ชาติภพ.....จบบริบูรณ์

โอ้ละหนอ

ข้าว-น้ำแต่ละคำที่ข้าฯกลืน
เป็นท่านที่หยิบยื่นเมตตาให้
น้ำ-ข้าวแต่ละคำที่กลืนลงไป
ตอกย้ำข้าฯไว้ให้สำนึกในบุญคุณ
         หนี้เงินทองหนี้ข้าวของเครื่องใช้
หนี้ชีวิตที่ท่านมีให้ระอุอ่น
ขอบคุณท่านที่เมตตาเจือจุน
ข้าฯจะทดแทนคุณท่านอย่างไร
          จึงอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว
ไม่ต้องกลัวข้าฯจะเรียกร้องให้...
ให้ท่านต้องรำคาญหัวใจ
ท่านจะวางข้าฯไว้แห่งหนไหน ไม่สำคัญ
           อีกไม่นานละครชีวิตก็จะปิดฉาก
ไม่ลำบากอยู่ไปให้ใครเขาหยัน
ใครจะปิดฉากก่อนใครไม่สำคัญ
เป็นหรือตายก็เท่ากันเท่านั้นเอง
            จบชาติจบภพจบบริบูรณ์
ขอบคุณที่เกื้อกูลไม่ข่มเหง
ขอบคุณที่ท่านเสียสละตัวเอง
ไม่หวั่นเกรงต่อโชคชะตา
            ทั้งข้าฯทั้งท่านต่างเจ็บปวด
ต่างฝ่ายต่างรวดร้าวราวจะบ้า
ต่างฝ่ายต่างก็ผ่านวันเวลา
ต่างฝ่ายต่างก็ฝืนโชคชะตาไม่ได้เลย
           ฉะนั้น..............
ขอให้ท่านจง................
        เก็บข้าวเก็บน้ำคืนไปทุกทุกคำ   พร้อมเก็บงำทุกถ้อยคำที่เอ่ย
เก็บหนี้ชีวิตเก็บทุกอย่างที่เคย         เก็บคืนไปให้หมดเลยทุกสิ่งไป
เก็บไปเสียเก็บไปให้หมดสิ้น             แม้กระผีกริ้นก็อย่าได้เหลือไว้
เก็บแล้วก็ขอหมดเวรกรรมกันไป  อย่า เหลือชาติภพใหม่อย่าให้มี
ขอให้เราต่างอโหสิกรรม           เราต่างทำบุญกรรมกันเพียงชาตินี้
จบชาติจบภพจบกันที                         อย่ามีชาติภพขอจบบริบูรณ์