จากคำถาม ที่สงสัย ในดวงจิต ที่ครุ่นคิด กังวล ให้สงสัย ฉันรู้สึก ตีบตัน ในหัวใจ เธอห่างไกล หัวใจเธอ อาจเปลี่ยนไป เธอค่อยๆ ห่างออกไป ทีละนิด ดังมีฤทธิ์ พิษร้ายแรง กว่าไหนไหน สูบฉีดเข้า ทุกอนู ในหัวใจ เธออยู่ไกล คงมีใคร ดูแลเธอ ฉันยังอยู่ ตรงนี้ ฉันคิดถึง คิดคะนึง ห่วงหา อยู่เสมอ วันวันนั่ง แต่งบทกลอน ให้แต่เธอ ยังรอวัน เจอะเจอ เธอกลับมา แต่วันนี้ ความรู้สึก กลับโศกเศร้า บทกลอนเศร้า เคล้าอารมณ์ ทีห่วงหา ฉันไม่รู้ ว่าวันไหน เธอกลับมา แต่รู้ว่า เธอคง จะเปลี่ยนไป ฉันคนนี้ ยังคง แต่งบทกลอน ยังไม่รู้ หมดแรงใจ ในวันไหน ฉันยังคง พิมพ์...พิมพ์...พิมพ์ นั่งพิมพ์ไป พิมพ์แค่ไหน ไม่อาจลบ คราบน้ำตา .... คิดถึงและรักเธอเสมอ และ ฉันคงได้แต่ภาวนา ให้ทุกอย่างไม่เลวร้ายไปกว่านี้...
3 กรกฎาคม 2550 12:27 น. - comment id 719135
เอากำลังใจมาฝากค่ะ หวังว่าไม่นานวันคงถึงเวลาแต่งกลอนหวานๆ
3 กรกฎาคม 2550 12:31 น. - comment id 719142
..สวัสดีคะ บทกลอนเปลี่ยน คนเปลี่ยน วันเวลายังเปลี่ยน ในโลกนี้ไม่อาจมีอะไรที่ยั่งยืน ขอแค่ใจเรามั่นคง...ต่อให้กลายร่างเป็นอะไรก็ขอให้จิตใจเหมือนเดิมนะคะ
3 กรกฎาคม 2550 13:05 น. - comment id 719171
พิมพ์ ลบคราบน้ำตาไม่ได้ เอา ใครซักคนมาช่วยลบซิเจ้าคะ คริคริ เหมียววว