..........ความเอ๋ย ความรัก เฝ้าฟูมฟัก รักแท้ มาแต่ไหน ตั้งแต่เกิด หรือเติบโต หรืออย่างไร ความเป็นไป ของความรัก จักเริ่มต้น ด้วยสงสัย ในความรัก ไม่จักสิ้น เคยได้ยิน คนห่วงหา ในบางหน คือความรัก ได้ก่อเริ่ม ในใจคน ทั่วทุกหน ทั่วทุกแห่ง แรกรักใจ รักพ่อแม่ รักพี่น้อง รักผองเพื่อน คอยย้ำเตือน รักคนรัก ฤาฉไน รักคนโน้น รักคนนี้ ไม่ว่าใคร แล้วทำไม่ ไม่คิดรัก พิทักษ์ตัว รักนั้นดี และมีค่า กว่าที่เห็น รักอย่าเป็น รักออกข้าง ทางสลัว รู้ว่ารัก แต่อย่ายอม เรื่องเสียตัว อย่าเมามัว แยกให้ได้ ใครดีจริง....
26 มิถุนายน 2550 10:13 น. - comment id 715477
สวัสดีครับ มาเอาเบอร์ 1 คับ
26 มิถุนายน 2550 10:20 น. - comment id 715490
ยินดีด้วยค่ะ..พี่บนเกาะ... มายังไง..เร็วจัง..
26 มิถุนายน 2550 10:30 น. - comment id 715502
ความเอ๋ย...ความรัก เริ่มประจักษ์ ขั้นต้น แต่หนไหน มารู้ตัว เมื่อรัก ก็สายไป แล้วทำไม ถึงได้รัก น่าแปลกจริง
26 มิถุนายน 2550 10:36 น. - comment id 715509
รักให้เป็นไม่ยากหรอก อย่างแรกก็ต้องรักตัวเองก่อนเนอะ พอรักรักตัวเองแล้ว เราก็รักคนอื่นเป็นไง อะแฮมรักตัวเองไม่ใช่หลงตัวเองนะจ๊ะ แซวเล่นจ้า
26 มิถุนายน 2550 10:41 น. - comment id 715513
ดีคะคุณน้ำผึ้งเดือนห้าพิมคิดนะแบบนี้แต่แต่งไม่ออก ว่ารักคืออะไร..ทำไมรักมันละเอียดอ่อน รักพ่อแม่พี่น้องรักเพื่อนร่วมโลก แต่รักเหล่านี้เป้นรักที่เรารู้สึกได้ทุกเวลา เราแทบไม่ต้องตั้งใจรักเลยเพราะรักอยู่แล้ว แต่ทำไมรักของคนสองคนที่เรารู้สึกทุ่มเท ให้มากๆถึงได้เจ้บมากมายรักภักดียอมทุกอย่างยังทำร้ายทำลายใจเราได้พ่อแม่ยัง ไม่เคยทำเราเจ็บแบบนี้เลย...หรือเรารักไม่เป้นคะ..
26 มิถุนายน 2550 10:56 น. - comment id 715524
ดีคะคุณพิม ความเจ็บปวดในรักนะ บางทีพอผ่านมาได้แล้วเราจะรู้สึกถึง ความเจ็บปวดนั้นได้อย่างดีแต่คนละเวอร์ชั่นเลยแหละ จะรู้สึกสุขและเศร้าปนกัน นะ แต่เราจะรู้สึกดีมากขึ้นไง พอดีชีวิตนะเจอรักมาเยอะเจ็บมาเยอะ เศร้ามาก็มาก สุขมาก็มีแต่ก็นั้นแหละรสชาดของชีวิตคะ ...เป็นกำลังใจให้นะ..
26 มิถุนายน 2550 11:30 น. - comment id 715542
ความรักเอ๋ย เจ้าลอยมาจากไหนไม่มีใครรู้ แต่ความรักเราที่เป็นอยู่ ให้คงคู่อยู่กัน....นานเท่านาน...
26 มิถุนายน 2550 12:42 น. - comment id 715575
รักเอย เจ้าลอยมาลอยมาหรือไร ... มาดลจิต ดลใจ หวัดดีครับ คุณน้ำผึ้งเดือนห้า
26 มิถุนายน 2550 14:39 น. - comment id 715640
อันความรัก..หลากนิยาม..มากความหมาย แล้วแต่ใคร..จะประสบ..หรือพบเห็น คณานับ..สุดบรรยาย..หลายประเด็น ช่างแฝงเร้น..ด้วยอำนาจ..ดุจศาสตร์มนต์.. สวัสดียามบ่ายค่ะ..
27 มิถุนายน 2550 08:44 น. - comment id 716036
ความรักส่วนใหญ่มาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยอ่ะ..พี่ก่อง..กว่าจะรู้ว่ารักก็อาจสายไปแล้ว ประมาณว่า..คนที่ใช่ในเวลาที่ผิดไง... สวัสดีมณีจันทร์ ผู้เชี่ยวชาญเรื่องความรัก..อ่ะล้อเล่งน่า....ที่จริงก็ถูกนะที่ให้รักตัวเองก่อน..แต่น้ำผึ้งฯไม่รุเปงงาย..รักคนอื่นก่อนทุกที.... ดีจ้า..พิมจัง...การที่คนสองคนรักกันแล้วทุกข์ใจเหลือเกิน...อาจเป็นเพราะต่างฝ่ายต่างก็พยายามที่จะเปลี่ยนอีกคนให้เป็นแบบที่ตัวเองต้องการ...หรือไม่ก็..ยังไม่พร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตนเองเพื่อใคร...เช่น..เคยเที่ยวกับเพื่อน..เคยไปไหนๆโดยไม่สนใจใคร แต่พอมามีอีกคนเข้ามาเกี่ยวข้องในชีวิต..จึงกลายเป็นว่ามีภาระเข้ามาเกี่ยวคือจะไปไหน ทำอะไร ต้องบอกให้รู้ทุกเรื่อง นั่นเป็นสิ่งที่ผู้ชายคิดนะคะ อันนี้มีรุ่นน้องคนหนึ่งเขาบอกมา...คือเขาชอบมาเล่าว่า แฟนคนนั้นนิสัยเป็นยังไง คนนี้นิสัยเป็นยังไง...น้องคนนี้เขายังรักอิสระอยู่ค่ะ...เขาเลยไม่ตกลงปลงใจกับใครสักคนเลย...(แฟนเขามีเยอะและเขาก็.....(ท่อนสุดท้ายของกลอน)...ทุกคนแหละค่ะ...น้ำผึ้งฯก็เลยแต่งกลอนมาสอนใจหญิงสาวทั้งหลายค่ะ.. หล่อ..ฐานะดี...มีการศึกษา...พูดจาไพเราะ....เป็นสุภาพบุรุษค่ะ...ไม่เคยทอดทิ้งใคร..แต่ก็ไม่ได้จริงจังกับใคร....... และอีกอย่างที่พ่อแม่ไม่เคยทำให้เราเสียใจเพราะท่านรักเรามากกว่าไงคะ ...ส่วนผู้ชายคนนั้นอาจจะรักเราน้อยกว่าที่เขารักตัวเองด้วยซ้ำไป...ทำใจเถอะค่ะ... ขอบคุณมณีจันทร์ที่เป็นคำตอบและกำลังใจให้กับพิมจังอีกแรง...ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไปเนอะ... เห็นด้วยค่ะ ความรักเนี่ย..คงทนถาวร..นิจนิรันดรนะคะ คุณดิออร่า... จริงๆแล้ว ความรักอาจลอยลมมาจริงดั่งที่ว่านะคะปลายตะวัน...เหมือนเชื้อโรคไงคะ..ใครมีภูมิต้านทานก็ไม่ติดง่าย...หรือติดแล้วก็ไม่เป็นไร...แต่ถ้าใครไม่มีภูมิต้านทานนี่สิ...เป็นเอาหนักนิ... สวัสดีค่ะ กุหลาบขาว..หลากหลายนิยามนะคะ...เริ่มต้นด้วยร้าย..แต่อาจลงท้ายด้วยรักก็ได้เนอะ.. ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมชมนะคะ...อ่ะ..เอากาแฟยามเช้าไปคนละแก้ว...
27 มิถุนายน 2550 12:18 น. - comment id 716221
สวัสดีค่ะ คุณน้ำผึ้งเดือนห้า รักที่สุกก็คงจะเป็นพ่อกับแม่ค่ะ
28 มิถุนายน 2550 13:15 น. - comment id 717010
สวัสดีจ้ะ..เพียงแพรว..รักพ่อแม่มากที่สุดก็ดีแล้วจ้ะ...เพราะยังไงท่านก็ไม่ทำให้เราเสียใจหรอกนิ...