เพราะความเข้าใจผิด ตัวเธอเลยคิดจะเปลี่ยนผัน เพราะฉันเอง ที่มันคิดไม่ทัน ไม่เคยคิดไว้ใจกัน ไม่ได้ไว้ใจเธอ ฉันรู้ว่าฉันผิด ตัวฉันคิดพลาดไป...พลั้งเผลอ แต่ที่ฉันทำลงไป เพราะรักเธอ ฉันเลยคิดเพ้อเจ้อ ว่าเธอไม่รักกัน สิ่งที่เธอให้กัน ฉันรู้ ทุกคราวที่เธอไม่อยู่...ฉันยังฝัน ว่าเราสองคนยังลึกซึ้งเหมือนทุกวัน ยังอยู่ในอ้อมกอดของกันเหมือนอย่างเคย เป็นเพราะฉันผิดเอง ที่ปล่อยอารมณ์ให้คว้างเคว้ง..นิ่งเฉย ถึงพูดอะไรทำอะไรไม่คิดเลย สุดท้ายก็ลงเอย .... เลิกกัน บทกวีนี้...อาจเลื่อนลอย เพราะผู้แต่งน้ำตาปรอย...ก็คือฉัน ใจแทบจะสลาย มลายพลัน ตราบชั่วนิจนิรันดร์...ฉันจะยังรักเธอ
วรรณวราภรณ์_เมย์ 23 เม.ย. 2550 10:12 น. - ID 101452 
950
0
0
23 เมษายน 2550 10:33 น. - comment id 686320
เข้าใจผิดคิดว่าหลงลืมกัน จึงหุนหันตัดรอนก่อนซักถาม ปล่อยให้ความคิดผิดนั้นลุกลาม กว่ารู้ความตามหาก้ไร้เธอ
23 เมษายน 2550 11:38 น. - comment id 686354
เพราะทำผิดทุกอย่าง จึงต้องอ้าวว้างโดดเดี่ยว สุดท้ายฉันจึงต้องอยู่ตัวคนเดียว เมื่อเธอไม่แลเหลี่ยวแล้วผ่านเลย
23 เมษายน 2550 11:55 น. - comment id 686369
ฮือออๆๆ แพรวจ๋า เมย์อยากให้เค้าอภัยให้เมย์นี่นา ฮืออๆๆ
23 เมษายน 2550 23:12 น. - comment id 686731
อิอิอิ...เดี๋ยวมาใหม่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
