ยลยินแว่ว ขลุ่ยเศร้า เคล้าลมทุ่ง ดูเดือนรุ่ง ร้าวไห้ อาลัยหา ลมระทม เรียมร้าว คาวน้ำตา หม่นอุรา ขวัญชู้ เจ้าอยู่ไกล ......เคยลงเล่น เลียบคลอง สองฝั่งน้ำ เคยหยอกย้ำ ชื่นกัน ขวัญอยู่ไหน เคยโลมรัก เรียงร้อย ถ้อยอาลัย ริมฝั่งไพร เคียงชม ร่มไทรทอง ในวันนี้ เรียมช้ำ ระกำขม ขาดคู่ชม ขวัญเจ้า เฝ้าสนอง ด้วยต้องเจ็บ ทุกข์ใจ ในหอทอง สุขเคยครอง ต้องจาก จำพรากกัน ......ยลยินแว่ว ขลุ่ยครวญ หวลอีกครั้ง เพียงเผลอพลั้ง แรงเร้า เฝ้ากระสันต์ เหมือนขวัญชู้ คู่คืน มาชื่นกัน เรียมรำพัน ร้างนวล อยากหวลคืน ทิพย์โนราห์ พันดาว
11 ตุลาคม 2550 18:23 น. - comment id 769604
พี่นี้ตามเองจนแทบทั่วกรุงมุ่งมาหมายมั่น กี่ปีแล้วพี่บุกบั่น ตามหาเองนั้นผิวกร้านหม่นเกรียม กลับคืนบ้านนา อย่ามัวนั่งฝันเลย......เรียม กลับมาแบกจอบแบกเสียม พลิกฟืนผืนนา ดีกว่าอยู่กรุง
11 ตุลาคม 2550 20:12 น. - comment id 769655
มาตามเสียงขลุ่ยจ้า อิ อิ
11 ตุลาคม 2550 20:29 น. - comment id 769660
นั่งริมทุ่งเป่าขลุ่ยอาลัยหา น้องเรียมจ๋าตัวเจ้าอยู่แห่งไหน ตัวพี่นั้นตามหาเจ้าดวงใจ อยู่ในไพรหรืออยู่กรุงขวัญรอเรียม สวัสดีครับ มาต่อแก้เหงาครับ ขอโทษที่มารบกวน
12 ตุลาคม 2550 05:17 น. - comment id 769851
แวะมาฟังเสียงเรียมครวญ น่ะครับ
12 ตุลาคม 2550 16:34 น. - comment id 770160
เสียงขลุ่ยแผ่วเบา...เศร้าจังค่ะ
12 ตุลาคม 2550 16:45 น. - comment id 770174