ฟ้าเงียบเหงา ดวงดาวเร้นลี้หลบหาย เมฆดำครอบคลุม... ...พร่างพรมหยาดฝนโปรยปราย หยดลงมาเป็นสาย...เหมือนน้ำตา เคียวเดือนมืดดับ ภายในอกยังคงแน่นคับหนักหนา ตั้งแต่วันที่เธอจากไป...มิได้เอ่ยลา ใจยังคงมีหนึ่งคำถามว่า..."เพราะเหตุใด" สายลมไม่กระดิก ยินเพียงเบา-เบาของเสียงกระซิก...ร้องไห้ หยาดน้ำตาที่ค่อย-ค่อยร่วงรินหลั่งมาจากใจ ยังคงเปี่ยมด้วยความหมาย...คิดถึงเธอ ดวงดาวเลือนหาย แต่ฉันยังมีเธออยู่ในใจเสมอ ต่อจากนี้คงต้องทำใจ... ...ให้ยังคงอยู่ได้...กับความเศร้าและฝันละเมอ ที่เคยหวังว่าจะได้พบเจอ... ...ก็ค่อย-ค่อยลบเลือนไปจากใจ
ว่าที่กวี 2 ส.ค. 2550 01:51 น. - ID 105569 
1007
16
0
2 สิงหาคม 2550 05:16 น. - comment id 732642
อย่าได้โทษฟ้าเลย...ใจท่านต่างหากที่เงียบเหงา...ช่วงนี้สารสุราดีนะริน***คงไม่ค่อยหลั่งอ่ะดิพี่ท่านจึงพบกระของเหลวใสไหลซึมจากดวงตา
ข้าก็คิดถึงใครบางคนอยู่เช่นกัน...แต่กระนั้นจันทร์ยังรำไรอยู่ในใจข้าเสมอ
2 สิงหาคม 2550 08:14 น. - comment id 732673
เหงา..ทั้งวันทั้งคืนครับ
2 สิงหาคม 2550 08:48 น. - comment id 732681
ดีจ้า.........คุณว่าที่กวี.........ความมืดรายรอบขอบฝัน ภาพเก่าวารวันคอยหลอน ยากข่มตาหลับขยับนอน ยังอาวรณ์หวนจิตคิดถึงเธอ ........................................ มาทักทายก่อนทำงานอ่ะจ้า
2 สิงหาคม 2550 09:08 น. - comment id 732693
น้องว่าที่กวี.... นึกถึงเพลงนิโน่ตะก่อน "กลางวันฉันเหงา กลางคืนฉันโหยหา คิดถึงทุกเวลาห้านาที อิอิ.....เก่าไปป่าวจ๊ะ...เขิลลลลจัง...
(¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
2 สิงหาคม 2550 09:30 น. - comment id 732702
คำนึงคนเคยรัก เคยภักดิ์มอบรักมั่น คืนเหงาเร้าโรมรัน ความฝันพลันปลิดปลิว เคว้งคว้างกลางลมรัก แน่ประจักษ์รักลอยลิ่ว แผ่นใจกลายเป็นริ้ว สลักไว้ไร้รักเธอ
2 สิงหาคม 2550 10:44 น. - comment id 732752
เหงามามั๊ยคะ...ถ้ากลางคืนพี่จันทร์จะมาอยู่เป็นเพื่อนละกันนะ แต่....อย่าเหงานานนะพี่จันทร์ขี้เกียจมานั้งตบยุงนะกลางคืนยุงมันเยอะ...
2 สิงหาคม 2550 14:00 น. - comment id 732849
เหงาเหมือนกัน ไปดริ้งๆกันดีก่า
2 สิงหาคม 2550 14:00 น. - comment id 732850
รู้ว่าเหงาเลยถือดวงดาวมาฝากค่ะ....
เดือนมืด ๆ คืนเหงา พบกัน เดียวดาย อยู่ร่ำไป
2 สิงหาคม 2550 14:55 น. - comment id 732890
เหงานะที่เงียบหาย อ้างว้างเดียวดายไม่พบหน้า ผิดหวังที่ไม่โทรมา ทำเหมือนว่ากำลังเปลี่ยนไป.....เคยเหงาเหมือนกันเวลาที่มองไปบนท้องฟ้า
2 สิงหาคม 2550 16:10 น. - comment id 732937
ในค่ำคืนที่เหงียบเหงาใครร้างหาย คงกลับกลายเป็นอื่นไม่ฝืนหา นอนระทมเพียงเดียวดายใต้น้ำตา เพียงหวังว่าใครที่เหงาคงเข้าใจ
2 สิงหาคม 2550 17:45 น. - comment id 732974
สวัสดีค่ะพี่ว่าที่กวีความเหงาสร้างให้เรา...นั้นแข็งเกร่ง อย่าหมดแรงท้อใจไปเสียก่อน แม้วันนั้นเขาทิ้งไปไม่อาวรณ์ มันจะสอนเป็นบทเรียนให้จดจำ
ถ้าไปอยู่เป็นเพื่อนจะหายเหงามั้งปะคะ จะได้รีบเก็บผ้าไปเลย...ย
6 สิงหาคม 2550 12:05 น. - comment id 734360
เด็กอ้วน : ไม่ได้โทษฟ้าหรอกคับ แต่...เวลาเหงาน่ะ... ทำไมบรรยากาศรอบข้างมันต้องดูเศร้า-เศร้า ด้วยนะ ไม่เข้าใจจริง-จริง
6 สิงหาคม 2550 12:06 น. - comment id 734361
นายธนา : คงต้องหาอะไรทำ...จะได้หายเหงาซะที
6 สิงหาคม 2550 12:10 น. - comment id 734364
เจน_จัดให้ : แวะมาตอบหลังจากผ่านไปหลายวัน คงไม่ว่ากันนะคับ
6 สิงหาคม 2550 12:31 น. - comment id 734374
ศรรกรา : ถึงจะเก่าไปหน่อย... แต่ผมทันคับ ชอบด้วย "เป็นคนขี้เหงา เข้าใจบ้างซิ มีใครบ้างเป็นห่วง เป็นใย"
6 สิงหาคม 2550 13:02 น. - comment id 734392
bananaleaf : ก็คนมันมันเคยรักกัน มันก็เลยยังมีอะไร...บางอย่าง...ที่หลงเหลืออยู่ในใจ คงประมาณนั้นล่ะคับ
6 สิงหาคม 2550 13:06 น. - comment id 734395
มณีจันทร์ : ขอบคุณนะคับที่ยังเป็นห่วงกัน เอาเป็นว่าหายาจุดกันยุงมาด้วยละกันนะคับ
6 สิงหาคม 2550 13:30 น. - comment id 734405
ยาแก้ปวด : ได้ดื่มได้เมา...อะไร-อะไรก็คงดีขึ้น
6 สิงหาคม 2550 13:31 น. - comment id 734406
whitleily : ขอบคุณมากนะคับ สำหรับกำลังใจที่มีให้มากมาย
6 สิงหาคม 2550 13:32 น. - comment id 734407
เคไอบี : ก็คงเป็นอารมณ์เดียวกันนั่นล่ะคับ
6 สิงหาคม 2550 13:34 น. - comment id 734408
กระต่ายใต้เงาจันทร์ : ใจยังอยากเจอคน-คนนั้น ที่จะมาเข้าใจ...และมีรักจริง
6 สิงหาคม 2550 13:35 น. - comment id 734409
ผู้หญิงมือสอง : ถ้าเป็นงั้นได้... ก็คงเป็นอะไรที่ดีที่สุดเลยล่ะ พี่บ่าวคนเดิม...ยังเป็นห่วงอยู่เสมอ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
