เจ้าเด็กเอ๋ยเด็กน้อยไร้เดียงสา เจ้าเกิดมาด้วยความรักที่ยิ่งใหญ่ จากพ่อแม่ที่รักเจ้ากว่าดวงใจ เลี้ยงเจ้ามาจนโตใหญ่ให้วิชา สอนเจ้าพูดให้อ่านเขียนเรียนชีวิต เชิดชูเจ้าทั้งชีวิตไว้บนบ่า ส่งเสียเจ้าให้ได้ดีมีวิชา ไม่เคยว่าเคยบ่นจนช้ำใจ แต่เจ้าสิเคยคิดไหมว่าใครเล่า ที่อดทนเลี้ยงเจ้าจนเติบใหญ่ ให้เงินทองและความรักเจ้ามากมาย แม้เลือดเนื้อยังให้ได้ถ้าต้องการ เคยคิดไหมท่านหวังได้อะไรคืน แค่อยากเห็นเจ้ายืนอยู่คนเดียวได้ เพราะท่านรู้ว่าวันหนึ่งต้องจากเจ้าไป เจ้าจะเดินต่อไปได้ไม่ล้มลง เมื่อยังน้อยเจ้าล้มยังคอยอุ้ม ปลอบประโลมในอกอุ่นจนเจ้าหาย พอโตมาแล้วเจ้าคิดอย่างไร เคยคิดถึงท่านบ้างไหมถามใจดู
นักเขียนพเนจร 22 มิ.ย. 2550 04:00 น. - ID 103927 
846
1
0
22 มิถุนายน 2550 06:47 น. - comment id 713174
อืม..พ่อและแม่คือคนที่ รักเรามากที่สุด.....คิดถึงแม่จัง
22 มิถุนายน 2550 10:11 น. - comment id 713276
น่ารักจังครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
