ฉันผิดหวังในรักมามากหน....... ต้องทุกข์ทนเจ็บปวดรวดและร้าว ประคองกายก้าวผ่านม่านความเศร้า ที่รบเร้าสุดประดังมายังใจ...... จนวันนี้ไม่มีใจไว้เพื่อรัก ขอห้ามหักหัวใจไม่หวั่นไหว แม้นแสนรักก็จักหักหัวใจ เจ็บที่ได้ยังตราตรึงซึ้งอุรา เพระผ่านมากล้าบอกช้ำชอกนัก เคยมีรักเค้าลวงเล่นจนเป็นบ้า ต่อแต่นี้นับไปจนพ้นชีวา.......... ตั้งใจว่าว่าขออยู่เดียวแม้เปลี่ยวแด ....0สุดท้ายความรักก็เป็นเพียงสายลมที่พัดผ่านตามฤดูกาล ..วันนี้อ่านบทกวีเดิมๆที่เคยเขียนไว้ถึงได้เรียนรู้วาแท้จริงแล้วความรักและความเจ็บปวดที่เคยได้รับไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปจากกวีบทเก่าที่แต่งขึ้นแม้แต่น้อย.....
28 เมษายน 2550 21:53 น. - comment id 688901
เฮออออออออออเพิ่งอกหัก...อ่านเเล้วเศร้างะค่ะแต่เอาดอกไม้มาฝากนะเหมียว
28 เมษายน 2550 22:12 น. - comment id 688904
ลองปล่อยใจให้ชิดใกล้แล้วทายทัก ลองปล่อยจิตที่ปิดกักสักเพียงหน ลองปลดปล่อยให้ล่องลอยตามใจตน เพื่ออย่างน้อยได้พบคนกลัวเช่นกัน สร้างความหวังเติมกำลังสร้างเชื้อไฟ ที่มอดไหม้ให้หัวใจในความฝัน กลับโชติช่วงท้าความจริงสักเพียงวัน หลังจากนั้นเผชิญควันมิหวั่นใด...... กวีบทเดิมหรือบทใหม่คงไม่ต่างกัน ^-^..... ความรักและความเจ็บปวดที่เคยได้รับไม่เคยเปลี่ยนแปลง.....
28 เมษายน 2550 22:51 น. - comment id 688913
เริ่มต้นใหม่ดีกว่าครับ
29 เมษายน 2550 15:30 น. - comment id 689126
มันก้เป็นแบบนี้หล่ะคะ มีรักก็สดใส พอรักจาก ก้เศร้า ไม่ว่าใคร แม้แต่แพรว เพราะฉะนั้นก้สุ้ๆดีกว่า
29 เมษายน 2550 17:08 น. - comment id 689216
เคยมีคนบอกว่า หนามยอกต้องเอาหนามบ่งถึงจะหาย