พี่จำพราก..จากไป..แสนไกลห่าง จึงอ้างว้าง..อาลัย..ใจโศกศัลย์ นับวันรอ..วันพี่กลับ..รับสัมพันธ์ สองเรานั้น..เคยสัญญา..ก่อนลาไกล ให้ความหวัง..บอกกับน้อง..หวังครองคู่ พร้อมต่อสู้..มุ่งมั่น..มิหวั่นไหว จะสัตย์ซื่อ..ถือสัญญา..และจริงใจ รักห่วงใย..พันผูก..ทุกคืนวัน เข้าคิมหันต์..วสันต์ล่วง..น้องห่วงหา รอพี่ยา..ปลอบปรับ..มารับขวัญ ใยเงียบหาย..ไร้ข่าวคราว..จึงร้าวราน ลืมคำมั่น..แล้วหรือไร..ร้ายเหลือดี นี่แหละหนา..ใจชาย..ยามไกลห่าง ให้ความหวัง..กลับทำลาย..คิดหน่ายหนี ลืมหมดสิ้น..รักเก่า..เราเคยมี สุดเหลือที่..กลืนกล้ำ..พร่ำรำพัน ค่ำคืนนี้..เปลี่ยวเหงา..เศร้าดวงจิต ด้วยมิ่งมิตร..อยู่ห่างไกล..เกินใฝ่ฝัน เอื้อมมือคว้า..ไม่ถึง..จึงจาบัลย์ สิ่งคาดฝัน..พลันมลาย..ไม่เป็นจริง ใจเอ๋ยใจ..ใยหนาวเหน็บ..เจ็บเกินกลั้น ให้สะท้าน..หวั่นไหว..ไปทุกสิ่ง หลอกตัวเอง..ไม่ยอมรับ..กับความจริง ยิ่งคิดยิ่ง..ปวดร้าว..เศร้าทรวงใน พูดไม่ออก..บอกไม่ได้..ใจอึดอัด ดั่งถูกฟาด..กระหน่ำ..ซ้ำรอยหวาย แผลยับเยิน..เกินเยียวยา.."สาแก่ใจ" รักสลาย..เพราะหัวใจ..ไม่รักดี กอดตัวเอง..อยู่ในห้อง..ร้องร่ำไห้ กำลังใจ..หมดสิ้น..รักบินหนี อุตส่าห์เฝ้า..หมั่นถนอม..ชีพยอมพลี ต่อแต่นี้..จะอยู่ไป..เพื่อใครกัน อยากจะกู่..ก้องฟ้า..ด้วยล้าจิต ฟ้าลิขิต..เคราะห์กรรมซัด..ประหัดประหาร ชีวิตหนอ..ใยทุกข์ท้อ..ทรมาน ไม่สงสาร..กันบ้าง..หรืออย่างไร เจ็บเพราะรัก..มากี่หน..จนหม่นหมอง หัวใจต้อง..แบกรับ..กับฝันร้าย ไม่เคยเข็ด..ยังถลำ..จึงช้ำใจ ฟ้าทำไม..ไร้เมตตา..สิ้นปราณี.....
26 พฤษภาคม 2550 15:31 น. - comment id 701804
สวัสดีค่ะคุณกุหลาบ.... แวะมาด้วยความคิดถึง และซึมซับบทกลอนที่แสนเศร้าค่ะ....
26 พฤษภาคม 2550 16:05 น. - comment id 701833
สวัสดีค่ะ พี่กุหลาบ......... กลอนเศร้าจังเลยค่ะ คิดถึงค่ะ
26 พฤษภาคม 2550 16:11 น. - comment id 701846
กอดตัวเองบรรเลงเพลงน้ำตา ..เศร้าจังนะคะ
26 พฤษภาคม 2550 16:18 น. - comment id 701860
กุหลาบจ๋า..อย่าร้องไห้ อย่าร่ำไรให้ใครเขาผยอง อยู่ต่อไปรอใครควรคู่ครอง ลบรอยหมองให้สุกใสไกลคนลวง
26 พฤษภาคม 2550 17:43 น. - comment id 701893
พี่กุหลาบจ๋า อย่าร้องไห้เลย เขาไปแล้วก็ช่างเขา เราสวยเลือกได้ซะอย่าง จะหาสักกี่คนก็ได้ อิอิ สบายดีนะคะ อย่าเครียดกับงานนะคะ น้องเป็นห่วงนะค่ะ
26 พฤษภาคม 2550 18:16 น. - comment id 701901
ความรักที่เปราะบางอย่างวันนี้ จึงต้องมีน้ำตามาให้เห็น กว่าจะพบรักกันนั้นอยากเย็น แต่ต้องเป็นขาดกัน..เพียงวันเดียว ห่างไกล..คือเหตุผลความหม่นหมอง เกินร่ำร้องกลับคืนยืนเปล่าเปลี่ยว โทรศัพท์ห่างหายไปใจร้ายเชียว ไม่เคยเหลียว..มองบ้าง..ช่างใจดำ
26 พฤษภาคม 2550 19:44 น. - comment id 701918
เป็นผู้หญิงก็น่าเห็นใจเนาะ
26 พฤษภาคม 2550 19:56 น. - comment id 701920
สวัสดีครับ พี่กุหลาบขาว รักลวงหรือลวงรัก เจ็บช้ำสุดจะพรรณนา เจ็บที่ต้องจ่าย ( แต่ยากนักแล )
26 พฤษภาคม 2550 20:02 น. - comment id 701921
คุณรี... สวัสดีค่ะ..คุณรีสบายดีนะคะ..วันนี้ไปดูแลชมรมและ ลงข้อมูลต่างๆที่ชมรมมาค่ะ..มีเวลาว่างนิดหน่อยเลย แวะเข้ามาเขียนกลอนสดๆ ตอบกลอนของคุณฤกษ์ น่ะค่ะ.... ขอบคุณค่ะที่แวะมา..
26 พฤษภาคม 2550 20:05 น. - comment id 701922
น้องเพียงแพรว วันนี้มีเวลานิดหน่อยค่ะ..เลยแวะมาเยี่ยมบ้านกลอน มาหาพี่ๆน้องๆ ณ.ที่บ้านที่อบอุ่นแห่งนี้ค่ะ... ขอบคุณค่ะ..
26 พฤษภาคม 2550 20:07 น. - comment id 701924
คุณกานต์.... สวัสดีค่ะ..คิดถึงจังค่ะ..เลยแวะมาเยี่ยม.. สบายดีนะคะ..หมู่นี้ชอบแต่งกลอนเศร้าๆ ค่ะ ไม่รู้เป็นอะไร...
26 พฤษภาคม 2550 20:18 น. - comment id 701926
คุณอินสวน.... ขอขอบคุณ..ไมตรี..ที่มอบให้ คำปลอบใจ..ซาบซึ้ง..ตรึงดวงจิต จะทนสู้..เลิกทดท้อ..ต่อชีวิต เลิกหลงผิด..ขอห่างไกล..คนใจลวง..
26 พฤษภาคม 2550 20:21 น. - comment id 701927
คุณหนูศรรก.... ไม่ได้ร้องไห้หรอกค่ะ..แค่อยากแต่งกลอนเศร้าๆ น่ะค่ะ.. วันนี้มีเวลามาเที่ยวบ้านกลอนค่ะ...สบายดีนะคะ.. ขอบคุณค่ะ..
26 พฤษภาคม 2550 20:39 น. - comment id 701939
คุณ..ritided ความรักที่..เปราะบาง..อย่างแก้วใส จะดูแล..อย่างไร..ล้วนยากยิ่ง ประคับประคอง..รักษา..ลำบากจริง กระทบสิ่ง..ใดหน่อย..เริ่มรอยร้าว กว่าจะรัก..กันได้..ใช่ง่ายนัก ยามสิ้นรัก..เพียงนาที..วิ่งหนีอ้าว ไม่เคยนึก..ถึงความหลัง..ครั้งสองเรา เคยคลอเคล้า..ดื่มด่ำ..ฉ่ำชื่นทรวง... ขอบคุณค่ะ..
26 พฤษภาคม 2550 20:41 น. - comment id 701940
คุณ..น้ำนมราชสีห์ คุณเป็นคนมีน้ำใจจริงๆค่ะ..ที่เห็นใจผู้หญิงซึ่งเป็น เพศที่อ่อนแอกว่า... ขอบคุณค่ะ..
26 พฤษภาคม 2550 20:43 น. - comment id 701941
น้องเจมส์... ใช่จ้ะ..น้องเจมส์..ไม่ว่าจะรักลวงหรือลวงรักเจ็บพอๆกันค่ะ.. สบายดีนะคะ..ขอบคุณค่ะ..
26 พฤษภาคม 2550 22:30 น. - comment id 701965
เป็นกรรมของเวร เศร้าอีกแล้ววววววววววว แต่ก็เป็นเรื่องปกติเน๊าะ เดี๋ยวก็หายได้
26 พฤษภาคม 2550 23:34 น. - comment id 701992
น้อง อัสสุ.. ถ้าเป็นเรื่องจริงก็คงเป็นกรรมของเวร..เหมือนกันนะ.. สบายดีนะคะ..คิดถึงค่ะ..
27 พฤษภาคม 2550 07:20 น. - comment id 702008
เมื่อได้อ่านกลอนเศร้าแสนเหงาจิต ต้องเพ่งพิศจิตหวั่นไหวคล้ายตนยิ่ง ในทุกสิ่งที่กล่าวเหมือนผีสิง เป็นก้านกิ่งปกคลุมร่างทั่วกายา อาจารย์ครับอย่าเศร้าและชิงชัง ในเมื่อยังมีวันรุ่งของพรุ่งนี้ สิ่งที่หวังตั้งใจคงต้องมี เพื่อวันที่สมหวังตามรอคอย อันว่าชายอย่าเสกสันต์หรือปั้นแต่ง ชายคือชายใช่หญิงจริงหรือไม่ ชายเข็มแข็งอบอุ่นมีมากไป จะอยู่ไกลหรือใกล้ใช่ขวากหนาม อย่าเดินตามความคิดจิตพลั่นพลึง อย่าตลึงความโฉดเขลาของคนนั้น อย่าสับสนรอความหวังที่ร้ายพลัน จงเลือกนั้นส่วนที่ดีมาครอบครอง รักคือรักต้องมาจากดวงจิต แถมใกล้ชิดบริสุทธ์ชีพมอบให้ รักจริงนั้นห่วงใยหยิบยื่นไป มอบเธอนั้นทุกคืนวันที่ผันผ่าน เมื่อใจชายร้ายเหลืออย่ากลืนกล้ำ ให้เขาทำร้ายเราอยู่อย่างนั้น ปล่อยเขาไปนรกนั่นอย่าไปกั้น เมื่อทำพลันความสุขจักกลับมา พระพุทธเจ้าสั่งสอนมามากมาย ทุกข์นั่นหรือคืออะไรต้องหาเหตุ ทางดับทุกข์คือดับกิเลสและตันหา หากดับได้ย่อมมีสุขทุกทิวา อย่าเข้าวัดเพียงเพื่อดับสับสน ต้องเร่งตนศึกษาคำสั่งสอน พุทธศาสตร์สอนสั่งมีมากมาย นำมาใช้เพียงบทย่อมสร้างตน ชายเลวเลวทิ้งไปเชื่อพี่เถอะ อย่างั้นเงอะสับสนจนใจช้ำ หาใหม่ซิที่ดีมีต้องเจอ หัวใจเธอจักสบายไร้เดียวดาย โลกทั้งโลกหากไม่มีแม้ชายหวัง อย่าชิงชังปิดโอกาสหรือย้อนกลับ ต้องเดินหน้าอย่าถอยหลังควรเริ่มนับ หนึ่งเริ่มใหม่ท้ายที่สุดเจอรักจริง.......
27 พฤษภาคม 2550 10:29 น. - comment id 702062
เฮ้...หวัดดี แก้กลอนได้สอดคล้องกันดีนะครับ...ยังรักษาความเป็นกุหลาบขาวไว้อย่างเสมอต้านเสมอปลาย
27 พฤษภาคม 2550 11:56 น. - comment id 702076
ชุดนี้ ไพเราะ งดงามมากเลย ผมถือว่าเป็นกลอนตอบ "ห่วงรัก"โดยเฉพาะ จะเขียนตอบยังยากมากต้องใช้เวลาอีกหน่อยจ้า
27 พฤษภาคม 2550 12:57 น. - comment id 702092
ดีจ้า พี่กุหลาบขาว.... มันเศร้าๆๆนะจ๊ะ....หวังว่าจะสบายดีนะพี่สาว
27 พฤษภาคม 2550 13:07 น. - comment id 702095
คุณบิ๊ก... เจอคำหวาน..ลวงหลอก..ชอกช้ำจิต ทั้งชีวิต..จึงโศกตรม..ระทมเศร้า หัวใจเจ็บ..ไร้เยียวยา..มาบรรเทา เพราะโง่เขลา..เชื่อน้ำคำ..เธอพร่ำลวง หลงสนิท..ชิดชื่น..จึงกลืนกล้ำ แผลถูกย้ำ..กลางหัวใจ..ใกล้ลาล่วง ใจสลาย..ดุจปฏัก..ปักตรึงทรวง หวังทั้งปวง..เลือนหาย..ดั่งสายลม...
27 พฤษภาคม 2550 13:10 น. - comment id 702097
คุณ ฤทธิ์ ศรีดวง สวัสดีค่ะ..คุณฤทธิ์..พอดีช่วงนี้เครียดงานนิดหน่อย จึงมาเขียนกลอนผ่อนคลายค่ะ.. ขอบคุณค่ะ..
27 พฤษภาคม 2550 13:13 น. - comment id 702101
คุณ..ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ สวัสดีค่ะ..คุณฤกษ์..ขอบคุณค่ะ..ที่ชม พอดีงานเยอะค่ะ เลยพักเอาไวนิดนึง..มาคลายเครียดด้วยการแต่งกลอนค่ะ แล้วจะรอกลอนตอบจากคุณนะคะ.. ขอบคุณค่ะ..
27 พฤษภาคม 2550 13:16 น. - comment id 702103
น้องเจน... สวัสดีค่ะ..น้องเจน..พี่สบายดีค่ะ..แวะมาเยี่ยมบ้านกลอน น่ะค่ะคิดถึงพี่ๆและเพื่อนๆทุกคนค่ะ.. ขอบคุณค่ะ..
27 พฤษภาคม 2550 14:25 น. - comment id 702151
เมื่อฤดูกาลเปลี่ยนแปลง...คนย่อมเปลี่ยนไป(เกี่ยวมั๊ยเนี่ย...อิอิ)
27 พฤษภาคม 2550 15:34 น. - comment id 702180
ทุกถ้อยคำ ที่ร้อยรวง ไม่ลวงรัก ยังคงปัก ฝังในจิต คิดเสมอ ทุกค่ำคืน พี่เฝ้าฝัน ผันละเมอ ไม่ลืมเธอ เลยยอดรัก .... รักตลอกกาล
27 พฤษภาคม 2550 15:49 น. - comment id 702186
รักแล้วรักจริง ถุกทอดทิ้งยังคอยหา แม้จะไม่เคยอยู่ในสายตา ยังห่วงหาอาลัยไม่รู้ลืม
27 พฤษภาคม 2550 16:33 น. - comment id 702198
คุณ โคลอน.. ก็มีส่วนเกี่ยวเหมือนกันค่ะ...ทำให้คนบางคนเพี้ยนไปค่ะ..
27 พฤษภาคม 2550 16:38 น. - comment id 702200
คุณ..พู่กันปีกนางฟ้า น้ำคำชาย..แน่แท้..ยากหยั่งถึง ผู้หญิงจึง..หม่นหมอง..ร้องร่ำไห้ คำจากปาก..หาใช่เอ่ย..เผยจากใจ พอหันหลัง..ลับจากไป..คล้ายลางเลือน.. ขอบคุณค่ะ..
27 พฤษภาคม 2550 16:42 น. - comment id 702201
คุณ ไรไก่... อันความรัก..รักกัน..ที่ตรงไหน รักที่ใจ..หรือกาย..ใคร่ขอถาม หรือรักที่..ร่ำรวย..และสวยงาม ได้ฟังความ..โปรดตอบ..จะขอบคุณ.. ขอบคุณค่ะ..คิดถึงนะคะ..
27 พฤษภาคม 2550 17:35 น. - comment id 702221
รู้สึกสะดุดใจในคำพูดที่ว่า ตราบใดที่ยังมีเวลาหายใจ ตราบนั้นต้องมีเวลาสมาธิ น่ะครับ สวัสดีครับคุณ White roses
27 พฤษภาคม 2550 18:09 น. - comment id 702245
หวานซึ้งตรึงใจอีกแล้วเพื่อนเรา
27 พฤษภาคม 2550 18:38 น. - comment id 702253
27 พฤษภาคม 2550 18:38 น. - comment id 702254
พี่ไผ่ดำ..ขอมาเป็นฝ่ายเยือนบ้าง ขอบคุณนะครับที่ไปต่อกลอนให้พี่ ได้ชมผลงานกลอนหวานๆของน้องทุกกลอนเลยครับ ..น้องกุหลาบขาวเป็นคนเมืองกาญจน์หรือเปล่า เห็นข้อมูลแว๊บๆน่ะถ้าใช่ก็ดีใจมากในฐานะคนบ้านเดียวกัน..ครับ
27 พฤษภาคม 2550 22:17 น. - comment id 702289
คุณ..กวีเงียบ.. สวัสดีค่ะ..คุณกวี..คำที่ว่า.. "ตราบใดที่ยังมีเวลาหายใจ ตราบนั้นต้องมีเวลาสมาธิ" ก็หมายความว่า..ตราปที่เรายังมีลมหายใจอยู่ อย่าอ้างว่า วันนี้นงานยุ่ง งานเหนื่อย วันนี้เพลีย ไม่มีเวลาที่จะ มานั่งสมาธิหรอก..เพราะการที่คนเราจะทำสมาธิเรา สมมารถทำได้ตลอดเวลา แม้แต่เวลาเราทำงาน ไม่จำเป็นจะต้องมานั่งหลับตาสมาธิ ก่อนนอน เสมอไป เราสามารถทำได้ตลอดเวลา ไม่ว่าจะ นั่ง นอน ยืน เดิน ทำงาน ทุกขณะเวลาเราสามารถ มีสมาธิได้ทั้งนั้นค่ะ..ตราปที่เรายังมีลมหายใจอยู่... ขอบคุณค่ะ..ที่แวะมา..
27 พฤษภาคม 2550 22:21 น. - comment id 702290
แม่มด... นั่นสิ..พิมพ์ไปมดกัดไป..ก็ยังสงสัยอยู่เหมือนกัน.. นานๆมาทีต้องเลยมาอ้อน..แถวๆบ้านกลอนหน่อย..
27 พฤษภาคม 2550 22:24 น. - comment id 702291
น้องเป้... โอ๋ๆๆๆ...มาร้องไห้บ้านพี่อีกแล้ว วันนี้ยิ่งฝนตกอยู่ด้วย เดี๋ยวน้ำท่วมบ้านพี่พอดี... อย่าร้องไห้เลยจ้ะ..
27 พฤษภาคม 2550 22:35 น. - comment id 702292
คุณ..ไผ่ดำ... กุหลาบขาว..สาวเมืองกาญจน์..กล่าวขานไข ไม่สะสวย..ดั่งใจ..ใครเพ้อฝัน เป็นหญิงสาว..ธรรมดา..อย่ายอกัน แค่สามัญ..ปถุชน..คนเดินดิน เป็นผู้หญิง..ที่อับโชค..วาสนา ช่างไร้ค่า..ไม่คู่ควร..ใครถวิล เหมือนดอกหญ้า..ริมทาง..ต่ำเพียงดิน ไม่โสภิณ..ดั่งคำ..เธอย้ำมา ถูกเขาเด็ด..นำมาไว้..ในแจกัน ยิ่งนานวัน..เหี่ยวเฉา..เศร้านักหนา ชอบก็ดม..ชังก็ทิ้ง..ไม่นำพา หยาดน้ำตา..ไหลพรั่งพรู..ไม่รู้ตัว จะเดินหน้า..สู่ฝัน..พลันชงัก เหมือนจมปลัก..อยู่ใน..ความสลัว จะถอยหลัง..ก็ขยาด..ด้วยหวาดกลัว จึงพันพัว..กับอดีต..ที่กรีดใจ ทุกวันนี้..มีเพียง..เรียงอักษร "เป็นอุทาหรณ์"..เตือนตน..ยามหม่นไหม้ หรือสำหรับ..เพื่อช่วย..คนป่วยใจ อ่านครั้งใด..ให้สะกิด..เตือนจิตตน ถึงแม้ว่า..คืนนี้..จันทร์สุดสวย แต่ใจป่วย..ดูไป..ใจหมองหม่น อยู่คนเดียว..เปลี่ยวจิต..คิดวกวน ไร้แม้คน..ห่วงใย..มีไมตรี หวังเพียงว่า..สักวัน..คงมาถึง เป็นวันซึ่ง..ไร้ทุกข์..มีสุขขี เดินไปไหน..มีอิสระ..อย่างเสรี พบคนที่.."รักฉัน"..จวบวันตาย..
28 พฤษภาคม 2550 19:25 น. - comment id 702703
28 พฤษภาคม 2550 20:24 น. - comment id 702725
คุณป.ปลา สวัสดีค่ะ..มาแอบยิ้มที่หน้าประตูบ้านอีกแระ..เชิญ เข้ามานั่งข้างในก่อนค่ะ...