ใจ..........หวิวหวั่นวันนี้ที่รับรู้ หาย..........ใจอยู่อย่างแช่มชื่นฝืนสีหน้า เมื่อ...........รับโทรหกโมงครึ่งถึงเวลา เธอ...........อาสาบอกฤกษ์ดีพี่เดินทาง ไป............รับใช้หน้าที่พลีเพื่อชาติ รับ............ว่าใจเจียนขาดการเหินห่าง หน้า..........มิใสใจเริ่มหนาวข่าวลาร้าง ที่...............อำพรางอวยพรชัยให้โชคดี.
6 พฤษภาคม 2550 15:56 น. - comment id 691848
โอ้ขวัญเอยอย่าขวัญหนีคนดีเอ๋ย ไม่นึกเลยว่าจะโศกโลกหม่นหมอง ทำใจหยุดร่ำไห้น้ำตานอง คนดีของเราไปเพราะหน้าที่
6 พฤษภาคม 2550 20:31 น. - comment id 691868
หุหุ....จะพยายามทำใจค่ะคุณnidhi
6 พฤษภาคม 2550 21:15 น. - comment id 691884
จะรักเดียวเกี่ยวใจไว้คงมั่น ไม่นานวันความรัก..ถูกผลักไส ที่เราสองต้องแรมร้างเพราะห่างไกล เธอมีใครมาใกล้ชิดจิตจึงปรวน พูดไม่ออก..เศร้า
6 พฤษภาคม 2550 23:07 น. - comment id 691931
ว้านางฟ้าเขียนกลอนเศร้าๆแล้วป.ปราณรวีก็เศร้าอีก...นางฟ้าขอโทษนะคะ
7 พฤษภาคม 2550 07:14 น. - comment id 691954
คนรออยู่ก็ต้องหายใจต่อ อย่าคิดท้อห่อใจกับความหลัง คิดถึงเค้าเพื่อเติมต่อก่อพลัง ด้วยความหวังว่ายังคอยรอยรักเดิม
7 พฤษภาคม 2550 08:31 น. - comment id 691972
การคอยที่เจ็บปวด...นางฟ้าไม่ต้องการ