รักมิรู้ลืม

ชีวินมธุรา

  โกโบริ หนุ่มน้อย จากเมืองหลวง
ได้ลุล่วง ถึงเมืองไทย ใจสุขสันต์
ทำหน้าที่ ทหารกล้า ในครานั้น
ดุจดั่งฝัน ได้ประสบ พบกับเธอ
อังศุมา- ลินสาว เยาว์แรกแย้ม
เหน็บดอกแซม มวยผม สมเสมอ
เธอบรรเลง เพลงขิม ชวนละเมอ
ชวนให้เพ้อ ใหลหลง ให้งงงัน
ต้นลำพู ต้นใหญ่ ใกล้ริมน้ำ
หิ่งห้อยรำ เริงร่า บินผกผัน
หลายร้อยตัว  ร่อนเวียนวน คละเคล้ากัน
สุดจำนรรจ์ บรรยาย ถึงความงาม
สองหนุ่มสาว พราวกระซิบ ใต้ร่มไม้
สองดวงใจ ชิดใกล้ ไร้คำถาม
มิขอห่าง นวลน้อง ทุกโมงยาม
พี่บอกความ ในใจ เจ้าได้ยิน
แม้แตกต่าง เชื้อชาติ ใช่ปราศรัก
พี่ขอพัก หัวใจ ใฝ่ถวิล
แด่สาวไทย นามอัง- ศุมาลิน
ใช่เล่นลิ้น จวบสิ้น ชีวาวาย
แรกพบเขา เกลียดเขา โกโบริ
กาลเวลา ผ่านไป เริ่มสงสัย
รักเขาแล้ว จริงจัง หรืออย่างไร
ในฤทัย ข้องขัด ไม่ชัดเจน
วันเวลาแห่ง การพราก มาถึงแล้ว
จำต้องแคล้ว จากจร ที่สามเสน
ระเบิดดัง ไปไกล ทั้งยามเย็น
ดอนกระเด็น ท่วมทับ กายยับเยิน
หวั่นวิตก ตามหา เธออยู่ไหน
น้ำตาไหล ใจท่วมทับ ราวดับสูญ
รู้สึกตน รักเขา นั้นเพิ่มพูน
แสนอาดูร วันเวลา ผันผ่านไป
เรื่องเล่านี้ ผ่านพ้น เนิ่นนานนัก
ตำนานรัก ทั้งสอง ไม่หลับไหล
ส่องสะท้อน ความรัก แม้จากไกล
ฟากฟ้าไกล ให้ดวงดาว เป็นพยาน
**********
ชีวินมธุรา