รัติกาลผ่านเวหาพามืดหมอง เพียงแสงส่องของเดือนดาวสกาวใส ความว่างเปล่าราวฟ้าหม่นสับสนใจ ความหวั่นไหวในมืดมิดจิตอ่อนแอ ยืนโดดเดียวเปลี่ยวเปล่าเหงาใจนัก ขาดคนรักถักทอฝันอันแน่วแน่ เพียงเดียวดายกอดกายหนาวคราวเปลี่ยนแปร ปวดใจแท้มีแต่ร้องนองน้ำตา ฟ้ามืดมนใจคนก็หม่นหมอง ไร้รักปองเฝ้าร้องไห้ใฝ่ฝันหา เจ็บช้ำนักถามหารักปักชีวา พบเพียงค่าน้ำตาหนอท้อแท้ใจ อธิษฐานสานความคิดประสิทธิ์ วอนฟ้าดลผลบันดาลผ่านฝันใฝ่ ว่าขาดรักถักทอฝันทุกวันไป ประนมไหว้ใจศรัทธาฟ้าบันดาล อย่าให้รอต่อไปในปีเดือน อย่าให้เคลื่อนเลื่อนเป็นวันให้ผันผ่าน อย่าให้พ้นวันนี้ที่พบพาน อย่าให้นานเกินรอใจขอวอน รอฟากฟ้าพารักแท้มาแก้เหงา ให้บรรเทาความเศร้าสร้อยน้อยใจผ่อน ลบอ้างว้างว่างเปล่าเข้าตัดรอน เพื่อผลัดผ่อนบันทอนหม่นทนเดียวดาย
1317
4
0
31 มีนาคม 2550 13:06 น. - comment id 678790
วอนฟ้า..ข้าจะรอ ต่อคำอธิษฐาน โปรดบันดาล
31 มีนาคม 2550 14:36 น. - comment id 678816
หากเป็นได้ดั่งวอนขอได้คงจะดี
31 มีนาคม 2550 17:38 น. - comment id 678863
วอนฟ้า..........อย่าทำให้ช้ำจิต วอนฟ้า..........อย่าปริดชีวิตฝัน วอนฟ้า..........อย่าทำให้ลากัน วอนฟ้า..........อย่าสั่นเส้นรักเรา แวะมาทักครับ
1 เมษายน 2550 21:58 น. - comment id 679071
วอนฟ้า... โปรดเมตตา มอบรัก ที่หักหาย ให้คืนมา เพราะล้าหนัก จักมลาย ชีพคงวาย ถ้าไร้รัก ให้พักพิง ฝากบทกลอนมาวอนฟ้าด้วยคนค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
