ริมระเบียง เรียงราย ไม้ริมรั้ว แดดสลัว สดชื่น ดอกไม้ไหว หอมกลิ่นกรุ่น อุ่นละมุน อ่อนอ่อนไกว พฤกษาใบ เขียวงาม ตามฤดู บนเตียงไม้ แสนสบาย คลายความร้อน ชายหนึ่งนอน หลับพริ้ม ยิ้มเห็นอยู่ ไม่อยากปลุก นั่งมอง ใบหน้าหู เฝ้าคอยอยู่ เคียงข้าง ไม่ห่างไกล นึกถึงวัน แรกเจอ เขาเงอะงะ มิได้ละ สายตา จากไปไหน จ้องแลฉัน ไม่วาง ขนางใจ เอ่ยปากใคร่ ได้รู้ มีอะไร หน้าเปลี่ยนสี ค่อยค่อยแดง แฝงขวยเขิน ช่างเหลือเกิน ยิ้มน้อยน้อย ตอบไม่ได้ ส่งกระดาษ ลายมือ งามวิไล เขียนเอาไว้ ผมชอบคุณ มากจริงจริง อพิโถ แค่นี้ ยากจะเอ่ย กระไรเลย หนุ่มน้อย น่าอายยิ่ง ทีเรื่องงาน กล้าหาญ ทุกทุกสิ่ง มิประวิง เรื่องรัก กลับดูเชย อดีตนั้น แสนนาน ผ่านมาแล้ว ยังเพริศแพร้ว ในหทัย ห้องหับเผย ยากจะหา ชายใด ที่มิเคย รักยากเอ่ย อึกอัก กระดากใจ เขารักมั่น รักแท้ แน่นอนนัก ลิ้นลมปาก ซื่อซื่อ และสดใส ไร้ทั้งเล่ห์ มารยา ตรงดวงใจ มอบหทัย ให้เขา หมดเช่นกัน ******** ชีวินมธุรา
26 ตุลาคม 2550 12:53 น. - comment id 777831
ดวงใจคลายรุ่มร้อน เมื่ออ่านกลอนอันอ่อนหวาน ขอรักจงผลิบาน ยั่งยืนนานตลอดไป
26 ตุลาคม 2550 14:29 น. - comment id 777884
26 ตุลาคม 2550 19:02 น. - comment id 777993
น่ารักมากๆจ้ะ ความรักที่แสนซื่อ มีเสน่ห์ ตรงๆ น่ารักจริงๆ
27 ตุลาคม 2550 11:04 น. - comment id 778191
ดีค่ะแวะมาทักทาย ชื่นชมผลงานค่ะ
3 พฤศจิกายน 2550 22:05 น. - comment id 782168
สวัสดีค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่แวะมานะคะ ทานกาแฟก่อนนะคะ รักษาสุขภาพกันทุกคนนะคะ