นานแล้วหนอเฝ้ารอรัก โอ้ เมื่อไหร่หนอจักเป็นฝั่งฝา ถึงอดชมไม่ตายวายชีวา โอ้ อกข้า... อุตส่าห์พบสบนงคราญ อันตำราว่าไว้ให้เห็นสม ให้อดชมชิมเปรี้ยวไว้เคี้ยวหวาน แต่ต้องร้างห่างนุชสุดเนิ่นนาน กลัวน้ำตาลจะพาลขมอดชมเอย ฯ
22 สิงหาคม 2550 13:58 น. - comment id 742490
แว่วคนเฒ่ามารำพันว่าฝันค้าง กลัวว่านางจางรักจักขื่นขม สู้อดเปรี้ยวหน้าเขียวเคี้ยวแต่ลม คงชวดชมแล้วหละหนาน้องยาเอย ..กลอนนี้น้องแต่งให้ตัวเองเหรอ...
22 สิงหาคม 2550 14:42 น. - comment id 742525
จนใจจนจิตคิดจะเลื่อย เหนื่อยแสนเหนื่อยเลื่อนคานนานไม่ไหว คงปล่อยป้าเปลี่ยวเหงาเศร้าฤทัย อดเปรี้ยวไว้ได้แต่ลิ้มชิมก้อนเกลือ ใครแต่งไว้ที่ไหนก็ม่ายรู้...
22 สิงหาคม 2550 15:43 น. - comment id 742599
รอนานๆระวังทานแห้วนะคะ....
22 สิงหาคม 2550 16:34 น. - comment id 742659
------------- ถึงอดข้าวไม่ตายวายชีวา แต่อดชมนงคราสิ..วายปราณ -----------
22 สิงหาคม 2550 17:15 น. - comment id 742687
22 สิงหาคม 2550 17:42 น. - comment id 742709
บอกเฝ้ารอขอรัก นี้มานาน ความเบิกบานในใจให้เสมอ รออีกนิด ได้ไกล้ชิด แอบอิงเธอ ไม่หลอกเฟ้อ ให้ไหลหลง ชมอยู่เดียว แหะรออีกนิดหน่อยนะ
22 สิงหาคม 2550 18:09 น. - comment id 742724
สวัสดีค่ะคุณกวีบ้านนอก ตกลงว่าคนไม่แก่ก็กลัวเหมือนกันนะคะ กลัวรักขมก่อนกำหนดค่ะ.. แวะมาทักทายคะ
25 สิงหาคม 2550 14:20 น. - comment id 744027
ขอบคุณก้าบ