เพ้อ.........

โอ้ละหนอ

คิดถึงวันอันแสนหวานเมื่อวานนี้
เป็นวันที่เธอ-ฉันร่วมฝันหวาน
เพียงเกี่ยวก้อยร้อยหัวใจไว้เมื่อวาน
ใจประสานใจรักร่วมถักทอ
            เป็นตาข่ายสายใจโยงใยรัก
จะสมัครรักใคร่หรือไรหนอ
ให้ฉงนสงสัยไยเคลียคลอ
เธอหยอกล้อหรือจริงจังยังหวั่นใจ
           ไม่อยากวาดวิมานเกรงรานร้าว
เพราะเรื่องราวแต่หนหลังยังหวั่นไหว
ให้ขยาดหวาดกลัวเรื่องหัวใจ
ไม่อยากให้ใจเจ็บช้ำร่ำน้ำตา
           อย่าหยอกเย้ากระเซ้าให้ใจฉันเหลิง
หลงระเริงเชิงเล่ห์เสน่หา
เพียงแค่นี้ก็หวั่นไหวในมายา
กรุณาอย่าลวงเล่นโปรดเห็นใจ
           หากจะเห็นเพียงเล่นเป็นของหวาน
เมตตาทานปล่อยเอาบุญเกื้อหนุนไว้
อย่าให้ต้องรานร้าวเศร้าหัวใจ
เพราะคงทนไม่ได้ต่อไปแล้ว
           ชีวิตนี้ขอผิดหวังเพียงครั้งหนึ่ง
อย่าให้ถึงสองสามตามเป็นแถว
เพียงแค่นี้หัวใจก็ไร้แวว
รำพันแผ่วเบาเบาว่าร้าวราน
           ไม่รักจริงก็ทิ้งไว้อย่าไปต่อ
อย่าเคลียคลอต่อไปให้สงสาร
หยุดคิดถึงวันหวานเมื่อวันวาน
ให้มันผ่านเลยไปไม่อาวรณ์
            จะหักใจไม่คิดถึงซึ่งวันหวาน
ยอมร้าวรานเพียงแค่นี้ที่นี่ก่อน
ไม่ปล่อยใจให้ห่วงหาหรืออาทร
กลัวเธอซ่อนย้อนรอยรักหักอกเรา
             เพราะไม่พร้อมยอมให้ใจผิดหวัง
จึงระวังไฟรักหากแผดเผา
กลัวรักซ้อนซ่อนกลซมซานเอา
กลัวจะเศร้าร้าวรอนสะท้อนใจ
             แม้คิดถึงวันวานที่หวานล้ำ
ก็ต้องจำใจฝืนกล้ำกลืนไว้
โอ้อกเอ๋ยให้คิดมากลำบากใจ
อย่าอ่อนไหวกับวันหวานที่ผ่านมา
            เพราะไม่รู้ความใน-ใจเธอนั่น
เพราะหวาดหวั่นพรั่นใจให้กังขา
เพราะเธอไม่เผยความนัย-ใจออกมา
จึงไม่กล้าปล่อยใจใฝ่หาเธอ
            ได้แต่เพ้อละเมอหานิจจาหนอ
อยากเคลียคลอเคียงคู่อยู่เสมอ
อยากใกล้ชิดสนิทแนบแอบขวัญเธอ
ได้แต่เพ้อ.....ละเมออยู่เพียงผู้เดียว