หากคืนนี้ ใจไม่แหลกยับเยินก่อน อยากอ้อนวอน ให้คนดีอย่าโกรธฉัน รักเหลือเกินไม่เคยลดลงสักวัน อยู่กับฝัน วันเก่าๆ..เหงาเหลือเกิน... ก็ขอบเขตรปลายฟ้า มิเคยพบ เพราะจุดจบของคบกัน คือห่างเหิน เคยเคียงกัน กลับมากลาย ป็นส่วนเกิน ด้วยผอิญ มีคนใหม่ มารู้ใจ.. โอ้ใจเอ๋ย สุดร้าวราญ เกินหักห้าม อยากจะตาม เธอกลับมา ก็หวั่นไหว เอาเถอะนะ ชั่งมันเถอะ ต้องปล่อยไป พร้อมกับใจ ไม่รักดี ที่ครำครวญ
2 กรกฎาคม 2550 18:22 น. - comment id 718808
ยังโชคดี...ที่มีสิทธิ์คิด ไม่ได้ถูกปิดกั้นใจ...ให้ห่างเหิน ได้เฝ้ามองหรือแอบเห็น...เเป็นส่วนเกิน ดีกว่าถูกมองเมิน...ด้วยสายตา
3 กรกฎาคม 2550 00:46 น. - comment id 718946
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ... คุณวงศ์ตะวัน แม้กระนั้นอันเป็นสิทธ์ ที่ได้คิด ฉันคนผิด อยากหักใจ มิ..ไห้หวล ก็วันนี้ กับวันหน้า คงรัญจวน มันคร่ำครวญ หวนแต่คิด แต่เจ็บเดิม .............................................
3 กรกฎาคม 2550 10:09 น. - comment id 719055
4 กรกฎาคม 2550 08:45 น. - comment id 719500
วัสดีค่ะ คุณแมวแต้ม เหมียววว.......