เกินสัมผัส กายา จะรู้สึก ได้เพียงนึก สัมผัส จากใจข้า อยากสัมผัส กลิ่นหอม ยามนิทรา แต่ทว่า ได้เพียง แค่เคียงลม อยากยื่นมือ สัมผัส กับความหวาน แต่รุกราน เข้ามา เพียงความขม ความสดใส กรายใกล้ ให้เชยชม เหลือเพียงร่ม เงารัก ไม่จักคืน หยดน้ำตา อาลัย ก็ไหลหลั่ง ฉันชิงชัง ความรัก แสนสดชื่น แต่เพียงพ้น กลับพบ ความกล้ำกลืน ที่ขมขื่น กว่ารัก ที่ฉันชัง เพียงหากย้อน เวลา กลับไปสู่ ความเอ็นดู ห่วงใย และความหวัง ฉันคงไม่ เดียวดาย แต่ลำพัง มีเธอนั่ง เคียงข้าง ไม่ห่างกาย เสียงหัวเราะ สดใส ที่เคยชิน อยากได้ยิน อีกที เมื่อมันสาย "ฉันรักเธอ" ออกปาก เมื่อความตาย มากล้ำกราย พรากเธอ ชั่วนิรันดร์ **ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ
มืดมิด..จนชิดเช้า 17 มิ.ย. 2550 15:03 น. - ID 103743 
2210
3
0
17 มิถุนายน 2550 17:01 น. - comment id 711113
เคยคิดชังเหมือนกัน แต่ชังไม่ลง ^_^
17 มิถุนายน 2550 18:19 น. - comment id 711134
ถ้าเรารักก็ควรบอกรักให้เขารับรู้ ก่อนจะสายเกินไปค่ะ
17 มิถุนายน 2550 18:48 น. - comment id 711146
เห็นด้วยกับคุณเฌอมาลย์ครับ แต่ต้องใคร่ครวญให้รู้แน่แก่ใจก่อนว่ารักจริงๆ แล้วค่อยบอกออกไป
17 มิถุนายน 2550 20:05 น. - comment id 711171
ความรักเป็นสิ่งสวยงาม แต่เพราะเราคาดหวังมากไป จึงทำให้เราผิดหวัง แล้วกลายเป็นความชังความรัก ........ถึงแม้จะชังแต่ยังไม่ลืม........
18 มิถุนายน 2550 20:19 น. - comment id 711525
ก็คงคล้ายกับความชังทที่ฉันรัก อย่างนั้นหรือเปล่าครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
