่ทิ้งกัน แล้วฉันก็ถูกฆ่าด้วยคำสัญญา วันนี้น้ำตาก็ไม่สามารถช่วยอะไรฉัน คำว่ารักที่เคยพูดความผูกพัน เธอเก็บเอาสิ่งเหล่านั้นไปให้ใคร ช่วยตอบคำถามฉันมาสักข้อหนึ่ง ก่อนที่ความลึกซึ้งจะขาดหาย ข้อเดียวเท่านั้นก่อนฉันจะไป เคยรักฉันบ้างไหมที่ผ่านมา มองหน้าฉันสิผู้หญิงคนนี้ คนที่เธอเคยมีความห่วงหา คนที่เธอผูกพันตลอดมา มองมาสิมองมาสักนาที เธอยื่นทางเลือกมาให้ไม่อยากเลือก แล้วมัดเชือกผูกไว้ไม่ไห้หนี สองทางที่มีอยู่เธอรู้ดี ว่าวันนี้อยู่หรือไปไม่ต่างกัน ต้อนฉันเข้ามาในมุมแคบ แล้วเธอแอบซ่อนมีดไม่คิดฝัน เอาเหตุผลของคนรักมาหลอกกัน แล้วให้ฉันหยิบมีดกรีดตัวเอง
6 พฤศจิกายน 2550 21:47 น. - comment id 784038
ทำไมปลายฝนต้นหนาวคุณไม้หอมเศร้าจังคะ
6 พฤศจิกายน 2550 22:02 น. - comment id 784051
อืมมม คนละ version กับบทที่ผมเขียนเลย เศร้าแบบน่ากลัวเนาะ
6 พฤศจิกายน 2550 22:25 น. - comment id 784077
เศร้า รับ ลมหนาว อะ
7 พฤศจิกายน 2550 01:57 น. - comment id 784123
หนาวลมหนาว บาดเนื้อ เหลือจะหนาว ร้าวรักร้าว พรึงพรั่น ใจหวั่นไหว หากรักล้น ต้นหนาว จะร้าวไกล ขอรักใหม่ กลับมา ต้นหน้าร้อน
7 พฤศจิกายน 2550 07:11 น. - comment id 784161
ดีค่ะ แวะมาให้กำลังใจคนเหงา อยู่เป็นเพื่อนนะจ้ะ ปลายฝนต้นหนาว ฤดูนี้ทรมานใจใครหลายคน
7 พฤศจิกายน 2550 10:12 น. - comment id 784257
กลอนได้อรรถรสและเข้าถึงอารมณ์ได้ดีจังเลยคับ
7 พฤศจิกายน 2550 16:42 น. - comment id 784415
แล้วจะกรีดตัวเองทำไมล่ะคะ...เอาไปกรีดยางดีฝ่า...เอาไปขายยังได้ตังค์...(น่าน...แววดะ...อิอิ)
7 พฤศจิกายน 2550 19:33 น. - comment id 784513
ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ฝนกี่หนาว ก็ยังไม่ลืมรักนี้ที่ฝังใจ
7 พฤศจิกายน 2550 20:35 น. - comment id 784569
สวัสดีครับ คุณไม้หอม เศร้าลาฝน น้ำตาหล่นบนทางหนาว เหมือนกันเลยนะครับ เข้าใจความรู้สึกนั้นดี ยังไงก็รักษาสุขภาพนะครับ