ลมพัดเบาเบา พาความเงียบเหงามาจากแดนไกล แทรกซึมผ่านไปถึงหัวใจ บอกฉันว่ามีใคร กำลังเสียน้ำตา ลมผ่านมาอีกครั้ง ในวันที่ใครสักคนกำลังเหว่ว้า รอคอย การกลับมา ช่วยปลดปล่อยใจอ่อนล้า ให้ผ่อนคลาย ลมคอยเตือนเสมอว่า ช่องว่าง ระหว่างเวลาที่ขาดหาย เขาเองก็เปล่าดาย.. ไม่ได้แตกต่างมากมาย กับที่ฉันเป็น แค่เวลาพาเราจากกันไป เติบโต เป็นผู้ใหญ่ ให้ได้เห็น โลกจริง ชีวิตจริง ที่มันเป็น ว่ามันแตกต่างจากเช่นที่เป็นมา แล้วเราจะเจอกันอีกครั้ง ในวันที่เราคาดหวัง ให้ดีกว่า ฉันจะกลับไปช่วยซับน้ำตา ในวันที่เธอรู้ค่า แห่งการรอคอย
9 กุมภาพันธ์ 2545 08:01 น. - comment id 34429
การรอคอย เป็นความทรมานที่สุด ผมเข้าใจดี เพราะเพิ่งนั่งรอคอยใครบางคนมา
9 กุมภาพันธ์ 2545 12:02 น. - comment id 34475
การรอคอยที่งดงาม..กับความฝันที่ฉันมี เธอคนเดียวที่แสนดี..ชั่วชีวิตนี้มีแต่เธอ .......ถ้ารอแล้วคุ้มค่ามันก้อน่ารอไม่ใช่หรือ.......
10 กุมภาพันธ์ 2545 10:34 น. - comment id 34684
นั่นสินะ ถ้าคุ้มค่าก็น่ารอ
20 กุมภาพันธ์ 2545 00:16 น. - comment id 36415
จะให้รอก็บอกสิ ไม่ใช่ทิ้งไปเฉยๆ
4 มีนาคม 2545 23:13 น. - comment id 38661
คุณ numchar มาจากไหนล่ะเนี่ย
8 กันยายน 2545 15:30 น. - comment id 74442
มารอ...เมี๊ยว..