รอ....แม้จะเลือนลาง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
วันเธอแต่งคนรอแสนท้อแท้
ใจคนแพ้ขื่นขมตรมใจหมอง
รักของเราเขามาคว้าไปครอง
โอ้ อกต้องปวดหนาวแสนร้าวราน
สุริยาพลัดฟ้ามานานแล้ว
เจ้าไก่แก้วเงียบลงคงสงสาร
ใจดวงนี้ชอกช้ำซ้ำร้าวราน
ส่งเสียงหวานขันปลอบขอบใจจริง
เป็นไก่แก้วยังรู้แนวแผ่วเสียงขัน
เพ้อรำพันเปล่งเสียงเพียงบางสิ่ง
แต่ตัวเราเพ้อไปใช่จะจริง
สุดท้ายนิ่งเงียบงันฝันเอาเอง
สุริยาเย็นย่ำค่ำอีกแล้ว
เจ้าไก่แก้วไปไหนใครข่มเหง
หยาดน้ำตารินหยดรดทรวงเอง
หรือครื้นเครงเห็นเราพ่ายเลยหายไป
คิดถึงเธออีกครั้งจะตั้งจิต
ชั่วชีวิตคนรอหาท้อไม่
ฉันจะรอเธอคืน....อย่าฝืนใจ
เพียงอยากให้เธอสุข...ทุกข์ก็รอ
ทิพย์โนราห์ พันดาว