แถลงสาร...

น้ำนมราชสีห์

........ไม่ได้อกหัก หรือรักหวานซึ้ง......................
จะแต่งกลอนสอนคนก็จนศัพท์
แสนอาภัพนิพนธ์โคลงก็โฉ่งฉ่าง
ฉบังหรือก็ร่อแร่แต่งแก้พลาง
ได้แต่วางความคิดตามจิตใจ
จะจับเรื่องอย่างเขาเราก็เหลว
พรรณนาภาษาเลวไม่เอาไหน
ก็เลยพ่นคำพูดปูดเปื้อนไป
ตามหทัยจะคิดเห็นประเด็นทอล์ค
เห็นตรงข้ามพูดตามใจไม่งำอด
บ้างประชดบ้างสะท้อนอ้อนเข่าศอก
หวังสหายจะเสพซาบกาพย์นอกคอก
แค่นัยบอกจากเบื้องลึก...ไม่นึกระอา
ที่ชี้แจงใช้แกล้งกล่อมตะล่อมรัก
แค่หวังจักจกใจไร้เดียงสา
มิได้คิดสกปรกรกหัทยา
ริษยาในใจนั้นไม่มี
แค่มองเห็นมุมมืดอยู่ต่อหน้า
ก็เลยยกขึ้นมาประเทียบที่-
มันใสใสให้เห็นขุ่นบ้างก็ดี
โลกย์ไม่มีที่ใด...ไร้คาวคน
แค่มองเห็นมุมมืดอยู่ต่อหน้า
พร่ำสะท้อนแววตาน่าฉงน
คนหนึ่งอ่านแววอักษราของอีกคน
ก็กลายว่าฉ้อฉลไปเสียแล้ว
เสียไปแล้ว...คงต้องรับว่าขอโทษ
หากไม่โปรดก็จะไปไม่ใกล้แก้ว
เจตนา...สาธุให้คลาดแคล้ว
จะยึดแนวปากหมากมลทอง
กลอนบทนี้มิได้กล่าวตำหนิโทษ
และก็มิได้โกรษหรือจองหอง
แต่ชี้แจงว่าตัวฉันใช่ลำพอง
อยู่บนกองกักขฬะหวังตระโบม
ป.ล.......ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
กลอนไม่อุดม
ประดิษฐ์การวรรณศิลป์  ...โปรดอภัย
การสรรค์คำไม่ซี๊ดกระแทกใจ  ไม่ตรงตามนัย
ก็ขอโทษเหล่าโกวิทกวี
น้ำตาราชสีห์...
21.45