เหนื่อยล้ากับความรู้สึก ทุกห้วงสำนึกระลึกได้ คิดถึง ห่วงหาคนไกล ไม่รู้เป็นไงเมื่อไกลกัน กี่ครั้งแล้วกับความเจ็บช้ำ เจ็บแล้วไม่จำใช่ไหม เขาไม่ใยดีไม่สนใจ ยังรั้นต่อไปทำไมกัน นั่งเศร้านั่งเหม่ออยู่ตรงนี้ ตรงที่เธอเคยอยู่กับฉัน เสียใจเสียดายทำไมกัน เรามันก็แค่ตัวสำรอง
12 กรกฎาคม 2550 10:39 น. - comment id 723450
สวัสดีค่ะ กลอนเพราะนะคะ อ่านแล้วเหงา ๆ ดี ..นั่งอยู่ในที่ที่ไร้ซึ่งเธอ รอแค่วันที่เธอเรียกหา อะไรจะโหดร้ายปานนั้นค่ะ...
12 กรกฎาคม 2550 10:44 น. - comment id 723459
เป็นตัวสำรองเหมือนกับล้อสแปร์คับ ไม่จนปัญญาแล้วไม่นึกถึงกันหรอก เป็นน้อยดีกว่าครับ ไง ๆ เค้าก็เห็นความสำคัญมากกว่าหลวง...หุหุ
12 กรกฎาคม 2550 12:03 น. - comment id 723497
ตัวสำรองยังดีนะ ดีกว่าไม่ติดสักตำแหน่ง
12 กรกฎาคม 2550 13:08 น. - comment id 723536
แวะมาทักทายค่ะกลอนเศร้าจัง
12 กรกฎาคม 2550 15:18 น. - comment id 723676
แค่สำรองของจริงถูกทิ้งขว้าง แค่สำรองอ้างว้างเมื่อคว้างเหงา แค่สำรองตัวแทนแค่แฟนเงา แค่สำรองตัวเขาเราถูกเมิน ตัวสำรองรักแท้แค่รักคั่น ตัวสำรองรักนั้นมันผิวเผิน ตัวสำรองรักเขาเราบังเอิญ ตัวสำรองรักเมินเกินห้ามใจ ฉันเป็นได้เพียงแค่หมายเลข2 ฉันเป็นได้แค่มองไม่ต้องใฝ่ ฉันเป็นได้แค่ปลื้มอย่าลืมใคร ฉันคงไม่มีให้ใจสำรอง........
12 กรกฎาคม 2550 17:06 น. - comment id 723787
กลอนเศร้าจังค่ะ ไม่มีใครอยากเป็นตัวสำรองหรอกเน้อ