ไฟเอ๋ย... เร่งรุมสุมซอกใจ พิษฝากฝังไข้จวนเจียนบ้า ควันไหม้ไฟเผาเข้านัยน์ตา ร้อนรักชักพาให้ซมซาน ลมเอ๋ย... ลมลวงดวงกมล เพียงพริ้วพัดคนแล้วเลยผ่าน เล่ห์ลมหลอกรักไร้เทียมทาน เหนื่อยไล่ลมสะคราญ อยากพักคราว น้ำเอ๋ย... ท่วมใจไหลออกหน้า เอ่อล้นหลั่งลาความรักร้าว รอยรั่วรักขมช่างตรมยาว ข้าจักเป็นเพื่อนเจ้า... เจ้าน้ำตา ฯ --------------------------- --------------------------- ดินเอ๋ย... ผู้ให้กำเนิด สรรพสิ่งก่อเกิดในโลกล้า มิหวั่นพรั่นพรึงแม้หนึ่งครา บัดนี้จึงปรารถนา... เป็นดั่งดิน ฯ มาเป็นดินกันไหมครับ
กวีบ้านนอก..* 29 ส.ค. 2550 10:37 น. - ID 106519 
1334
1
0
29 สิงหาคม 2550 12:52 น. - comment id 745859
แล้วเราจะเป็นดินอย่างเดียวหรอ เดี๋ยวโลกมันก้อไม่สะมะดุน หรอก แบ่งหน้าที่กันไปแล้วกานเนาะ
30 สิงหาคม 2550 07:40 น. - comment id 746232
เก่งจ้าคนดี...คราวหน้าป้าต้องลองแต่งกลอน ที่มีสาระดูบ้างเนาะ..แต่ด้วยนิสัยเป็นคนไร้สาระนี่น่ะสิ จะแต่งได้รึเปล่าก็ไม่รู้...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
