ในอีกมุมพุ่มไม้ใกล้ใกล้เธอ เฝ้าชะเง้อคอดูอยู่หวั่นหวั่น เธอกับเขาต่อไปจะทำอะไรกัน หลังสุขสันต์หยอกล้อหนอสุขใจ ตามมาเพราะยังห่วงและหวงอยู่ รู้ทั้งรู้ระหว่างเราเป็นไปไม่ได้ เพราะยังรักถวิลหายังอาลัย จึงจำยอมร้องไห้ได้แอบมอง ทรุดเข่าลงตรงพุ่มไม้มุมแพ้ ความอ่อนแอมิบรรเทาแรงเศร้าหมอง มือเคยจับเขากลับคว้าถือมาครอง แก้มนวลผ่องที่เคยจูบเขาลูบคลำ ลุกไปแล้ว...นั่นเกี่ยวก้อยกันไปแล้ว อักหนึ่งครั้งใจมิแคล้วไหวระส่ำ มองรอยก้นคนเคยรักหนักระกำ คลี่ผ้าเช็ดหน้าซับรอยช้ำมาทำใจ.
นัทนิตย์ 14 มิ.ย. 2550 19:39 น. - ID 103662 
1229
3
0
14 มิถุนายน 2550 20:19 น. - comment id 710351
15 มิถุนายน 2550 02:04 น. - comment id 710457
ขนาดนั้นเชียวคุณนัทฯ
15 มิถุนายน 2550 07:47 น. - comment id 710485
รักแท้..นะครับ..โถๆ น่าเห็นใจ....ว่าแต่รอยใหญ่ขนาดไหนครับ.อิอิ..
15 มิถุนายน 2550 12:18 น. - comment id 710636
อ้าว แล้วไม่ตามต่อแล้วหรอค่ะ หรือว่ามีตอน2 ต่อจะคอยอ่านค่ะ อิอิ
15 มิถุนายน 2550 18:34 น. - comment id 710714
เขาไปแล้ว ก็นำใจ กลับมาด้วย แล้วก็อวย พรเขา ให้ไปดี ส่วนเธอนั้น ไม่ต้องห่วง ยังมีพี่ ถ้าคนดี มองดู จะรู้เอง.
15 มิถุนายน 2550 20:10 น. - comment id 710750
16 มิถุนายน 2550 10:01 น. - comment id 710841
โธ๋ นึกว่า เห็นปานแดง ..
17 มิถุนายน 2550 17:36 น. - comment id 711120
เห็นรอยก้นช้ำใจกระไรนี่ แผลรักนี้รักนี้ทำฟิษคิดแล้วเสียว เพราะเคยดื้อเลยถูกตีด้วยไม้เรียว วิ่งปราดเปรียวครูจับทันพลันโดนตี อิๆๆๆ...กระต่ายซนค่ะเลยถูกตีประจำตอนเด็กโตมาดื้ออีกถูกแม่หยิกสะเขียวเอิ๊กๆๆฟ้องใครดีค่ะนี่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
