วันนั้นฟ้าเป็นสีฟ้า เริงร่าล้อปุยเมฆขาว ฉันพร่ำพรรณนาเรื่องราว ผ่านเมฆสีขาวให้เธอฟัง เธอบอก.. " ..ธรรมดา... ฟ้าก็เป็นสีฟ้าเหมือนทุกครั้ง เพียงแค่ไร้เมฆหมอกบัง ทุกอย่างไม่เห็นเปลี่ยนไป.." วันนั้น.. ฝนเท ฉันรู้สึกว้าเหว่.. อยากร้องไห้ หนาวร้าวไปทั่วหัวใจ ร้องหาอุ่นไอจากเธอ.. เธอบอก.. " พอน่า.. ไยชอบจินตนาเพ้อเจ้อ ฝนตกฟ้าร้องต้องละเมอ มองดูสิเออ.. ความจริง.. เธอว่า.. สมองซีกขวา.. ทำให้ชอบจินตนาไปทุกสิ่ง แต่ว่าในชีวิตจริง เราจักต้องนิ่งกว่านั้น.. " " ..อย่าเป็นแบบนี้.. อย่าใช้บทกวีและความฝัน วาดความเป็นไปแต่ละวัน ปั้นโลก..โศก..สุข..จนทุกข์ใจ " วันนี้.. ฉันเริ่มล้า ไม่รู้ว่าควรจบลงตรงไหน เหมือนเราต่างกันเกินไป จนไม่อาจเดินร่วมกัน.. ... ......
6 กรกฎาคม 2550 13:07 น. - comment id 720690
เพราะเราต่าง อยู่ระหว่างความจริงกับความฝัน ซึ่งมีอุ่นไอคล้ายคล้ายกัน ผูกและพันภายในใจ เพราะ.. เราต่าง นั่นคงเหินห่าง,กว่าชิดใกล้ ความรู้สึกถึงอุ่นไอ ไร้ซึ่งความหมายเมื่อไกลเกิน "ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า บางเวลามีเมฆฝน สลับเปลี่ยนหมุนเวียนวน บนโลกใบนี้" เป็นกำลังให้คุณเสมอ คิดถึงคุณนะ
6 กรกฎาคม 2550 13:25 น. - comment id 720696
เพิ่งล้าเอง มาเติมกำลังใจให้ค่ะ ล้ามาตั้งนาน ยังไปต่อไหวเลยนะ
6 กรกฎาคม 2550 14:13 น. - comment id 720716
คุณก้าวที่.. กล้า อยากถามแค่ว่า... แล้วรู้สึกเหมือนกันไหม ..กับอุ่นไอ.. คนไกลกัน.. ..คิ ด ถึ ง.. / คุณเพียงพลิ้ว... แค่บางเวลา.. เท่านั้นเอง แบบว่า.. ปากกล้า.. ขาสั่น.. ขอบคุณนะ.. .. ..
6 กรกฎาคม 2550 14:13 น. - comment id 720717
ยิ้มให้กับคืนวันในหัวใจ ท้อได้แต่ต้องลุกอีกครั้ง ตราบที่ยังมีแรงพลัง ใจที่เคยวาดหวังย่อมเป็นจริง เป็นกำลังใจให้กันค่ะ
6 กรกฎาคม 2550 14:17 น. - comment id 720720
6 กรกฎาคม 2550 14:24 น. - comment id 720725
ชีวิตจริงย่อมเจ้บปวดเสมอ เปงกำลังใจให้ก้าวต่อไปคะ.. อาจจะมีสักมุมที่ตรงกัน.. ไงก็เปงกำลังใจนะคะ....
6 กรกฎาคม 2550 15:36 น. - comment id 720756
-------------- แวะมาเพิ่มเติมพลัง เพื่อสร้างหวังให้สดใส.... สบายดีนะคะ --------------
6 กรกฎาคม 2550 15:48 น. - comment id 720758
..คือหัวใจ คุณคิดว่าไง
6 กรกฎาคม 2550 16:16 น. - comment id 720776
คนเราก็ต่างกันแค่เพียงสิ่งที่เราคิดว่าต่าง แต่ความจริงแล้วคนเราไม่ต่างกันเลย ตั้งแต่เกิมามา จนถึงจุดสุดท้าย
6 กรกฎาคม 2550 16:20 น. - comment id 720778
ปรับตัวเข้าหากันนิดนึง...คงพอช่วยได้ค่ะ
6 กรกฎาคม 2550 16:21 น. - comment id 720779
สวัสดีค่ะผู้หญิงช่างฝัน... ใช่นะคะเพราะความต่างทำให้เราต้องจากกัน บางครั้งการที่เราฝืนธรรมชาติมันก็ไม่ค่อยจะมีความสุขสักเท่าไหร่แต่ถ้าเราต่อสู้และผ่านไปได้ จะภูมิใจสุด ๆ เลยคะ
6 กรกฎาคม 2550 20:11 น. - comment id 720871
ในความแตกต่าง อาจมีในบางอย่างที่ดูเหมือน อย่าคิดคาดหวังอย่างลางเลือน เป็นความเหมือนที่แตกต่างก็มากไป ในเรื่องหัวใจ ต้องปรับตัวปรับใจเข้ากันได้ หากว่าต่างกันมากจนเกินไป ก็มิอาจใช้ชีวิตชิดคู่กัน ในความเป็นจริง เธอต้องยอมรับทุกสิ่งมิอาจฝัน รู้ว่าต่างแต่ก็ยังคงดึงดัน สุดท้ายที่ปลายฝันอาจเดียวดาย นิ่งและไตร่ตรอง..แล้วก็มองรอบ ๆ กาย.. มีทุกอย่างตั้งมากมาย..ให้เราได้พิจารณา
6 กรกฎาคม 2550 21:46 น. - comment id 720910
เราต่าง... แต่อย่างน้อยเราก็เคยได้รักกัน
7 กรกฎาคม 2550 10:13 น. - comment id 720985
คุณเพียงผกา... เมื่อชีวิตยังพร่างพรมลมหายใจ ฉาบด้วยไฟแห่งพลัง..ยังต้องเดิน ขอบคุณค่ะ.. .. คุณดินกระดาษ... ดอกไม้หอม.. เป็นกลิ่นน้ำใจ.. .. .. ขอบคุณค่ะ คุณพิมญดา... เพราะชีวิตคือชึวิต.. เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป.. มีสุขสม..มีผิดหวัง.. หัวเราะหรือหวั่นไหว.. เกิดขึ้นได้ทุกวัน อยู่ที่เรียนรู้.. อยู่ที่ยอมรับมัน..... ....... น่าน.น.. ร้องเพลงให้ฟังซะงั้น. / ขอบคุณนะคะ คุณสาวภูไท... ขอบคุณค่ะ.. ขอเต็มถังนะ.. .. .. คุณก่องกิก... ทุกสิ่งล้วนสมมุติใจ.. บางใครว่าไว้อย่างนั้น... ขอบคุณค่ะ คุณกุ้งฯ... ต้องพยายามใช้สมองซีกซ้ายให้มากขึ้นค่ะ.. ขอบคุณนะคะ .. .. คุณผู้หญิงมือสอง... ไม่ฝืนธรรมชาติดีกว่าค่ะ ปล่อยให้ตายธรรมชาติไปเลย... ขอบคุณค่ะ.. .. คุณbananaleaf มี เหนียวห่อกล้วยแล้ว แต่ยังไม่มีใบตองห่อเหนียวอ่า... ขอยืมตัวหน่อยได้ป่าว.. .. .. อยากตอบคุณแบบจริงจังกว่านี้ แต่สมองไม่สั่งการ ติดไว้ก่อนนะ ขอบคุณค่ะ คุณนางพยาบาลตัวน้อย .. .. .. ดอกไม้... แทนคำขอบคุณค่ะ.. .. ..
7 กรกฎาคม 2550 10:18 น. - comment id 720986
คุณก้าวที่.. กล้า... บางสัมพันธ์อันห่างไกล.. แค่ เ พี ย ง ห ลั บ ต า.. ก็เสมือนว่าได้ชิดใกล้ จ น ริ น ล ม ห า ย ใ จ ร ด กั น.. ใช้หัวใจสัมผัสดูนะ .. ..
7 กรกฎาคม 2550 10:54 น. - comment id 721023
ลองคนละครึ่งทางดูค่ะ .. เผื่อจะสบายใจขึ้น ..
11 กรกฎาคม 2550 09:35 น. - comment id 722742
เพราะเขาต่างห่างไกลใยครวญคร่ำ อยากเอื้อนคำบอกกล่าวเราไม่ต่าง มีความฝันมีใจรักไม่เลือนจาง ทุกก้าวย่างยังคนึงคิดถึงคุณ ลองทบทวนหวนคิดมิตรคนนี้ มอบไมตรีมอบใจมีไออุ่น ความมั่นคงมีให้ได้เป็นทุน หากเพรงกรรมนำหนุนควรรักกัน.. อิอิสรุปอย่างนี้ ดีปะ อิอิ
19 กันยายน 2550 13:06 น. - comment id 756058
ถึงเราจะไกลกัน... เราก็ยังใกล้กัน ถึงเราจะต่างกัน... แต่เรามิได้เกลียกกัน ซ้ำเรา ยัง รัก มิตรไมตรี กันและกันมิใช่ฤา นั่นเพราะเราเป็นมากกว่าสหายแห่งราตี สำหรับฤดีกาลที่ห้องแล้ง