แสงตะวันหนาว.. โรยระทมอมเศร้า.. ที่ฝั่งฟ้า.. เมฆระยับ.. ขยับลา.. ความมืดคืบคลานเข้ามา.. ล้อมรอบกาย.. ลมแผ่วผ่านขานขับ.. ร่ำเพลงรับดอกไม้ไหว.. คิดถึง.. คิดถึงทุกลมหายใจ.. หลับตา.. ส่งสายใย.. ไปผูกพัน.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ก็มีสักครั้งในชีวิตหนึ่ง.. จะซาบซึ้งกับหัวใจ.. อ่านบทกลอนแล้วร้องไห้.. ฟังเพลงได้.. ตลอดคืน.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ลม.. ลมหายใจ.. ความคิดถึง.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
29 สิงหาคม 2550 22:12 น. - comment id 746129
...สวัสดีค่ะ พี่นั่งยิ้มริมระเบียง... 555+ ไม่ร้องไห้หรอกค่ะ กลอนน่ารักดีค่ะ อ่านแล้วขำ ตลกดี....... ...... ...อย่าลืมไปอ่านเรื่องสั้นของรัศมีบ้างนะค่ะ มันโพสหลายวันแล้วค่ะ อยากได้คนไปอ่าน แล้วบอกความรู้สึกไว้เยอะๆ มันเป็นเรื่องแรก.......
30 สิงหาคม 2550 00:05 น. - comment id 746189
ชอบเพลงนี้เหมือนกันครับ พี่น้อยวงพรูร้องได้โดนใจมากๆ อะไรอยู่ในลมหายใจฉัน คือสัมพันธ์และห่วงใยที่มีให้ แถมยังมีความรักที่ฉันให้ไป ก็ทุกลมหายใจมีแต่คิดถึงเธอ
30 สิงหาคม 2550 07:39 น. - comment id 746230
หญิงรพีชอบนั่งคิดถึงบางคน..ที่ริมระเบียงน่ะค่ะ.. แต่ไม่ทราบเค้าจะคิดถึงเรารึเปล่าน๊า..
30 สิงหาคม 2550 11:54 น. - comment id 746351
ความคิดถึง ทำให้มีแรงบันดาลใจหลายอย่าง อย่างน้อยก็ทำให้คนแต่งกลอนได้เป็นเรื่องเป็นราว เป็นกำลังใจให้นะคะ
1 กันยายน 2550 21:43 น. - comment id 747577
คุณรัศมีจันทร์ ไว้แล้วจะแวะไปอ่านนะคะ ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาคุยด้วย
1 กันยายน 2550 21:47 น. - comment id 747578
คุณ Darkness_Hero ฉันไม่ใช่คนโรคจิต แค่คิด ๆ ๆ ๆ (ถึงเธอ) ตอนตีสอง แค่แอบมอง แค่อยากลองสะกดรอยตาม.. แอบล้อเลียนค่ะ อิอิ
1 กันยายน 2550 21:51 น. - comment id 747579
คุณหญิงรพี (คนดีของครายก็ม่ายรุ๊.) ระเบียงที่บ้านดาวสวยป่ะคะ.. ถ้าสวย.. จะขอไปนั่งด้วยคน.. หาเพื่อนจิบกาแฟอ่ะค่ะ.. อิอิ
1 กันยายน 2550 21:54 น. - comment id 747580
คุณระหว่างทาง ความคิดถึง ทำให้มีแรงบันดาลใจหลายอย่าง จริงด้วยเนอะ.. อย่างเช่น... ความคิดถึง ทำให้ยิ้ม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ และยิ้ม.. ยิ้มท้างงงงงงงงงงงงงวัน.. ขอบคุณที่แวะมาคุยกันค่ะ