เธอช่วยบอกกับฉันหน่อยจะได้ไหม ว่าทำไมถึงได้ทำช้ำเพียงนี้ ตัดสัมพันธ์กันง่ายไปไม่ใยดี หรือเธอมีกี่หัวใจไหนบอกมา คำว่ารักจากหัวใจไหนเคยบอก ไม่ทิ้งหรอกฉันคนนี้ดีนักหนา ดีที่สุดกว่าคนที่มีผ่านมา ไม่นึกว่าเธอพูดจาพาหลอกกัน ยิ่งคิดแล้วก็ยิ่งแสนแค้นจับจิต มองคนผิดทำชีวิตพลิกผกผัน มาลวงบอกหลอกให้รักปักสัมพันธ์ แล้วทิ้งกันทำอย่างงั้นไปทำไม แล้วตอนนี้สิ่งที่มีในความคิด คือจะปิดหัวใจไว้ไม่มีใหม่ ถึงจะแค้นแต่แสนรักปักหัวใจ ทำไงได้ในเมื่อใจไม่ลืมเธอ
26 พฤษภาคม 2550 15:33 น. - comment id 701805
เรา "แค้น" เขาไม่รู้ แต่ "ใจ" เราเป็นทุกข์นะ....
26 พฤษภาคม 2550 15:37 น. - comment id 701811
เธอจ๋าเธอ..จำได้ไหม..ในวันนั้น เธอหันหลัง..จากฉันไป..กับใครอื่น สองเข่าคู้..อ้อนวอนเธอ..ให้กลับคืน เสียงสะอื้น..ปิ่มว่า..จะขาดใจ เธอนั้นหรือ..มองเมิน..แล้วเดินผ่าน ไม่สะท้าน..ดวงจิต..คิดหวั่นไหว ตระกรองกอด..กันต่อหน้า..ลาจากไป ไร้เยื่อใย..ตัดสัมพัน..ที่ฉันมี ความอาลัย..อาวรณ์..ตอนสิ้นหวัง ใจภินทร์พัง..แทบด่าวดิ้น..รักบินหนี ความท้อแท้..โถมประดัง..ฝังฤดี สุดเหลือที่..เอ่ยคำ..พร่ำวาจา น้ำใสใส..ไหลหลั่ง..ไม่ยั้งหยุด ดังถูกฉุด..เข้ากองไฟ..แทบใบ้บ้า วิญญาณแทบ..แตกสลาย..ไร้ชีวา รวดร้าวมา..หลายปีนัก..ขอพักใจ ตั้งปณิธาน..กับหัวใจ..เอาไว้ว่า ไม่ปรารถนา..ประสพ..พบรักใหม่ ความเจ็บช้ำ..ตอกย้ำ..ช้ำกายใจ สอนตนให้..เข้มแข็งขึ้น..ฟื้นศรัทธา ด้วยทั้งรัก..ทั้งเกลียด..ทั้งเคียดแค้น เข้าฝังแน่น..เจ็บหนัก..เกินรักษา ยิ่งรักมาก..ยิ่งเกลียดมาก..หากเอ่ยมา แม้ใบหน้า..ไม่ขอพบ..ประสพเจอ กว่าจะลืม..เธอได้..ใช่ง่ายนัก ผ่านมามาก..รักร้ายลึก..ระลึกเสมอ เฝ้าเก็บรัก..กักขังใจ..ไม่พบเจอ ลาก่อนเธอ..ทุกทุกชาติ..เราขาดกัน..
27 พฤษภาคม 2550 09:05 น. - comment id 702037
สวัสดีคะเจ้าของกลอนที่โดนใจมากที่สุดและสวัสดีคุณWhite roses ด้วยนะคะ นั่นคือชีวิตพิมจริงๆๆเลยตอนนี้
27 พฤษภาคม 2550 18:41 น. - comment id 702255
ใช่เลย แค่นับจิตจับใจ แต่ก็รักสุดหัวใจ เฮ้อ
7 มิถุนายน 2550 22:37 น. - comment id 706939
ใครก็ตามที่ทำให้เราแค้นก็ให้ปล่อยเค้าไปเถอะค่ะและให้อภัยเค้าด้วย แล้วรับรองว่าใจของคุณจะเป็นสุขเองเพราะบุญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการให้อภัยกับคนที่ทำร้ายเรา แล้วคนที่ทำอะไรไว้กับเรา อีกไม่นานเค้าก็ได้รับผลจากการกระทำของเค้าเองนะคะ และที่สำคัญให้จำไว้ว่า อะไรที่เป็นของเรามันก็ต้องเป็นของเราอยู่วันยังค่ำ แต่อะไรที่ไม่ใช่ของเรา ยังไงๆๆมันก็ไม่ใช่ มันก็ต้องหลุดมือเราไปจนได้ ก็ให้ปล่อยไปค่ะ ถ้าคิดตามนี้นะคะแล้วใจจะมีความสุขมากขึ้นเยอะเลยค่ะ