การรอคอยที่ไม่ถึงซึ่งจุดหมาย ดุจเรือน้อยลอยล่องไปไร้ฝั่งฝัน รักก็ลอยเคว้งคว้างห่างไกลกัน เหลือเพียงฉันที่เฝ้าคอยอย่างน้อยใจ ผ่านมาเพียงเพื่อผ่านไปไม่คงมั่น ผ่านมาแค่หลอกลวงกันแล้วผลักใส ผ่านมาทำเป็นแกล้งรักแล้วจากไกล ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปไม่กลับคืน เสียดายวันเคยชื่นระรื่นรัก มาทายทักแล้วทิ้งไปใจสะอื้น มาลวงล่อให้ใจช้ำทนกล้ำกลืน น้ำตารื้นรินหลั่งไหลรดใจเรา เหงาเหลือเกินเมื่อเธอนั้นมาเดินจาก ด้วยวิบากกรรมอันใดใจจึงเขลา พยายามขืนข่มจิตปิดความเศร้า แต่ก็มีเจ้าตัวเหงามาก่อกวน
31 พฤษภาคม 2550 13:29 น. - comment id 703881
พิมเพิ่งผ่านมาคะหญิงรพีเมื่อวานนี้เองจึงเก็บใจใส่ลิ้นชัก..เหงามาเศร้ามาหลายวันเวลาจนไม่อาจจะเก็บใว้ได้อีกเก็บไว้เลย..วันนี้ยิ้มรับวันใหม่พอเข้ามาอ่านนี่ตัวเราในอดีตเมื่อวานนี่น่าอย่าเหงาเลยคะไม่ดียิ้มรับความเหงางามงามนะคะกาแฟคะ
31 พฤษภาคม 2550 14:55 น. - comment id 703900
รักจากไปใจมีแต่เหงา มีความเศร้าเคล้าคลอทุกแห่งหน ในชีวิตต้องทุกข์ท้อทน ไร้เหตผลกลกาลที่ผ่านมา หมดรักใจมีทุกข์
31 พฤษภาคม 2550 16:11 น. - comment id 703913
โปรดล่องเรือ ลอยไป ในกระแส ชายตาแล ริมนาวา อย่าไปหวั่น อาจจะเจอ สิ่งคลายเหงา เข้าสักวัน ความรักนั้น ไม่ห่างไกล หากใจปอง
1 มิถุนายน 2550 00:41 น. - comment id 703992
แงๆๆๆๆปล่อยให้นางฟ้านั่งเหงาคนเดียวตั้งนานนะคะ
1 มิถุนายน 2550 05:04 น. - comment id 704017
ความเหงาไม่ได้น่ารักเลยค่ะ..อย่าไปรัก..อิอิ
1 มิถุนายน 2550 11:41 น. - comment id 704143
เหงานักก็มาที่โรงเรียนครูพิมนะคะ กำลังยุ่ง.. งานรัดคอ..รัดตัว..แน่นเลยค่ะ
1 มิถุนายน 2550 14:31 น. - comment id 704244
การทรมาน คือการรอคอย ถึงจะช้าไปหน่อย การคอยก็ทรมาน คิดถึงทุกลมหายใจ
4 มิถุนายน 2550 12:50 น. - comment id 705185
พิมญดา ดีจ้าพิมญดา.. หญิงรพีไม่ว่างเลยตอบช้าไปหน่อยนะ..ขอโทษที ที่หายไปนี่ก็ไปไล่ล่าเจ้าความเหงาน่ะ ไม่ให้เขามาก่อกวนอีกไง..
4 มิถุนายน 2550 13:06 น. - comment id 705195
คุณไรไก่ เมื่อความรักจากไปใจก็เหงา หรือว่าเราไม่เข้าใจในเหตุผล หรือทิฐิเชื่อมั่นในความคิดตน จึงต่างคนต่างแยกห่างร้างกันไกล จึงมานั่งทบทวนเหตุการณ์เก่า ฉันหรือเขากันแน่ที่เหลวไหล แต่ตัวฉันยังคงมั่นไม่ปันใจ คุณต่างหากที่ปันใจให้ใครกัน ที่ไหนมีรักที่นั่นมีทุกข์ แต่ทำไม เมื่อหมดรักใจก็ยังคงมีทุกข์ล่ะคะคุณไรได่ แง แง
4 มิถุนายน 2550 13:26 น. - comment id 705214
คนบนเกาะ หลายครั้งล่อง เรือลอยไป ในกระแส ชายตาแล ริมนาวา อย่างมิหวั่น ต้องปลงใจ โอ้โห !! นี่อะไรกัน หมาเน่านั้น อืดลอยตัว ทั่วฝั่งคลอง แย่เลยค่ะคนบนเกาะเจอแต่ หมาเน่าลอยเต็มเลยอ่ะ... หนูคงเหงาต่อไปแน่ ๆ เลย แง แง
4 มิถุนายน 2550 13:28 น. - comment id 705216
หนูนางฟ้า หนูไม่ได้เหงาคนเดียวหรอกค่ะ หญิงรพีก็เหงาด้วยนะ...ไม่ต้องห่วง เรามาเป็นเพื่อนเหงาด้วยกันนะ..นะ..โอ๋.โอ๋ อย่าร้องไห้สิ..แง แง แง
4 มิถุนายน 2550 13:30 น. - comment id 705217
ปราณรวี แต่ก่อนหญิงรพี ก็ไม่ชอบเลยนะความเหงาเนี่ยะ แต่ถ้าไม่รู้จักกับความเหงา..ก็คงไม่มีโอกาสได้รู้ว่า ใครกันที่รักเราจริง.....ใช่ไหมคะ แต่หนูปราณรวีคงไม่เหงาหรอกมั้งคะ..
4 มิถุนายน 2550 13:32 น. - comment id 705222
คุณครูพิมที่แสนใจดี คงไม่ไหวมังคะคุณครู ที่โรงเรียนหนูเองก็เพิ่งจะผ่านการประเมินไป นี่ยังมีอีกหลายงานรออยู่ค่ะ คงจะเหงาไม่นานหรอกค่ะ..ขอบคุณนะคะ
4 มิถุนายน 2550 13:40 น. - comment id 705230
คุณลุงก่องกิก ลุงก่องกิก ทนรอกิ๊ก อย่างชื่นใจ แต่อย่าให้ คนที่บ้าน ผ่านมาเห็น คงจะต้อง ถูกเชือด อย่างเลือดเย็น ยังอยากเห็น ลุงเขียนกลอน อ้อนสาวอยู่เด้อค่ะ คิดถึงทุกลมหายใจแต่ทุกวันคงไม่ไหวเพราะหายใจไม่ทัน... แซวกันเล่น ๆ นะคะ