ฉันเจ็บช้ำ มามาก เกินพอแล้ว ใจดั่งแก้ว แตกยับเยิน เกินกล่าวขาน รักร้าว เป็นเรื่องราว ของเมื่อวาน น้ำตาซ่าน เจ็บนัก จำหักใจ
7 กรกฎาคม 2550 14:09 น. - comment id 721079
...อันรักร้าวร้าวรักที่หนักอก ดังเข็นครกขึ้นวิมานยากทานไหว อันร้าวรักรักร้าวหนาวทรวงใน อีกเมื่อไรจะได้พบประสบรัก...ฯ เจ็บ...นะครับ
7 กรกฎาคม 2550 16:16 น. - comment id 721109
เจ็บจริง ๆ ค่ะ คุณเพชรสังคีต ผ่านเลยมา2 ทศวรรษแล้ว เชื่อไหม! ...เพราะรักร้าวหนาวทรวงในอย่างไรเล่า ตัวของเราจึงหม่นหมองและร้องไห้ อยู่กับความหลังครั้งเก่า ไม่เข้าใจ อีกเมื่อไรก็ยังเศร้าและร้าวทรวง....
8 กรกฎาคม 2550 00:22 น. - comment id 721259
แวะมาเป็นกำลังใจค่ะซซสู้ๆ น้าาาา